• Ibid, pp. 93-95 ↑
  • Ibid ↑
  • Turner, Jenia Iontcheva, “Defense Perspectives on Law and Politics in International Criminal Trials“, Virginia Journal of International Law, Vol.48, No.3, 2008, p. 541 ↑
  • Doherty, Joseph.W, Steinberg , Richard.H, “An Empirical Study of ICTY and ICTR Sentencing: Doctrine versus Practice“, 3August 2009, p. 59. Available at: http://ssrn.com/abstract=1443468 (Last Visited at 14 November 2013) ↑
  • Fletcher, Weinstein, op.cit, p. 600 ↑
  • Human Rights Center and International Human Rights Law Clinic,University of California, Berkeley, and the Centre for Human Rights University of Sarajevo, op.cit, p. 149 ↑
  • Ibid, p. 150 ↑
  • Barbara Crossette, U.N.Team Says Congo Army Killed Hutu, N.Y.TIMEs, July 1, 1998,at A6, In Alvarez, op.cit, p. 415 ↑
  • Human Rights Center and International Human Rights Law Clinic, University of California, Berkeley, and the Centre for Human Rights University of Sarajevo, op.cit, p. 126 ↑
  • Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights, Making Peace Our Own: Victims’ Perceptions of Accountability,Reconciliation and Transitional Justice in Northern Uganda, op.cit, p. 49-52 ↑
  • Cassese, “Reflections on International Criminal Justice“, op.cit, p. 9 ↑
  • برخی از حقوقدانان اقدام به چالش کشیدن فرض های موجود نموده اند. این که چگونه مسئول دانستن افراد به طور شخصی می تواند به تحقق سازش که یک امر جمعی است، کمک نماید.
    Drumbl, Atrocity, Punishment, and International Law, op.cit, pp. 149-180; Fletcher, Weinstein, op.cit, p. 601 ↑
  • Kritz, op.cit, p. 128 ↑
  • Alvarez, op.cit, p. 454 ↑
  • Ciorciari & Ramji-Nogales, op.cit, p. 15 ↑
  • Osiel, “Ever Again: Legal Remembrance of Administrative Massacre“, op.cit, pp. 470-505 ↑

  • برای توضیح بیشتر رجوع شود به:
    (( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

    Drumbl, Atrocity, Punishment, and International Law, op.cit, pp. 48-50 ↑

  • به موجب توافق صورت گرفته بین سازمان ملل و کامبوج در رابطه با دادگاه ویژه کامبوج، حداقل میزان مجازات در این محاکم پنج سال و حداکثر حبس ابد است.
    Ibid, p. 52 ↑
  • به موجب مقررات اساسنامه دیوان بین المللی کیفری حداکثر میزان مجازات حبس سی سال است که در برخی موارد به دلیل شدت جرم ارتکابی و شرایط متهم امکان صدور حکم به حبس ابد نیز وجود دارد.
    Rome Statute of the International Criminal Court, op.cit, Art. 77(1) ↑
  • Drumbl, Atrocity, Punishment, and International Law, op.cit, p. 52 ↑
  • Ibid, pp. 64-65 ↑
  • برای نمونه در یک مسأله داخلی حول محور افزایش خشونت ها با سلاح گرم، تمرکز بر مجازات افرادی که از سلاح گرم برای قتل و تجاوز و سرقت استفاده می نماید، حاکی از این امر است که جامعه به این خشونت ها در وهله اوّل به عنوان یک جرم نگاه می کند که باید با تعقیب مجرمان مورد توجه قرار گیرد. اما اگر هدف بازدارندگی از این خشونت ها باشد ممکن است به دلایل ارتکاب این خشونت ها از جمله قوانین ناظر بر حمل و فروش سلاح توجه شود.
    Aukerman, op.cit, pp. 96-97 ↑
  • Ibid ↑
  • Ibid, pp. 59-60 ↑
  • Drumbl, Atrocity, Punishment, and International Law, op.cit, p. 29 ↑
  • Fletcher, Weinstein, op.cit, pp .606-615 ↑
  • Lykes & Mersky, op.cit, p. 592; Oshea, op.cit, p. 76 ↑
  • Oshea, op.cit, p. 76 ↑
  • Fletcher, Weinstein, op.cit, p. 613 ↑
  • Ibid, p. 615 ↑
  • Human Rights Center and International Human Rights Law Clinic, University of California, Berkeley, and the Centre for Human Rights University of Sarajevo, op.cit, p. 151 ↑
  • Ibid ↑
  • Daly, op.cit, p. 106 ↑
  • Ibid ↑
  • Ibid ↑
  • برای اطلاع از نظر موافقان اثر بازدارندگی محدود حقوق بین الملل کیفری رجوع شود به:
    Wippman, David, “Atrocities, Deterrence, and the Limits of International Justice“, Fordham International Law Journal, Vol.23, 1999-2000; Schabas, William.A, Thakur, Ramesh, “Concluding Remarks:The Questions that Still Remain“, In Hughes, Edel, Schabas, William.A and Thakur, Ramesh, Atrocities and International Accountability: Beyond Transitional Justice, United Nation University Press, Tokyo, New York, Paris, 2007, p. 284
    برای اطلاع از نظر موافقان اثر بازداندگی گسترده حقوق بین المللی کیفری رجوع شود به:
    Charney, Jonathan.I, “Progress in International Criminal Law?“, American Journal of International Law, Vol.93, 1999, p. 462; Orentlicher,” Settling Accounts: The Duty To Prosecute Human Rights Violations of a Prior Regime“, op.cit, pp. 2544, 2600-601; Orentlicher, “Settling Accounts Revisited: Reconciling Global Norms with Local Agency“, op.cit, p. 21; Bassiouni, “Searching for Peace and Achieving Justice: The Need for Accountability“, op.cit, p. 18; Scharf, Michael.P, “Trading Justice for Peace: The Contemporary Law and Policy Debate“, In Hughes, Edel, Schabas, William.A and Thakur, Ramesh, Atrocities and International Accountability: Beyond Transitional Justice, United Nation University Press, Tokyo, New York, Paris, 2007, pp. 250-51 ↑
  • Ferencz, Benjamin, “International Criminal Courts: The Legacy of Nuremberg“, Pace International Law Reviw, Vol.10, 1998, p. 210 ↑
  • Ibid ↑
  • Meron, op.cit, p. 110; Akhavan, “Justice in The Hague, Peace in the Former Yugoslavia? A Commentary on the United Nations War Crimes Tribunal“, op.cit,p. 744; Schabas, Thakur, op.cit, p. 284 ↑
  • Rational actor Calculations ↑
  • Aukerman, op.cit, p. 64 ↑
  • همان طور که این امر در رابطه با جوامع آفریقایی اثبات شده که عاملان کودتا و جرایم بین المللی در این کشورها در صورت بازداشت در محاکم داخلی تحت مجازات های شدیدتری قرار می گیرند. برای اطلاع بیشتر در این زمینه رجوع شود به:
    Ku and Nzelibe, op.cit, pp. 802-806 ↑
  • نظریه بازدارندگی باید مجازات های غیررسمی و فراقانونی را نیز درنظر بگیرد که منظور از آن مواردی مثل ترس از واکنش جامعه و یا انتقام گیری خود قربانی است. در این مواقع اثر واقعی بازدارندگی مجازات قانونی مشخص نیست. در واقع اگر شخص نه به دلیل مجازات، بلکه بنا به دلایل اخلاقی و یا ترس از انتقام گیری شخصی و یا سایر عوامل غیر از مجازات از ارتکاب جرم بازداشته شود، در این مواقع بازدارندگی ناشی از مجازات حاصل نشده است و یا این که اثر بازدارندگی ناشی از مجازات قانونی کمرنگ شده است.
    Ibid, p. 793 ↑
  • Alvarez, op.cit, pp. 410-12 ↑
  • در مقابل طبق تحقیقات صورت گرفته در اوگاندا اغلب قربانیان سازوکارهای کیفری بین المللی را در قیاس با سازوکارهای کیفری داخلی به دلیل رواج فساد در سازوکارهای اخیر ترجیح می دهند. با این وجود اغلب آن ها مشروعیت و کارآیی دیوان بین المللی کیفری در رسیدگی به جرایم ارتکابی طی جنگ های داخلی در اوگاندا را به دلیل ناتواتی دیوان در تعقیب و مجازات عاملان جرایم و عدم مشروعیت آن در رسیدگی یکسان و برابر به جرایم طرفین درگیر زیرسؤال می برند.
    Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights, Making Peace Our Own: Victims’ Perceptions of Accountability, Reconciliation and Transitional Justice in Northern Uganda, op.cit, pp. 50-52 ↑
  • Meron, op.cit, p. 110 ↑
موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...