مبحث سوم- انعقاد قرارداد بیمه

اصولاً باید توجه داشت که چون بیمه عقد است لذا بایستی شرایط اساسی عقد که در قانون مدنی در ماده ی ۱۹۰ ذکر شده است در عقد بیمه جمع باشد .


به علت طبیعت خاص، عناصر تشکیل دهنده عقد بیمه به شرخ ذیل است :

۱- بیمه گر ۲- بیمه گذار ۳- موضوع بیمه ۴- خطر ۵- حق بیمه ۶- بیمه نامه ۷- جبران خسارت یا پرداختن وجه معین .

که در عقد بیمه اتکایی بیمه گر همان بیمه گر اتکایی است و بیمه گذار نیز همان بیمه گر واگذارنده است.

در بیمه علاوه بر شرایط ماده ۱۹۰ ق.م می بایست برای صحت عقد شرایط خاصی را نیز رعایت کرد.^[۶۵]


در انعقاد بیمه شرایط خاصی در باب اهلیت وجود دارد و باید علاوه بر اهلیت استیفا و تمتع که برای دیگر عقود کافی است، اهلیت انعقاد و سمت در عقد بیمه داشته باشد. عقد بیمه به اعتقاد دکترین بیمه با ایجاب و قبول منعقد می شود.^[۶۶]

از آنجا که تحصیل این توافق نوعاً مراحلی را طی می‌کند و در یک مجلس صورت نمی گیرد و به علاوه آنکه ممکن است زمان شروع قرارداد همان زمان انعقاد عقد نباشد، لذا باید زمان و نحوه انعقاد عقد بیمه مورد بررسی قرار گیرد.

پس با توجه به توضیحات بالا در رابطه با انعقاد عقد بیمه باید نوع سمت در انعقاد عقد و نفع بیمه ای و دوم زمان و نحوه انعقاد عقد بیمه مورد بررسی قرار گیرد.

گفتار نخست- سمت در انعقاد عقد و نفع بیمه ای

هر کسی نمی تواند از انعقاد عقد بیمه و تأمین بیمه ای سود ببرد و با تحقق خطر از بیمه گر مبالغی را دریافت نماید. تنها کسانی می‌توانند از این امر سود ببرند که دارای نفع بیمه ای باشند.

منظور آن است که نفع شخص در آن باشد که حادثه ی موضوع بیمه تحقق نیابد و در صورتی که این حادثه ایجاد شود برای او ضرر داشته باشد .

ماده ی ۴ قانون بیمه مقرر می‌دارد « موضوع بیمه ممکن است مال باشد اعم از عین یا منفعت یا هر حق مالی یا هر نوع مسئولیت حقوقی، مشروط بر اینکه بیمه گذار نسبت به بقای آنچه بیمه می‌دهد ذینفع باشد و همچنین ممکن است بیمه برای خطری باشد که از وقوع آن به بیمه گذار ضرر برسد».

لازم است که این نکته بیان شود که بیمه نمی تواند وسیله ای برای گروبندی و شرط بندی باشد و افراد بدون داشتن ارتباط با ریسک و یا نفع معقولی از عدم تحقق خطر و حادثه در باب موضوع بیمه، بر روی جان یا مال دیگران شرط بندی کنند بلکه همان طور که بیان شد، بیمه فقط برای تأمین حوادثی است که در صورت وقوع آن به ذینفع بیمه ای، ضرری وارد می‌کند و لذا بدون وجود ضرر و ارتباط حادثه زیانبار انعقاد و انتفاع از عقد بیمه منتفی است. باید افزود نفع بیمه ای نه تنها باید در هنگام انعقاد قرارداد باشد بلکه در هنگام وقوع خسارت نیز لازم است. برای مثال اگر شخصی در هنگام عقد بیمه دارای نفع بیمه ای باشد و مالک اموال موضوع بیمه خسارت باشد ولی با فروش آن اموال دیگر نفع و ضرری در آن اموال نداشته باشد، دلیلی برای استفاده از بیمه نخواهد داشت.

ضرورت نفع بیمه ای در تمام انواع بیمه از جمله بیمه ی اتکایی نیز کاملاً مشهود است زیرا فرض کنید اگر بیمه گر واگذارنده از سالم ماندن شیء بیمه شده در نزد بیمه گر اتکایی سود نبرد و برعکس نفعش در خسارت دیدن آن و بالتبع دریافت خسارت از بیمه گر اتکایی باشد، مشخص است که اساس آن عقد بیمه بر تقلب و نیرنگ بوده است و کاملاً در تناقض با ماده ی ۴ قانون بیمه بوده است.

‌در مورد سمت و ذینفع بودن باید افزود، عقد می‌تواند به نمایندگی بیمه گذار منعقد گردد. نمایندگی ممکن است مطابق قواعد وکالت و یا اداره ی فضولی مال غیر باشد.

در صورتی که نماینده اصیل باشد آثار عقد نیز بر اصیل مترتب خواهد بود. ماده ۵ قانون بیمه در این باره مقرر می‌دارد « بیمه گذار ممکن است اصیل باشد یا به نمایندگی صاحب مال یا شخص ذینفع باشد و یا مسئول حفظ آن مال از جانب صاحبش باشد».

1. مداخله‌ها را ارزیابی کنید: ارزیابی یک مرحله ضروری در فرایند مداخله است. ارزیابی برای تعیین این که آیا مداخله اثرات مطلوب را به وجود می‌آورد یا نه، و آیا تغییرات در مسیر مورد نیاز است یا نه ضروری است. فرایند پیشگیری استرس شغلی با ارزیابی خاتمه نمی‌یابد. در عوض، پیشگیری استرس شغلی باید مانند یک فرایند مستمر نگریسته شود که اطلاعات ارزیابی را برای اصلاح یا تغییر مسیر استراتژی مداخله، استفاده می‌کند(مرادی،۱۳۹۱، ص۱۹).

مهارتهایی برای کاهش استرس شغلی کارمندان و معلمان

در زیر چند مورد از مهارت­ هایی که کارکنان برای کاهش استرس شغلی می‌توانند انجام دهند، آورده شده است:

• • تفکر عمیق و آرمان‌دار و متوجه هدف

• • مدیریت زمان (تدوین برنامه زمان‌بندی شده)

• • روی آوردن به طنز و شوخی

• • استرس دیگران را تقبل نکنید و به خاطر داشته باشید که شما می‌توانید تنها خودتان را تغییر دهید نه دیگران را.

• • حمایت‌های اجتماعی

• • وظایف با بیشترین استرس یا سخت‌ترین کارها را اول از همه در طول روز انجام دهید و برنامه‌ریزی کنید.

• • ورزش

• خودخواهی دیگرخواهانه و احساس مفید بودن

فشار روانی

پاسخ بدن به محرک‌های بیرونی ‌و درونی فشار روانی نامیده می‌شود. عموما استرس ناشی از لزوم سازگاری جسمانی، روانی و هیجانی ما با تغییرات است.دادن ترفیع شغل خاصی که منتظر آن بودید موجب هیجان و شادی شود.

فشارروانی می‌تواند تحت تاثیر عواما بیرونی و درونی ایجاد شود. عوامل بیرونی فشارروانی شامل تغییر شغل، نقل مکان به یک شهر جدید، ازدواج، مرگ شخص محبوب و وجود یک بیماری در خانواده می‌باشد. حوادث شادی آور به اندازه حوادث غم بار می‌تواند فشارآور باشند.) محرک­های درونی شامل ناراحتی جسمانی و یا روانی است. ویژگی شخصیتی، از قبیل نیاز به نقص‌گرایی یا به دست آوردن رضایت دیگران، نیز می‌توانند فشار آفرین باشند.

تغییرات اصلی زندگی فشارزا

نقل مکان جغرافیایی- انتقال به محل کار جدید- بارداری- سبک جدید زندگی- مرگ شخص مورد علاقه ازدواج- طلاق- اخراج از شغل- تنهایی و انزوا – فشارهای شغلی-فشار خانوادگی- سابقه مورد حمله جسمانی قرار گرفتن یا تجربه اخیر آن- مرگ یک شخص مورد علاقه – اغتشاش هویت- مشکلات طبی.

حوادث محیطی فشارزا

• • فشارزمان( کمبود وقت )

• • مشکلات مالی

• • ناکامی‌ها

• • رقابت

• • تبعیض

• • محدودیت‌های فرهنگی

• سروصدا

فشار روانی آسیب رسان

فشار چه مثبت باشد و چه منفی، واکنش‌های جسمانی ایجاد می‌کند. بدن هورمونها ومواد شیمیایی که کارکرد قلب، ریه ها وعضلات وسایر اندامها را تشدید می‌کنند، ترشح می‌کند. این پاسخ ممکن است حالت دفاعی داشته باشد و افراد را قادر کند که مثلا از یک ماشین بی احتیاط فرار کنید. اگر فشار روانی برای یک دوره طولانی تداوم یابد، هورمونها نیز به طور مرتب ترشح می­ شود و در نهایت این تبادل بین روان وبدن موجب فرسایش می‌گردد. (عابدی،۱۳۸۱،ص۴۰)

نشانه های فشار روانی

نشانه هایی وجود دارند که لازم است به هنگام تحت فشار قرارگرفتن به آن ها توجه کنید. این نشانه ها در چهار طبقه می‌گنجند: احساسات، افکار، رفتار و نشانه های جسمانی. به هنگام تحت فشار قرار گرفتن، یک یا چند تا از نشانه های زیر تجربه می­ شود:

• نشانه های هیجانی فشارهای روانی و استرس

  • • تحریک پذیر شدن،احساس هراس، نوسان خلقی
  • • اضطراب،ترس های غیر عادی،احساس خصومت،پرخاشگری
  • • احساس گناه،بد بینی،نگرانی مفرط
  • • حالت بغض و گریه،کابوس دیدن،درماندگی و تسلیم
  • • احساس طرد شدگی،نداشتن روحیه شوخی و بذله گویی
  • • عدم پذیرش مسئولیت و کناره گیری،افکار، احساس ارزشمندی پائین
  • • ناتوانی در تمرکز،نگرانی ‌در مورد آینده،فراموش کاری،ترس از شکست
  • • خجالت‌زدگی،قضاوت نادرست در ارتباط با دیگران و موقعیت ها،دشوار شدن کارهای ساده
  • • تردید و دودلی،بی دقتی،اشتباهات مکرر،ناتوانی در بیاد آوردن وقایع اخیر
  • • افکار مزاحم و وسواسی،تصمیمات فوری و غیر منطقی،نامرتب و بی برنامه بودن
  • • نشانه های رفتاری فشارهای روانی و استرس
  • • افزایش مصرف دارو،مشروب خوردن یا افزایش دفعات آن
  • • پر خوری،کم خوردن و بی اشتهایی،بی توجهی به وضع ظاهری
  • • کناره گیری از رفت و آمده،لکنت وسایر مشکلات گفتاری
  • • خندیدن باصدای بلند و حالت گرفتگی صدا، شروع کردن چند کار همزمان ولی نیمه کاره رها کردن آن
  • • ناخن خوردن،کندن مو ه،نیشگون پوست،اعمال وسواسی، افزایش احتمال تصادف
  • • گریه بدون دلیل آشکار، از جا پریدن، سائیدن دندان به روی هم، افزایش مصرف الکل و سایر داروها

  • سیگار کشیدن یا افزایش دفعات آن.
    

    • نشانه های جسمانیفشارهای روانی

      • • تعریق، دستهای مرطوب،لرز،خشکی گلو و دهان
      • • یبوست تکرر ادرار،عدم هضم غذا، استفراغ
      • • سردردها،دردگردن یا پشت،آسیب‌پذیری به بیماری
      • • افزایش ضربان قلب،تیک‌های عصبی،مشکلات خواب
      • ناراحتی معده‌ای،تنش پیش از قاعدگی،فقدان اشتها یا پرخوری افراطی

چگونگی کاهش سطح فشار روانی در بین معلمان

• • • • • آرام بودن و شوخی کردن
      • • تحریک پذیر
      • • خوابیدن در شب
      • • احساس مسئولیت هایتان
      • • افزایش میزان علاقه و روابط اجتماعی
      • تمرکز بر فعالیت ها

عوامل و پیامدهای تاثیرگذار برفرایندهای فشار شغلی

۱. حجم کار زیاد

حجم کار زیاد از عوامل بحران­زا برای کارکنان و معلمان بوده که احتمالاً ناشی از عدم تقسیم عادلانه کار در ساختار سازمانی ‌می‌باشد. حجم کار زیاد؛ عوامل انسانی درگیر را فرسوده، خسته و بی­انگیزه خواهد کرد. همچنین شلوغی و انبوه کار؛ خلاقیت، نوآوری و ابتکار را زایل می­ کند و نیز به نوعی روزمرگی گرفتار می­شوند. عدم توازن در تقسیم کار، تنش­های روحی و روانی را میان آنان را به وجود می آورد این عوامل می‌تواند به عنوان مکانیزم فزاینده اضطراب و استرس شغلی به حساب آید.

۲. سازمان های غیررسمی درون سازمانی

معتبرترین خانواده درمانگر انسان گرا ویرجینیا سَتیر است. نمایشهای او در سراسر جهان شهرت دارد. رویکرد او به خانواده عبارت است از علاقه به روشن ساختن «ناهمخوانیهای» پیام رسانی میان اعضا و کوشش‌های انسان دوستانه برای ایجاد عزت نفس و ارزش شخصی در همه اعضای خانواده. او معتقد بود که آدمیان منابع مورد نیاز برای رشد و کمال را در درون خود دارند، و تکلیف خود را آن می‌دانست که به انسان‌ها کمک کند تا به توان پژوهشی خویش دست یابند و به آن ها آموزش می‌داد تا از این توان به گونه ای مؤثر استفاده کنند. «شبکه پیشرو» آخرین تلاش او برای انسان‌های جهان بود تا آنان به «انسانی کامل‌تر تبدیل شوند»

رویکرد موری بوون را که نظریه نظامهای خانوادگی نامیده می شود، می توان پلی دانست میان دیدگاه های روانپوشی و چشم اندازهای ‌‌محکم‌تر سیستم‌ها، نظریه بوون مبتنی بر دیدگاه نظامهای طبیعی است که آدمی را محصول فرایندی تکاملی می‌داند، و در عین حال، واجد ویژگیهایی است که در تمامی فرایندها طبیعی حضور دارد.

او که در حوزه خانواده درمانی یک نظریه پرداز عمده به شمار می‌آید، خانواده را در حکم یک نظام ارتباطی می‌داند و برای تبیین فرایندهای عاطفی حادث در خانواده های هسته ای و گسترده، هشت مفهوم به هم مرتبط را عرضه می‌دارد.

مفهوم تفکیک خویشتن، یعنی، میزانی که یک عضو خانواده می‌تواند کارکرد عقلانی خود را از کارکرد هیجانی متمایز ساخته و لذا از امتزاج با هیجاناتِ غالب در خانواده احتراز کند، سنگ بنای نظریه بوون است. در شرایط فشار درمانی، اعضای حاضر در روابط دو نفره گرایش به آن دارند که دست به یارگیری زده و با شخص ثالثی مثلث سازی کنند تا از این رهگذر شدت فشار را کم کرده و ثبات را مجدداً برقرار سازند. نظام عاطفی خانواده معمولاً توسط زوجینی که از سطوح تفکیک مشابهی برخوردارند، شکل می‌گیرد؛ اگر این نظام بی ثبات باشد، طرفین به دنبال روش‌هایی برای کاهش تنش و حفظ تعادل بر می‌آیند، که گاه به بهای ایجاد مشکل برای یک کودکِ آسیب پذیر و مستعد امتزاج تمام می شود. جایگاه والدین در میان همشیرهایشان نشانه هایی را فراهم می‌سازد مبنی بر اینکه در این فرایند فرافکنی خانوادگی کدام کودک برگزیده خواهد شد.

می توان از مفهوم گسلش عاطفی برای توصیف این موضوع استفاده کرد که برخی از اعضای خانواده که به سن بلوغ رسیده اند می کوشند تماس خود را با خانواده قطع کنند، چونکه به اشتباه فکر می‌کنند می‌توانند جلوی امتزاج خویش را بگیرند. اما هرچه سطح تفکیک خویشتن در طی چند نسل به تدریج کمتر می شود، سرانجام امکان دارد که د راثر این فراید انتقال چند نسلی، نشانه های بدکاری شدیدی پدیدار شود. جایگاه همشیرها در زوجین برتعامل آنان تأثیر می‌گذارد. بوون در ادامه بسط نظریه خویش به کل جامعه، چنین اعتقاد یافت که فشارهای بیرونی و روانی موجب کاهش سطح کارکردی تفکیک جامعه و لذا ‌واپس‌وری اجتماعی می شود.

از دید یک درمانگر بوئنی، مصاحبه های ارزیابی خانواده مبتنی بر عینیت و بی طرفی است، سعی می شود که درمانگر گود بماند، و لذا در شبکه عاطفی خانواده مثلث سازی نشود. نسل نگارها ابزار مفیدی برای توصیف نظام ارتباطی خانواده در طی حداقل سه نسل هستند.

بوئنی ها برای درمان، به شیوه ای آرام و کاملاً مثلث زدایی شده با زوجین به کار می پردازند و می کوشند امتزاج میان آن ها را برطرف سازند. اهداف آن ها عبارتند از: کاهش اضطراب و رفع نشانه ها و، نهایتاًً، به حداکثر رساندن تفکیک شخصی هر عضو در خانواده هسته ای و خانواده مبدأ.

رویکرد ساخت نگر در خانواده درمانی عمدتاًً با نام سالوادور مینوچین و همکاران وی پیوند خورده است که ابتدا در مدرسه ویلت و یک بعد، در «مرکز راهنمایی کودک فیلادلفیا» کار کردند. نظریه ساختاری خانواده که متکی به نظریه ‌سیستم‌هاست، بر کلیت فعال و سازمان یافته واحد خانواده و شیوه های سازمان یابی خانواده از طریق الگوهای تبادلی تأکید می ورزند. به طور اخص، به منظور درک ساختار خانواده، نظامهای فرعی، مرزها، اتحادها و تبانیهای خانوادگی بررسی می‌شوند. ساختهای بدکار نتیجه قواعد نهانی هستند که بر ‌تبادل‌های خانوادگی بی اثر یا نیازمند توافق مجدد فرمان می رانند.

خانواده درمانی ساختاری به ‌تبادل‌های فعلی توجه دارد و برای عمل بها و اولویت بیشتری می‌دهد تا برای بینش و درک. کل رفتار، از جمله نشانه های موجود در بیمارِ معلوم، در بستر ساخت خانواده مورد توجه قرار می‌گیرد. نقشه برداری خانواده فن مشاهده ای ساده ای است برای ترسیم الگوهای تبادلی خانواده. مداخله های ساختاری کوششهایی هستند فعال، دقیق، و حتی ملعبه گر که به منظور تغییر ساختهای انعطاف پذیر، منسوخ، یا بی اثر طراحی شده اند. ساخت گرایان با پیوستن به خانواده و انطباق با سبک آن، ازشیوه برخورد اعضا با مشکلات و یکدیگ مطلع می‌شوند و سرانجام به آن ها کمک می‌کنند آمایه های بدکار را تغییر دهند و سازمان خانواده را بازآرایی کنند.

به اجرا درآوردن نمایش (نشان دادن موقعیتهای تعارض خانوادگی در جلسه درمان) و بازگویی (نامگزاری یا تعریف یک مسئله به عنوان تابعی از ساختار خانواده) از جمله فنون درمانی هستند که به دفعات اسباب دگرگونی ساختار خانواده را فراهم می‌سازند. هدف نهایی این روش‌ها، بازسازی قواعد تبادلی خانواده از طریق پژوهش و گسترش مرزهای مناسب تر میان خرده نظامها و تحکیم جایگاه خانواده است.

نظریه های پیام رسانی که در اثر پژوهش‌های «مؤسسه‌ پژوهش روانی» پالوآلتو در دهه ۱۹۵۰ شکل گرفته بود، تأثیر عمده ای بر حوزه خانواده درمانی بر جای گذاشته است؛ به نظر آنان، مشکلات خانواده اموری تعاملی و موقعیتی هستند (یعنی، با مجموعه ای از اوضاع و احوالی که آن ها را حفظ می‌کنند، ارتباط دارند) این معرفت شناسی که به دست ‌بیستون، جکسون، و سایرین معرفی گردید، شالوده اولین کوشش‌های درمانی را در MRI را پی ریزی کرد و در حال حاضر، بهترین نمود خود را به صورت خانواده درمانی راهبردنگر عرضه می‌دارد. خصیصه شاخص این رویکرد عبارت است از به کارگیری بن بست دو سویه درمانی یا فنون تناقضی برای تغییر قواعد خانوادگی و الگوهای ارتباطی.

‌تناقض‌ها، قیاسهای درستی هستند که از مقدمات منطقی همسان استنتاج می‌شوند و کاربرد درمانی آن ها بدین صورت است که به درمانجو دستور داده می شود، تغییر نکند، آن هم در شرایطی که انتظار تغییر وجود دارد. این شیوه کار موجب افزایش تغییر می‌گردد، و اهمیتی ندارد چه عملی-اطاعت یا مقاومت-صورت بگیرد. فن «تجویز نشانه» که جکسون، واتزلاویک، و سایر راهبردگرایان از آن استفاده می‌کنند، فنی تناقضی است که مقاومت در برابر تغییر را برطرف می‌سازد، چون به درمانجو گفته می شود که ضرورتی برای تغییر وجود ندارد.

و در زمینه پایانی رفتار پرخاشگرانه : یکی از موارد تفاوت پرخاشگری میان دختران و پسران دوام و پایداری رفتار پرخاشگرانه آن ها است . د ر مطالعاتی که طی بیست ودو سال انجام گرفت ، ضریب پایانی پرخاشگری برای مردان (۵/۰) و برای زنان (۳۴/۰) به دست آمد ( در سنین هشت تا سی سالگی )

رابینز^[۷۵] مشخص کرد که احتمال بروز اختلالات روانی در آن دسته از دخترانی که در کودکی رفتارهای مردانه چون پرخاشگری را از خود نشان می‌دادند . و در هنگام مطالعه نیز د ر زمره اشخاص با انحراف رفتاری قرا رداشتند ، بیشتر از دیگران بود . نتایج تحقیق نشان داد که : برای هر دو جنس رفتار جامعه پذیر زودرس عامل مهمی در رشد « خود » محسوب گشته و با پرخاشگری در دوران کودکی ارتباط نداشته و حال آنکه پرخاشگری کودکی تا حدودی بر رشد « خود » و بزرگسالی تاثیر منفی برجای می‌گذارد . در بروز رفتارهای پرخاشگرانه در دختران و پسران باید زمینه‌های ژنتیک – زیستی یا سرشتی و نحوه اجتماعی شدن دو جنس و انتظارات جوامع از آنان را نیز در نظر گرفت .

1. تحقیق در زمینه « علل پرخاشگری کودکان » ( علیزاده ۱۳۷۴^[۷۶]):

علل پرخاشگری در کودکان عبارت است : ۱- تولد نوزاد جدید ۲- عدم بر آورد شدن تمایلات وخواسته های کودک ۳- ناکامی ۴- شیوه های تربیتی والدین : ( با بهره گرفتن از تنبیهات بدنی – عدم ارتباط عاطفی مناسب با کودک – عدم نظارت بر اعمال و رفتار کودکان – استفاده نکردن از شیوه های تنبیه با ثبات و …) ۵- حسادت ۶- تقلید ۷- رفتار پرخاشگرانه والدین با یکدیگر نیز تاثیرسویی در حافظه کودکان بر جای می‌گذارد ۸- جلوگیری از حرکات بدنی کودکان ۹- پوشاندن لباس و شستشو دادن بدن ۱۰- رشد حس استقلال : ( کودک را بر آن می‌دارد که تا انجام برخی از کارها مانند غذا خوردن و لباس پوشیدن را خودش بعهده بگیرد ولی چون از انجام آن بر نمی آید ( دچار خشم می شود )

نتیجه : والدینی که بدون در نظر گرفتن علایق و توانایی‌های فرزند خود از او انتظار دارند که همیشه و در همه حال با کسب موفقیت‌های پی در پی به عنوان « ستاره » جمع شناخته شود ، باید بدانند که با دست خود عوامل مستعد کننده پرخاشگری و سرانجام ناکامی را در وجود او تقویت نموده اند.

1. تحقیق در زمینه « بررسی خصوصیات شخصیتی نوجوانان پرخاشگر و ساخت خانوادگی آن ها در استان لرستان » ( سبحانی^[۷۷] ۱۳۷۵)

فرضیه اول تحقیق که بر حسب آن بین میانگین های مربوط به میزا خود بیمار پنداری در گروهای پرخاشگر وغیر پرخاشگر تفاوت معنی دار وجود دارد ، تأیید می‌گردد و به همین اساس فرض صفر رد می شود و محاسبه Tشده و در سطح اطمینان (۰/۹۹۹) معنی دار است . فرضیه دوم تحقیق بیان می‌کند ، بین میانگین های مربوط به میزان افسردگی در ‌گروه‌های پرخاشگر و غیر پر خاشگر تفاوت معنی داری وجود دارد تأیید می‌گردد . به سخن دیگر نوجوانان پرخاشگر دارای سطح افسردگی بالاتری غیر پرخاشگر هستند به همین اساس فرض صفر رد می شود وT محاسبه شده در سطح اطمینان (۰/۹۸) معنی دار است . فرض سوم تحقیق که بر اساس آن بین میانگینهای مربوط به میزان هیستری در ‌گروه‌های پرخاشگر و غیر پرخاشگر تفاوت معنی دار وجود دارد تأیید می‌گردد بر همین اساس نوجوانان پرخاشگر دارای اختلال هیستری بالای در مقایسه با نوجوانان غیر پرخاشگر هستند ، و در نتیجه فرض صفر رد می شود وT محاسبه شده در سطح اطمینان (۰/۹۷۷) معنی دار است . فرض چهارم تحقیق که میزان واکنش‌های روان دردمندی در نوجوانان پرخاشگر بیشتر از نوجوانان غیر پرخاشگر است تأیید می‌گردد . به عبارت دیگر نوجوانان پرخاشگر دارای واکنش روان دردمندی بیشتری درمقایسه بانوجوانان غیر پرخاشگر هستند و فرض صفر رد شده و T محاسبه شده در سطح اطمینان (۰/۹۹۹) معنی دار است .

ب ) تحقیقات در زمینه ناکامی :

1. تحقیقات در زمینه « ناکامی و شیوه های برخورد با آن » « ایمانی ^[۷۸]خرداد ۱۳۷۰ ) قسمت اول :

در تعریف ناکامی گفته اند : « ناکامی اساسا یک تجربه به پاسخ ذهنی نسبت به ایجاد مانع در ارضای نیازهای فرد است » هر چه خواسته و نیاز انسان از اهمیت بیشتری برخوردار باشد ، ناکامی عمیقتر و تحمل آن ‌مشکل‌تر است . پس ناکامی می‌تواند گاه شدید و گاه سطحی و ساده باشد .

چنان که دانش آموزی از خریدن کتابی دلخواه محروم می شود ودیگری از قبول نشدن در پایان سال تحصیلی ، هر دو محرومیت را تجربه کرده‌اند ، اما یکی محرومیت کم و دیگری آن را حدی گسترده تر آزموده است ، لذا دانش آموز دوم غمی عمیقتر دارد وممکن است سال دوم علاقه به درس خواندن و تحصیل را از دست بدهد .

علل پیدایش ناکامی :

روانشناسان علل پیدایش ناکامی را به علل فردی – محیطی تقسیم می‌کنند ( الف ) علل فردی ناکامی : ۱- علل جسمانی ناکامی ۲- علل روانی ، ذهنی ، ناکامی ، بهره هوشی « فردی دارای بهره هوشی متوسط به دلیل فشار اطرافیان دست به انتخاب رشته ای می زند که متناسب باهوش و استعداد او نیست او نمی تواند در آن رشته موفق باشد و دچار شکست و ناکامی می شود . »

تعارض « وقتی بین دو انگیزه تعارض وجود داشته باشد یکی از آن ها موجب ناکامی دیگری می دردد مانند دانش آ‎موزی که همزمان در مقابل دو امر مورد علاقه قرار می‌گیرد و مجبور است که یکی از آن دو راانتخاب کند . » تخیلات واهی « گاه علت ناکامی را می توان در علاقه فرد به تحقیق بخشیدن تخیلات فراوان یا بی پایان او دانست ، آن هم تخیلاتی که با واقعیت های بیرونی و عقلانی قابل انطباق نیست . »

1. تحقیق در زمینه « ناکامی و شیوه های برخورد با آن » ( ایمانی تابستان ۱۳۷۰) قسمت دوم :

ب) بررسی عوامل محیطی ناکامی ، که خود به چند دسته تقسیم می شود .

– حق توسعه به عنوان یک حق بشری در سال ۱۹۷۰، طی قطعنامه­ای در بیست و پنجمین جلسه­ مجمع عمومی سازمان ملل، به­ طور ضمنی به­رسمیت شناخته شد.^[۳۹] این حق برای اولین بار در قطعنامه­ی شماره­ ۴ سال ۱۹۷۹ کمیسیون حقوق بشر، صراحتاً به عنوان یک حق بشری به­رسمیت شناخته شد. (مولایی، ۱۳۸۹، ۳۳۱)

– “اعلامیه­ نظم نوین اقتصادی بین ­الملل” (NIEO)^[40] در سال ۱۹۷۴، تغییر نظام اقتصادی بین ­المللی آن زمان را یکی از شرایط رسیدن به حق ملل بر توسعه برمی­شمارد.

– “منشور حقوق و تکالیف اقتصادی دولت­ها”^[۴۱] در سال ۱۹۷۴ حقوق بین ­الملل توسعه را به عنوان اساسی برای روابط اقتصادی بین ­المللی جدید مدنظر قرار داد.

– در ۱۹۷۴، “اعلامیه کوکویوک”^[۴۲] در گردهمایی آنکتاد و برنامه عمران ملل متحد تصویب شد. (هتنه، ۱۳۸۸، ۲۱۰) موضوع این اعلامیه، منابع و توسعه و تأکید بر این­که توسعه ­نیافتگی ریشه در ساختار و رفتار اقتصادی خود کشورها دارد، بود. در این نشست همچنین اشاره شد ­که توسعه دلالت بر چیزهایی بیش از نیازهای اساسی دارد. (UNEP/UNCTAD symposium, 1975, 894-895)

– در ماه سپتامبرِ سال ۱۹۷۵، قطعنامه­ی “توسعه و همکاری اقتصادی بین ­المللی”^[۴۳] توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد، تصویب شد.^[۴۴] این قطعنامه نیز مثل اعلامیه­ نظم نوین اقتصادی بین ­المللی ۱۹۷۴ و منشور حقوق و تکالیف اقتصادی دولت­ها ۱۹۷۴، به­دنبال ایجاد نظم نوین اقتصادی بین ­المللی بود.

– در سال ۱۹۷۵ “کنوانسیون لومه ۱”^[۴۵] میان اتحادیه­ی اروپا و ۴۶ کشور عقب مانده و رو به توسعه قاره­ی آفریقا، ماداگاسکار و حوزه­ دریای کارائیب و اقیانوس آرام^[۴۶] ( که اکنون این تعداد به ۵۲ کشور در حال توسعه رسیده است،) به امضا رسید و جایگزین پیمان قبلی، یعنی “میثاق یائونده”^[۴۷] شد.^[۴۸] این کنوانسیون بر مبنای برابری محض طرفین همکاری بسته شد و به نقطه­ عطف مهم در تاریخ همکاری­های توسعه تبدیل گشت. (Arts, 2000, 127-128) کنوانسیون لومه در چند مرحله بازنگری شد؛ آخرین بازنگری آن، لومه ۴، در سال ۱۹۹۸ صورت گرفت. در واقع ‌می‌توان گفت کنوانسیون­های لومه، یک مدل جدید برای روابط شمال و جنوب بود.

– تا فوریه­­ی ۱۹۷۷، توسعه به­عنوان یک حق در هیچ­یک از اسناد ملل متحد به­کار نرفته بود. در سال ۱۹۷۹^[۴۹]، کمیسیون حقوق بشر حق توسعه را در قطعنامه­ای مورد شناسایی قرار داد و در ۱۹۸۰^[۵۰] با تصویب قطعنامه­ای دیگر، بر دیدگاه پیشین خود تأکید کرد. اما اولین­بار عنوان حق توسعه در مجمع عمومی در قطعنامه­ی ۱۳۳/۳۶، در ۱۴ دسامبر ۱۹۸۱ ذکر شد.^[۵۱]

– در سطح منطقه­ای برای اولین­بار حق توسعه سال ۱۹۸۱ در “منشور آفریقایی حقوق بشر و مردم”^[۵۲] مورد شناسایی قرار گرفت.^[۵۳] این سند اولین سند الزام­آور در زمینه­ حق توسعه بود.^[۵۴]

– “اعلامیه­ مربوط به توسعه تدریجی اصول عام حقوق بین ­الملل در ارتباط با نظم نوین اقتصادی بین ­المللی”^[۵۵] سال ۱۹۸۶ در سئول، مجدداً بر بُعد اقتصادی حق توسعه اشاره دارد و آن را از مهم­ترین عوامل واجد تغییر برای تحقق این حق برمی­شمارد. همچنین اعلامیه در بند ۱ ماده ۶، حق توسعه را از مقوله­ حقوق بشر می­داند.^[۵۶]

– “اعلامیه­ حق توسعه”^[۵۷] در ۴ دسامبر ۱۹۸۶ در مجمع تصویب شد. این اعلامیه ضمن تأکید بر اسناد قبلی مرتبط با توسعه، حق توسعه را حقی فردی- جمعی تعریف کرد. موضوع این اعلامیه “به­رسمیت شناختن ایجاد شرایط مطلوب برای توسعه زندگی مردم است که مسئولیت اولیه­ آن برعهده­ی کشورهای آنان است.” (Bedjaoui, 1991, 1182) اعلامیه همچنین تأکید می­ کند حق توسعه موضوع “اصل حاکمیت مردم بر ثروت و منابع خود”، “ایجاد نظم نوین اقتصادی بین ­المللی” و “تساوی موقعیت برای توسعه” به­عنوان “یک امتیار ویژه و یک حق برای ملل و تک­تک افراد تشکیل دهنده آن” است.

– اعلامیه­ ۱۹۸۶ حق توسعه، با قطعنامه­ی شماره­­ی ۱۳۳/۴۱^[۵۸] در ۱۹۸۶ پیگیری شد. این قطعنامه­ی کوتاه و فشرده اشعار می­دارد: تحقق حق توسعه مستلزم تلاش­ های ضروری در سطح داخلی و بین ­المللی منطبق با اصول نظم نوین اقتصادی بین ­المللی و منشور حقوق و تکالیف دولت­ها است. در این قطعنامه همچنین بر حق توسعه به­عنوان بخشی از حقوق بشر تأکید شده است.

– در قطعنامه­ی ۱۹۸۹ “اجلاس سن ژاک”^[۵۹]، مؤسسه­ی حقوق بین ­الملل، تعهد به احترام و تضمین احترام به حقوق بشر را تعهدی در قبال همه به­شمار ‌می‌آورد و حق توسعه را به­عنوان یک حق بشری اعلام کرد.

– اولین­بار در “کنفرانس استکهلم”^[۶۰] سال ۱۹۷۲، سازمان ملل بر مفهوم توسعه پایدار تأکید کرد. با تشکیل “کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه”^[۶۱] بار دیگر بر رابطه­ بین حق توسعه و محیط زیست صحه گذاشته شد. گام بعدی “کنفرانس ریو”^[۶۲] در ۱۹۹۲ بود که با تصویب “اعلامیه­ محیط زیست و توسعه”^[۶۳]، به طور خاص در اصل چهارم آن، حفاظت از محیط­زیست را بخش جدایی­ناپذیر توسعه اعلام کرد.^[۶۴]

– به­دنبال آن در ۱۹۹۳ شورایی با عنوان “کمیسیون جهانی محیط­زیست و توسعه”^[۶۵] برای حقوق نسل­های آینده تشکیل شدکه مسائل مربوط به پیوستگی محیط زیست و توسعه را برای آیندگان مورد رسیدگی قرار دهد. (هیمن- دوآ، ۱۳۸۲، ۲۹۳)

– در “کنفرانس دوم جهانی حقوق بشر وین”^[۶۶] سال ۱۹۹۳، حق توسعه حقی جهانشمول و تفکیک­ناپذیر از دموکراسی و صلح شناخته شد.^[۶۷] همچنین تأکید شد هرچند توسعه بهره­ مندی از تمام زمینه ­های حقوق بشر را تسهیل می­ کند، اما فقدان آن موجب نقض حقوق بشر نیست. (بند ۱۰ قسمت اول اعلامیه) به­علاوه سمت کمیسر عالی طی قطعنامه­ی ۱۴۱ در ۱۹۹۴ بر اساس توصیه­ی اعلامیه­ وین ۱۹۹۳ (بند ۱۷ قسمت دوم اعلامیه) ایجاد شد.

– در تأکید کنفرانس وین، در سال ۱۹۹۳ اعلامیه دیگری با عنوان “حق توسعه”^[۶۸] توسط مجمع عمومی سازمان تصویب شد؛ که در آن ضمن تأکید بر اسناد قبلی، یکی از وظایف اصلی دبیرکل را توجه به اجرای حق توسعه برمی­شمارد.

– بطروس پطروس غالی در سال ۱۹۹۴ “دستور کار برای توسعه” را ارائه کرد. در این دستور کار، او پنج عامل صلح، توسعه، دموکراسی، عدالتِ اجتماعی و محیط­زیست را از ابعاد توسعه نام برد. (پطروس غالی، ۱۳۸۱، ۲۵۴)

– “کنفرانس قاهره”^[۶۹] ‌در مورد جمعیت و توسعه ۱۹۹۴، اقدامات لازم کشورهای توسعه ­یافته برای کمک به کشورهای درحال­توسعه را پیش ­بینی کرد.

– در “کنفرانس کپنهاگ”^[۷۰] در سال ۱۹۹۵، جامعه­ جهانی برای اولین­بار متعهد شد فقر مطلق را ریشه­کن کند. در این کنفرانس همچنین توسعه اقتصادی و حقوق بشر، از طریق تأمین نیازهای اساسی با تکیه بر همکاری، از ابزارهای رسیدن به توسعه اجتماعی و امنیت بین ­المللی مطرح شد.

– در سال ۱۹۹۵، “کنفرانس پکن”^[۷۱] ‌در مورد زنان و توسعه، بر منع تبعیض جنسی و نقش مؤثر زنان در پیشبرد هر چه بیشتر توسعه تأکید کرد.

– مجمع در ادامه­ تلاش خود در ۱۹۹۵، در قطعنامه­ای با عنوان “حق توسعه”^[۷۲]، به­ طور شفافی نسبت به اسناد قبلی، ارتباط حق توسعه را با ابعاد دیگر حقوق بشر مطرح کرد و وظایف دبیرکل، کمیسیون حقوق بشر و کمیسر عالی را در این ارتباط تعیین نمود.

– در سال ۱۹۹۶، قطعنامه­ی شماره ۱۵ مجدداً تأکید کرد اجرای اعلامیه­ حق توسعه ۱۹۸۶، مشارکت مؤثرِ ملت­ها، ارگان­ها، سازمان­ های نظام ملل و سازمان­ های غیردولتی را طلب می­ کند. (مصفا، ۱۳۷۸، ۲۰۰)