– اجرای سیاست تمرکززدایی مداوم و الزام به رعایت برنامه­ ها و طرح‌های تهیه شده از جمله آمایش در تصمیم­‌گیری‌ها و اقدام­های صورت گرفته در تمامی شهرهای استان.
– همانطور که قبلاً اشاره شد، اکثریت شهرهای استان (روستاهای تبدیل شده به شهر) از حداقل معیار شهر شدن (حداقل جمعیت ده هزار نفری) برخوردار نیستند. پیشنهاد می­ شود برای اینکه شهرهای متوسط و کوچک بتوانند نقش موثر و مثبتی برای توسعه منطقه­ای داشته باشند لازم است در تعریف شهر و ملاک­های شهر شدن تجدیدنظر شود و در جهت توسعه زیرساخت­ها و امکانات، تقویت پایه اقتصادی شهر و ساختار اشتغال در این شهرها عمل شود.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

– همانطور که مشخص است جمعیت بالای شهر مشهد در شبکه شهری استان خراسان­رضوی در الگوی نخست شهری نقش به سزایی داشته است که با اجرای سیاست­های مختلف مانند ایجاد شهرهای جدید در اطراف شهر مشهد و یا تقویت امکانات و زیرساخت‌های دو شهر جدید گلبهار و بینالود سرریز جمعیت شهر مشهد را به سمت این شهرها سوق داد.
– روش دیگر کاهش جمعیت، تقویت شهرهای متوسط و کوچک نظام شهری استان است تا از مهاجرت­های بی­رویه به شهر مشهد جلوگیری شود البته این سیاست­ها باید در مقیاس کشوری هم صورت گیرد زیرا بخشی از مهاجرین مربوط به سطح کشور است و برای ایجاد تعادل و توازن در الگوی استقرار جمعیت نیز نیازمند سیاست­ها و استراتژی­ های مناسب مهاجرتی می­باشد. آنچه مسلم است ادامه روند مهاجرت­ها و فاصله شهر مشهد با شهرهای دیگر، عدم تعادل در شبکه­شهری را تشدید خواهد کرد.
– سیاست­ها نشان داده است که سوق سرمایه­ها به سمت شهرهای کوچک و متوسط، باعث ثبات منطقه­ای گردیده و از رشد شهرهای بزرگ جلوگیری می­ کند. بنابراین پراکنش صنایع به سمت شهرهای متوسط و کوچک، تقویت سرمایه ­گذاری در شهرهای متوسط و فراهم نمودن امکانات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در این شهرها باعث تقویت رابطه آن­ها با شهرهای بزرگ و کوچک و تعادل سیستم سکونتگاهی می­ شود و تا زمانی که فعالیت منتهی به اشتغال در شهرهای متوسط و کوچک مستقر نشود، جمعیت تثبیت نمی­ شود. جمعیت تنها با امکانات در شهرها ساکن نمی­شوند بلکه با فعالیت، اشتغال و درآمدزایی سکونت پایدار می­ شود.
فهرست منابع
[۱] ابراهیم­زاده، عیسی؛ اسکندری­ثانی، محمد؛ اسماعیل­نژاد، مرتضی. ۱۳۸۹ «کاربرد تحلیل عاملی در تبیین الگوی فضایی توسعه و توسعه ­نیافتگی شهری- منطقه­ای در ایران»، جغرافیا و توسعه. شماره ۱۷، صص ۲۸-۷٫
[۲] ابراهیم­زاده، عیسی؛ نگهبان مروی، محمد.۱۳۸۳ «تحلیلی بر شهرنشینی و جایگاه شهرهای جدید در ایران». تحقیقات جغرافیایی. شماره ۷۵، ۱۷۲- ۱۵۲٫
[۳] احمدی پور، زهرا (۱۳۸۰). تقسیمات کشوری و امنیت داخلی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه مطالعات استراتژیک، دوره ۳، شماره ۷ و ۸، صص ۲۸۲- ۲۷۹٫
[۴] احمدی­پور، زهرا. ۱۳۷۸ «مروری بر تاریخچه و سیر تحولات تقسیمات کشوری در ایران»، مجله رشد جغرافیا، شماره ۵۰، صص ۳۵- ۲۷٫
[۵] احمدی‌پور، زهرا. ۱۳۹۳، جزوه کلاسی ابعاد سیاسی و امنیتی آمایش سرزمین.
[۶] اخباری، محمد؛ یداللهی، محسن. ۱۳۸۴ « فرایند تصمیم ­گیری تقسیم استان خراسان و اثرات سیاسی-اجتماعی آن». فصلنامه جغرافیا ژئوپلیتیک. شماره ۲، صص ۴۲- ۲۳٫
[۷] اعتماد، گیتی؛ حسامیان، فرخ؛ حائری، محمدرضا. ۱۳۸۸، شهرنشینی در ایران. چ هفتم، تهران: آگاه.
[۸] اعظمی، هادی؛ دبیری، علی اکبر.۱۳۹۰ «تحلیل عناصر تهدید سیاسی – امنیتی در نظام تقسیمات کشوری ایران ». مدرس علوم انسانی- برنامه ریزی و آمایش فضا. دوره پانزدهم، شماره ۴ (پیاپی ۷۴)، صص ۶۳- ۸۳٫
[۹] اعظمی، هادی؛ دبیری، علی­اکبر. ۱۳۹۰ «تحلیل نظام تقسیم سیاسی فضا در ایران». فصلنامه ژئوپلیتیک. سال هفتم، شماره دوم، صص ۱۸۱- ۱۴۷٫
[۱۰] امکچی، حمیده. ۱۳۸۴، شهرهای میانی و نقش آن­ها در چهارچوب توسعه ملی. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران.
[۱۱] امیدوار، کمال؛ بیرانوندزاده، مریم؛ رستم گورانی، ابراهیم. ۱۳۸۸ «تحلیل شبکه­شهری و توزیع فضایی جمعیت در کانون­های شهری استان هرمزگان». فصلنامه جغرافیایی چشم انداز زاگرس. سال اول، شماره ۲، صص ۱۳۲- ۱۰۹٫
[۱۲] آلوین، ی. سو. ۱۳۸۰، تغییر اجتماعی و توسعه. ترجمه: محمود حبیبی مظاهری [تهران]: پژوهشکده مطالعات راهبردی، چاپ دوم.
[۱۳] بحرینی، سید حسین. ۱۳۷۶ «شهرسازی و توسعه پایدار». رهیافت. شماره هفدهم.
[۱۴] پاپلی­یزدی، محمدحسین.۱۳۸۳، نظریه­ های شهر و پیرامون. تهران: انتشارات سمت.
[۱۵] پاپلی­یزدی، محمدحسین؛ ابراهیمی، محمد امیر.۱۳۹۰، نظریه­ های توسعه روستایی. تهران: انتشارات سمت.
[۱۶] پاپلی­یزدی، محمد حسن؛ رجبی سناجردی، حسین. ۱۳۸۲، نظریه­ های شهر و پیرامون. تهران: سمت.
[۱۷] پارسی­پور، حسن؛ رضویان، محمدتقی. ۱۳۹۱ «تحلیلی بر نظام شبکه­بندی در زیرمنطقه­های جدید حاصل از تقسیم استان خراسان». فصلنامه برنامه­ ریزی منطقه­ای. سال دوم، شماره ۶، صص ۵۵- ۴۳٫
[۱۸] پورطاهری، مهدی. ۱۳۹۲، کاربرد روش­های تصمیم ­گیری چند شاخصه در جغرافیا. چ سوم، تهران: سمت.
[۱۹] پیله­ور، اصغر؛ عطایی، سینا؛ زارعی، عبدالله. ۱۳۹۱ «بررسی تأثیر میان کنش فضایی بر تعادل­فضایی در ساختار شهری با بهره گرفتن از فن چیدمان». پژوهش­های جغرافیای انسانی. شماره ۷۹، صص ۱۰۲- ۸۷٫
[۲۰] تایلور، نایجل.۱۳۹۳، نظریه­ های برنامه ریزی شهری (از آغاز تاکنون). ترجمه: محمود شورچه [تهران]: مدیران امروز، چاپ اول.
[۲۱] تبریزی، جلال؛ قاسمی، اکرم؛ موذن، سهراب. ۱۳۹۲ «عدم تعادل فضایی خدمات اقتصادی، اجتماعی شهرستان­های استان زنجان ». پژوهش و برنامه­ ریزی­شهری. سال چهارم، شماره سیزدهم، صص ۳۴- ۱۹٫
[۲۲] تقوایی، مسعود؛ رضایی، مریم. ۱۳۸۹ «تحلیلی جغرافیایی بر شبکه­­شهری استان ایلام با تأکید بر نقش شهرهای کوچک». جغرافیا و برنامه­ ریزی (دانشگاه تبریز). سال ۱۵، شماره ۳۲، صص ۹۳- ۶۵٫
[۲۳] تقوایی، مسعود؛ کنعانی، محمدرضا. ۱۳۹۳ «بررسی وضعیت تعادل فضایی نظام شهری ایران در سطح ملی- منطقه­ای طی سال ۶۰ سال اخیر». برنامه­ ریزی فضایی (جغرافیا). سال چهارم، شماره اول، صص ۲۰۰- ۱۶۹٫