موجودی‌های نقدی همواره درصد قابل توجهی از دارایی‌های شرکت‌ها را به خود اختصاص داده‌اند. این رقم در شرکت‌های آمریکایی برابر با ۸ درصد مجموع دارایی‌ها(کیم،۱۹۹۸) و در شرکت‌های انگلیسی برابر ۹ درصد از دارایی‌ها بوده است(اوزکان،۲۰۰۴). به طور معمول، مدیران به دنبال سطحی از موجودی‌های نقدی هستند که با توجه به مزایا و معایب نگهداری موجودی‌های نقدی حالت بهینه داشته باشد. به عبارت دیگر، شرکت‌ها در جستجوی آن سطح بهینه از نقدینگی هستند که به دلیل کمبود نقدینگی، ضررهای عمده به شرکت وارد نیاید و از طرفی، با نگهداری وجه نقد اضافی، فرصت‌ها از دست نرود و این مورد، همان سطح نقدینگی هدف در شرکتهاست که البته با توجه به ویژگی‌های گوناگون شرکت‌ها و دوره های زمانی مختلف، متفاوت است. تحقیقات تجربی نشان داده‌اند که سطح نقدینگی شرکت‌ها هدفمند است. مدیران برای میزان نقدینگی انتهای یک دوره زمانی برنامه‌ریزی و در جهت رسیدن به آن تلاش می‌کنند. ویژگی‌های گوناگونی می‌توانند چگونگی تعیین سطح نقدینگی را توصیف نمایند. آشنایی با این ویژگی‌ها و درک روابط میان آن ها پیش نیاز اصلاح نقدینگی هدف خواهد بود. شواهد نشان می‌دهد که شرکت‌ها سطح مطلوب نگهداری وجه نقد را ‌بر اساس ایجاد توازن میان منافع و هزینه های نگهداری وجه نقد تعیین می‌کنند.

نتایج پژوهش جیم لی(۲۰۱۰) نشان داد که شرکتهایی که محافظه کاری بالایی دارند انعطاف‌پذیری کمتری دارند و در نتیجه وجه نقد احتیاطی کمتری نگهداری می‌کنند. ‌

ارسلان و فلوراکیس(۲۰۰۹) در پژوهش نشان داد که شرکت‌ها جهت انعطاف‌پذیری مالی در درجه اول سیاست‌های محافظه‌کارانه بدهی را پیش می‌گیرند و بندرت به نگهداری وجه نقد زیاد به داشتن انعطاف پذیری مبادرت می‌کنند(مطابق یافته های آن ها بدهی مهمترین جز انعطاف پذیری مالی است).

نتایج مارچیکا و لورا(۲۰۱۰) بیانگر این بود که تحت یک سلطه محافظه‌کارانه بدهی شرکت‌ها این قابلیت را خواهند داشت که یک ساخت مالی انعطاف‌پذیری داشته باشند. دارا بودن انعطاف‌پذیری مالی شرکت‌ها را قادر خواهد کرد تا در زمان شوکهای مثبت بازار برای فرصت‌های سرمایه‌گذاری دسترسی بهتری به منابع مالی داشته باشند و وجوه مورد نیاز خود را برای تامین مالی فرصت‌های سرمایه‌گذاری فراهم نمایند.

نتایج پژوهش همچنین نشان دهنده این است که شرکتهایی که در طول دوره بحران مالی انعطاف‌پذیری مالی بهتری ‌داشته‌اند از توانایی بیشتری در جذب فرصت‌های سرمایه‌گذاری وابستگی اندکی در دسترس بودن منابع سرمایه‌گذاری ‌داشته‌اند. این نتایج پژوهش با نظریه سلسله مراتبی تامین مالی و انعطاف‌پذیری مالی مبنی بر داشتن ظرفیت مازاد بدهی و برتری تامین مالی از طریق بدهی بر تامین مالی به وسیله سرمایه مطابقت دارد. همچنین نتایج نشان می‌دهد که قدرت و اهمیت انعطاف پذیری مالی از طریق بدهی بر انعطاف‌پذیری مالی از طریق نگهداری وجوه نقد است.

نتایج پژوهش خدایی و زارع(۱۳۸۹) نشان دهنده عدم وجود تاثیر انعطاف‌پذیری مالی بر هزینه های سرمایه گذاری و همچنین عدم رابطه بین گردش وجوه نقد و هزینه های سرمایه‌ای در شرکت‌های مورد بورسی است.

۲-۳ پیشینه پژوهش

۲-۳-۱ پیشینه داخلی

آقایی و همکاران(۱۳۸۸) درپژوهشی تحت عنوان بررسی عوامل مؤثر بر نگهداری وجه نقد در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداختند.نتیجه گیری نمودند که حسابهای دریافتنی، خالص سرمایه درگردش، موجودی کالا و بدهی‌های کوتاه مدت، به ترتیب از مهمترین عوامل دارای تأثیر منفی بر نگهداری موجودی‌های نقدی هستند. فرصت‌های رشد شرکت، سود تقسیمی، نوسان جریان‌های نقدی و سود خالص به ترتیب از مهمترین عوامل دارای تأثیر مثبت بر نگهداری موجودی‌های نقدی هستند. اما شواهد کافی ‌در مورد تأثیر منفی بدهی‌های بلند مدت و اندازه شرکت‌ها بر نگهداری موجودی‌های نقدی وجود ندارد.

کاشانی پور و نقی نژاد(۱۳۸۸) در پژوهشی تحت عنوان بررسی اثر محدودیتهای مالی بر حساسیت جریان نقدی– وجه نقد پرداختند. آن ها با بهره گرفتن از معیارهای اندازه شرکت، عمر شرکت، نسبت سود تقسیمی و گروه تجاری نشان دادند که جریان‌های نقدی تأثیر معنی‌داری برسطح نگهداری وجه نقد نداشته و هم چنین تفاوت معنی‌داری حساسیت جریان‌های نقدی– وجه نقد شرکت‌های با محدودیت مالی و شرکت‌های بدون محدودیت مالی وجود ندارد.

تهرانی و حصارزاده(۱۳۸۸) در پژوهشی تحت عنوان بررسی تأثیر جریان های نقدی آزاد و محدودیت تأمین مالی بر بیش سرمایه گذاری و کم سرمایه‌گذاری در۱۲۰ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداختند.نتیجه گیری نمودند که رابطه بین جریان‌های نقدی آزاد و بیش سرمایه‌گذاری، مستقیم و به لحاظ آماری، معنی‌دار می‌باشد. بین محدودیت در تأمین مالی و کم سرمایه‌گذاری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه معنی‌داری وجود ندارد.

فخاری و تقوی(۱۳۸۸) در پژوهشی تحت عنوان بررسی تأثیر کیفیت اقلام تعهدی برمانده وجه نقد شرکت‌ها پرداختند. در این پژوهش کیفیت اقلام تعهدی با بهره گرفتن از مدل دیچاو و دیچیو(۲۰۰۰) اندازه‌گیری شده است نتیجه گیری نمودند که متغیرهای بکارگرفته شده در پژوهش فخاری وتقوی(۱۳۸۸) تقریبا ۶۲ درصد از تغییرات در مانده وجه نقد شرکت‌های نمونه انتخابی در دوره زمانی پژوهش را توضیح می‌دهند. کیفیت اقلام تعهدی به عنوان عاملی مؤثر در میزان موجودی نقد، مهم و مربوط است.

مهرانی و حصارزاده(۱۳۸۸) ‌به این نتیجه رسیدند که شرکت‌های دارای کیفیت بالاتر حسابداری، میزان وجه نقد کمتری نگهداری می‌کنند و همچنین فرصت رشد دارای اثر مثبت بر میزان نگهداری وجه نقد بوده و در مقابل دارایی‌های نقد شونده، نسبت اهرمی و میزان توزیع سود اثر منفی بر میزان نگهداری وجه نقد دارند

ایزدی‌نیا و رسائیان(۱۳۸۹) به بررسی رابطه برخی از ساز و کارهای نظام راهبری شرکتی شامل درصد اعضای غیرموظف هیئت مدیره و درصد سرمایه‌گذاران نهادی و سطح نگهداشت وجه نقد به عنوان متغیرهای مستقل و معیار ارزش شرکت به عنوان متغیر وابسته در بورس اوراق بهادارتهران پرداختند. نتیجه گیری نمودند که بین درصد مالکیت سرمایه‌گذاران نهادی و ارزش شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد. اما بین درصد اعضای غیرموظف هیئت مدیره و ارزش شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، رابطه معناداری وجود ندارد. سطح نگهداشت وجه نقد نیز رابطه مثبت و معنی‌داری با ارزش شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران دارد.