Polygonm sp.
Acantholimon sp.
Onopordon sp.

Stipa sp.
Launaea sp.
Acantholimon sp.

Bromus sp
Scariola orientalis
Ephedra sp.

Noea mucronata
Cousinia sp.
Erangium sp.

منبع : اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مرکزی
تیپ اراضی عاری از پوشش دارای تراکم کمتر از ۲ درصد است. در بعضی نقاط گیاهان گونه‌هایی نظیر Tamarix و Seidlitzia به صورت پراکنده و یا به صورت مجتمع و در سطح بسیار محدودتر گونه‌هایی نظیر Suaeda sp و Halostachys sp و Anabasis – aphylla در مناطقی که سطح آب زیرزمینی بالاست مشاهده می‌شود. ( اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مرکزی ،‌دفتر مطالعات )
شکل شماره ۷ = پوشش گیاهی محدوده روستای آهو
۳-۱-۵- زمین شناسی
از نگاه ساختاری و پهنه‌های متالوژنیک، استان مرکزی در گوشه شمال باختری ورق ایران مرکزی قرار دارد. ویژگیهای ژئومورفولوژیک حاکم بر این استان شامل مجموعه‌ای از رشته‌کوهها و دشتهای نیمه موازی است که از شمال خاوری به طرف جنوب باختری، با راستای تقریبی N120E دارند و می‌توان از انها به نامهای رشته کوههای شمال خاوری ساوه، دشت ساوه، رشته کوههای مرکزی (ارتفاعات آشتیان ـ تفرش) دشت جنوب باختری (حوضه دریاچه نمکی توزگل) و رشته کوههای جنوب باختری نام برد.
ویژگیهای ساختاری و زمین‌شناسی رشته‌کوههای یاد شده تفاوتهای آشکار دارند. بگونه ای که در یک راستای شمال خاوری به جنوب باختری می‌توان گستره استان مرکزی را به دو زیرپهنه، با ویژگی های کلی زیر تقسیم نمود.
الف ـ زیرپهنه نوار آذرین ارومیه ـ بزمان:
این زیرپهنه که نواحی مرکزی و شمال خاوری استان مرکزی را زیرپوشش دارد بخشی از گمان ماگمائی ارومیه ـ بزمان است که به داشتن فعالیت آتشفشانی شدید در ترسی‌یر متمایز است افزون بر آن پلوتوتیسم ترسی‌یر نیز در آن همیت کافی دارد.
در این بخش، از مجموعه پلاتفرمی پالئوزوئیک ـ تریاس میانی، فقط رخنمونهای محدودی از سنگهای پرمین ( بخش هفتاد قله) و سنگهای تریاس (تفرش) وجود دارد. ردیف‌های سنگی پرمین شامل سنگهای آواری در پی و سپس سنگهای کربناتی در بالا است.
ته نشست های مربوط به تریاس تنها در بخش تفرش و پیرامون آبگرم نیمه برونزد دارند که دو رخساره متفاوت دارند که شامل سنگ آهک‌های بلورین، به سن تریاس پائینی ـ میانی، در زیر و فسیل و سنگ ماسه، به سن تریاس پسین، در بالا است.
ب ـ زیرپهنه سنندج ـ سیرجان:
بخش جنوب باختری استان مرکزی قسمت کوچکی از زیرپهنه زمینساختی سنندج ـ سیرجان است که بلندیهایی چون کوه نصار شقه با ارتفاع ۲۶۲۱ دارد.
در این زون سنگهای شیستی ـ ماسه‌ای ژوراسیک زیرین با گسترش خوب به همراه ردیف‌ مهمی از سنگهای آهکی ـ پلیتی کرتاسه زیرین دیده می‌شود که همه متحمل دگرگونی با درجه ضعیف شده‌اند.
شکل شماره ۸ = واحدهای زمین شناسی محدوده روستای آهو
۳-۱-۶- گونه های جانوری
پوشش جانوری منطقه در بر گیرنده گرگ، شغال، خرگوش، گنجشک، مار، بلدرچین، کلاغ سیاه، کبوتر، کبک و سار و پرندگان مهاجر است.
۳-۱-۷- مناطق و نواحی حفاظت شده
منطقه حفاظت شده هفتاد قله
منطقه هفتاد قله به دلیل برخورداری از ویژگی های خاص مکانی و داشتن حیوانات وحشی و پرندگان قابل شکار از دیرباز مورد توجه شکارچیان و سلاطین قاجار بوده است بدین لحاظ شکار بی رویه در این منطقه باعث کم شدن گونه های حیوانی شد. از این رو این منطقه در سال ۱۳۴۹ توسط سازمان شکاربانی و نظارت بر صید وقت ممنوعه اعلام و در سال ۱۳۵۳ تحت حفاظت سازمان محیط زیست قرار گرفت و بنوبه خود زیستگاه مناسبی برای جانوران بومی ایران که در مناطق استپی زیست می کنند می باشد .

( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

منطقه هفتاد قله در ۲۵ کیلومتری شرق اراک ، ۱۵ کیلومتری شمال غربی محلات و ۳۰ کیلومتری شمال خمین واقع شده است و از نظر موقعیت جغرافیایی در حد فاصله َ۵۵/ْ۳۳ الی َ۲۰/ْ۳۴ عرض شمالی َ۵۶/ْ۴۹ الی َ۲۴/ْ۵۰طول شرقی واقع شده است وسعت منطقه ۸۱۱۲۵ هکتار می باشد مهمترین رشته کوه منطقه کوه های هفتاد قله است که در جهت شمال غربی – جنوب غربی واقع شده است . دره ها و قلل این رشته کوه از زیست گاه های مهم حیات وحش منطقه است . کوه برف شاه با ارتفاع ۳۰۰۰ متر بلندترین قله منطقه می باشد . دره چکاب و سیبک از مهمترین دره های منطقه بوده ، چکاب از زیست گاه های غنی است که به دلیل در برداشتن چشمه ای به همین نام بعنوان آبشخور مورد استفاده وحوش قرار می گیرد .
وحوش منطقه شامل پلنگ ، گرگ ، کل و بز ، قوچ و میش ، کفتار ، تشی ، خرگوش ، روباه ، شغال ، کبک ، تیهو ، عقاب ، هوبره و …
میزان بارندگی متوسط سالانه منطقه ۳۴۹ میلیمتر در سال و حداقل درجه حرارت هوا در برخی زمستان ها به ۳۰ درجه زیر صفر و حداکثر آن در تابستان تا ۳۸ درجه بالای صفر میرسد . بیشترین تنوع گیاهی منطقه به ترتیب خانواده های کاسنی ، نعناع ، شب بو ، گندمیان ، چتریان ، پروانه آسا ، میخک ، گاوزبان ، لاله ، میمون و آلاله به خود اختصاص داده اند . در بررسی فلور منطقه در سه دوره رویش کامل ۲۰۵ گونه از گیاهان نهاندانه شناسایی شده این گونه ها به ۱۵۳ جنس از ۴۱ خانواده تعلق دارند که ۳۶ خانواده شامل ۱۲۹ جنس و ۱۷۵ گونه از گیاهان دولپه ۵ خانواده شامل ۲۴ جنس و ۳۰ گونه از تک لپه ای ها می باشد. ( سازمان حفاظت محیط زیست استان مرکزی )
شکل شماره ۹ = موقعیت روستای آهو نسبت به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست
۳-۱-۸- منابع آب
– آب های سطحی
رودخانه دائمی در منطقه مورد مطالعه جریان ندارد و رودخانه های این حوزه به تبعیت از شرایط اقلیمی تنها در فصل زمستان دارای آب می باشد و رودخانه آشتیان که از شمال آشتیان از ارتفاعات کوه و کلا به ارتفاع سه هزار متر سرچشمه می گیرد پس از گذشتن از شهر آشتیان در دشت پایین دست، شهر پخش می شود و در فصل تابستان به شدت آب آن کاهش می یابد
مهمترین منابع آب منطقه رودخانه فصلی آشتیان آهو و چند رودخانه فصلی دیگر به همراه تعداد محدودی چشمه سار می باشد.
– آب های زیرزمینی
هم چنین منابع زیرزمینی این منطقه شامل تعداد قابل ملاحظه ای رشته قنات و چاه های عمیق و نیمه عمیق می باشد. ( اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مرکزی )
شکل شماره ۱۰ = هیدرولوژی محدوده روستای گردشگری آهو