۲-۲-۸ تیوباربیتوریک اسید
در طی مراحل پیشرفته اکسیداسیون چربی، هیدروپراکسیدها تجزیه شده و ترکیبات کربونیل با وزن مولکولی کم و الکل تولید میشود که می تواند منجر به ایجاد طعم و بوی بد در ماهی شود (رضوی شیرازی ۱، ۱۳۸۵). محصولات ثانویه اکسیداسیون اسیدهای چرب چند غیر اشباع با شاخص تیوباربیتوریک اسید اندازهگیری می شود و عدد تیوباربیتوریک اسید مربوط به اندازهگیری مقدار مالونالدهید است (لی و کنز[۸۳]، ۲۰۰۵). این آزمون، بیشترین آزمون مورد استفاده در اندازهگیری فساد اکسایشی چربیها میباشد.
پایداری اسیدهای چرب اُمگا-۳ و یدید پتاسیم در سوسیسهای ماهی توسط پانپیپات و یونگ ساوادیگول (۲۰۰۸) بررسی گردید. سوسیسهای ماهی با سه سطح روغن ماهی تون (۲، ۶ و ۱۰ درصد) غنی شدند و برای مدت ۴ هفته در ۴ درجه سانتیگراد نگهداری گردیدند. سوسیسهای غنی شده با روغن ماهی تون، مقادیر بیشتر امگا-۳ و مقادیر کمتر امگا-۶ را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند. نسبت اسیدهای چرب امگا-۶ به امگا-۳ در کلیه تیمارها در ۴ هفته آزمایش ثابت بود. همچنین مقادیر پراکسید و تیوباربیتوریک اسید با افزایش درصد روغن ماهی تن، افزایش یافت. در پایان بهمنظور غنیسازی سوسیس ماهی با اسیدهای چرب امگا-۳، افزودن ۲ درصد روغن ماهی پیشنهاد گردید.
( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
توکور و همکاران در بررسی تغییرات شیمیایی فیش فینگرهای کپور آئینه ای Cyprinus carpio در طی ۵ ماه نگهداری در دمای ۱۸- درجه سانتیگراد مشاهده کردند که، میزان تیوباربیتوریک اسید در فیش فینگرهای تولید شده از مینس و سوریمی ماهی، افزایش معنی داری را داشتهاند. به طوری که میزان آن در فیش فینگرهای تولید شده از مینس از ۱۷/۰ به ۲۷/۰ میلی گرم مالونالدهید در کیلوگرم نمونه و در محصول به دست آمده از سوریمی از ۲۰/۰ به ۲۵/۰ میلی گرم مالونالدهید در کیلوگرم نمونه رسیده اند (توکور و همکاران، ۲۰۰۶).
۲-۲-۹ اسیدهای چرب آزاد
پس از مرگ ماهیان، به علت وجود آنزیمهای هیدرولیز کننده چربی، اسیدهای چرب آزاد به میزان زیادی افزایش مییابند. بنابراین اندازهگیری اسیدهای چرب آزاد شاخص خوبی برای بیان تاثیر آنزیمهای لیپولیتیک در چربی ماهی و فرآوردههای گوشتی دیگر است (رضایی، ۱۳۸۲).
لی و کُنز (۲۰۰۵) اثر آنتیاکسیدانی یک ماده افزودنی را در سوسیس تخمیری بررسی نمودند. اسیدهای چرب آزاد در نمونههای سوسیس حاوی ماده آنتیاکسیدان طی زمان افزایش یافت درحالیکه ماده آنتیاکسیدان موجب کُند کردن روند افزایش تیوباربیتوریک اسید با گذشت زمان گردید. این نتایج بیانگر تاثیر ماده آنتیاکسیدان بر جلوگیری و کند کردن روند اکسیداسیون و عدم تاثیر بر واکنشهای هیدرولیتیک میباشد.
پژوهشی بر تاثیر نگهدارنده پتاسیم سوربات بر ماندگاری سوسیس ماهی روهو Labeo rohita صورت گرفت. تیمار آزمایشی دارای ماده نگهدارنده پتاسیم سوربات و تیمار شاهد فاقد آن بود. نمونه سوسیسهای تولید شده در دو دمای ۵ و ۲۵ درجه سانتیگراد نگهداری شده و مورد ارزیابی میکروبیولوژیک، حسی، فیزیکی و شیمیایی قرار گرفتند. با مرور زمان بافت سوسیسهای نگهداری شده در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد استحکام و قوام خود را از دست دادند. سوسیسهای موجود در ۵ درجه سانتیگراد با گذشت زمان سختتر شدند که به کاهش آب مربوط بود. همچنین نمونههای سوسیس نگهداری شده در دمای ۵ درجه سانتیگراد افزایش بار باکتری را نشان دادند. بررسیهای شیمیایی بیانگر عدم تغییرات در میزان اسیدهای چرب آزاد و تیوباربیتوریک اسید بود. علت عدم تغییرات اسیدهای چرب و تیوباربیتوریک اسید میزان چربی اندک ماهی در فرمولاسیون مورد استفاده ذکر گردید. در مجموع سوسیسهای بدون ماده نگهدارنده پس از ۱۳ روز و سوسیسهای حاوی ماده نگهدارنده پس از ۱۶ روز نگهداری در یخچال ، فاسد شدند (ترواتیل و همکاران، ۲۰۰۸).
۲-۲-۱۰ بررسیهای باکتریولوژیک
سلامت و حفظ غذا بستگی مستقیم به تعداد میکروارگانیسمهای موجود در آنها دارد و شمارش کلی میکروبها در آزمایش فساد مواد غذایی یکی از مهمترین شاخصهای بررسی کیفی محصول میباشد (ناصری و ناصری، ۱۳۸۴). در بسیاری از مواقع زمانی که یک ماده غذایی فاسد میگردد دچار چنان تغییرات شدیدی میشود که مصرف کنندگان متوجه شده و از خوردن آن صرفنظر میکنند. اما در بسیاری موارد دیگر ممکن است فساد میکروبی رخ دهد اما هیچگونه تغییرات ارگانولپتیک مشاهده نگردد بهطور مثال زمان آلودگی با سالمونلا. از اینرو بررسیهای باکتریولوژیک بهمنظور ارزیابی کیفی و بهداشت محصول، یکی از مهمترین آزمونهای فرآوردههای گوشتی و بهخصوص آبزیان میباشد (فضلآرا و قائممقامی، ۱۳۸۴). آبزیان از دو جهت در معرض آلودگیهای میکروبی میباشند. یکی فلور طبیعی بدن که با شرایط نگهداری نامناسب تحریک به تکثیر میشوند و دیگر آلودگیهای ثانویهای که در مراحل مختلف فرآوری ممکن است به محصول وارد گردند. از جمله مراحلی که در تولید سوسیس میتواند جمعیتهای میکروبی را کنترل کند، دود دادن و حرارتدهی میباشد (روبلرو، ۲۰۰۹).
مدت ماندگاری سوسیس ماهی سیم ژاپنی (Nemipterus japonicus) با جایگزینی یک آنتیباکتری قوی به نام نایسین[۸۴] مورد بررسی قرار گرفت (راجو[۸۵] و همکاران، ۲۰۰۳). ایشان چهار تیمار مختلف با مقادیر ۰، ۵/۱۲، ۲۵ و ۵۰ قسمت در میلیون[۸۶] نایسین و دو دمای ۲۸ و ۶ درجه سانتیگراد را ارزیابی نمودند. گوشت ماهی همزمان با اضافهکردن مواد افزودنی بهمدت ۱۲ دقیقه خُرد و پس از پر کردن در پوششهای کورهالون در ۹۰ درجهسانتیگراد بهمدت ۴۵ دقیقه حرارتدهی گردید. نمونهها تا زمان فساد محصول نگهداری و مورد آزمایش قرار گرفتند. نمونه سوسیسهای نگهداری شده در تیمارهای شاهد، ۵/۱۲، ۲۵ و ۵۰ قسمت در میلیون نایسین، در دمای ۲۸ درجهسانتیگراد، بهترتیب پس از ۲، ۱۰، ۱۸ و ۲۲ روز و در دمای ۶ درجهسانتیگراد، پس از ۳۰، ۵۰، ۸۵ و ۱۵۰ روز فاسد شدند. در این آزمایش هرچند نایسین مدت نگهداری محصول را افزایش داد اما ترکیب نگهدارنده و کاهش دما بر مدت ماندگاری محصول اثر مضاعف داشت بهطوریکه تعداد میکروبهای نمونههای نگهداری شده در ۶ درجهسانتیگراد با ۵۰ قسمت در میلیون نایسین هرگز فراتر از ۱۰۶ نمونه باکتری بر هر گرم نمونه نرسید.
کالباس خشک[۸۷] گربهماهی آفریقایی (Clarias gariepinus) توسط اُکسوز[۸۸] و همکاران (۲۰۰۸) تولید و مطالعه گردید. سوسیسها در روکش روده گاو پُر شدند و پس از تولید، نمونههای مورد آزمایش در دمای ۴ و ۲۲ درجه سانتیگراد نگهداری شده و آزمایشهای میکروبی، حسی و اندازهگیری ترکیبات تقریبی صورت پذیرفت. طی ۷۰ روز نگهداریِ سوسیسها، رطوبت آنها در دمای ۴ درجه سانتیگراد به ۳۵ درصد و در دمای ۲۲ درجه سانتیگراد به ۲۰ درصد رسید. نتایج آزمایشهای شمارش کلی باکتریهای مزوفیل، سایکروفیل، کپک و مخمر و انتروباکتریاسه[۸۹] در هر دو دمای آزمایش نشان داد هیچ نمونهای در طول دوره آزمایش بیشتر از ۵/۱۰۲ نمونه باکتری بر هر گرم نمونه ندارد. این نشان میدهد رطوبت پایین موجب پایین نگهداشتن جمعیت باکتریها میگردد. همچنین اسید سالیسیلیک[۹۰] افزوده شده به فرمولاسیون و متعاقباً کاهش pH به ۵/۵ و افزودن مقادیر زیاد ادویه نیز از افزایش بیش از حد باکتری در مطالعه ایشان جلوگیری نمود.
۲-۲-۱۱ تغییرات رنگ
پایداری رنگ سوسیس طی زمان پس از تولید، از جمله فاکتورهای تاثیر گذار بر کیفیت آن میباشد.
ساکیندرا و ماهندراکار (۲۰۱۰) پایداری کاراتنوئید استخراج شده از ضایعات میگو را به عنوان رنگ افزودنی در سوسیس ماهی سوف صورتی (Nemipterus japonicas) مورد بررسی قرار دادند. کاراتنوئید با دو روش آبی و روغنی استخراج و به ۳ فرمولاسیون مختلف سوسیس اضافه شد. سوسیسهای ماهی در ۹۰ درجه سانتیگراد، به مدت ۴۵ دقیقه پخته و پاستوریزه شدند و طی ۶ ماه نگهداری مورد سنجش فاکتورهای رنگی و ظاهری سوسیس قرار گرفتند. محققین به این نتیجه رسیدند که افزودن کاراتنوئید به سوسیسها موجب بهبود رنگ، طعم و پذیرش کلی سوسیسها شده و کاراتنوئیدها طی دوره نگهداری پایداری خود را حفظ نمودند.
اسکانلین[۹۱] و همکاران (۲۰۰۲) نقش عصارهی رُزماری را در جلوگیری از اکسیداسیون لیپید و تغییرات رنگی در سوسیس حرارتدیده بوقلمون در طول نگهداری در یخچال مورد مطالعه قرار دادند. عصارهی آبی رزماری با غلظت ۰، ۱۰۰، ۲۵۰ و ۵۰۰ قسمت در میلیون به سوسیسها افزوده شد و نمونهها در روزهای ۰، ۱، ۲، ۳، ۵، ۷، ۱۰ و ۱۳ روز پس از تولید، طی نگهداری در یخچال ارزیابی گردیدند.
۲-۲-۱۲ ارزیابی حسی
مصرف مواد غذایی توسط مصرف کنندگان بخش ضروری تولید میباشد (کامروزمان[۹۲] و همکاران، ۲۰۰۶). سوسیس ماهی در ایران غذای نسبتاً جدیدی بوده و مقبولیت حسی آن توسط مصرف کنندگان داخلی و نیز بومی کردن این فرآورده در کشور بسیار حائز اهمیت میباشد. بهعلاوه پایداری خصوصیات حسی همچون بو، مزه و حفظ ظاهر محصول طی مدت نگهداری از مهمترین شاخصهای کیفی و بازاریابی محصول محسوب میگردد.
کیفیت حسی خمیر ماهی کپور سرگنده (Hypophthalmicthys nobilis) توسط معینی و تاجزاده (۱۳۸۸) طی زمان ۳ ماه نگهداری در ۱۸- درجه سانتیگراد بررسی گردید. ارزیابها کیفیت حسی خمیر ماهی را در زمان صفر مطلوب تلقی نمودند که این مطلوبیت با گذشت زمان نگهداری کاهش یافت. علت تغییرات حسی طی زمان را میتوان افزایش ترکیبات نیتروژنه فرار و ترکیبات حاصل از اکسیداسیون چربی دانست.
توکور و همکاران (۲۰۰۶) کاهش کیفیت حسی محصول فیش فینگر کپور آینهای را گزارش نمودند. فیش فینگر، از گوشتهای شستشو شده و گوشتهای فاقد فرایند شستشو تهیه گردیدند. انگشت ماهی حاصل از گوشت شستشو شده در طول دوره ۵ ماهه انجماد همواره امتیازات بالاتری نسبت به تیمار شاهد دارا بودند. محصولات تا پایان دوره کیفیت مطلوب خود را حفظ نمودند و قابلیت مصرف را داشتند.
محققین بسیاری از جمله یانجینهو، (۲۰۰۸)؛ یانشون زو، یانشون زو، (۲۰۱۰ (۳-۱))، و یین و جیانگ، (۲۰۰۱) همچنین کیفیت سوسیس ماهی را از جنبهه ای مختلف مورد مطالعه قرار داده اند اما تاکنون پژوهش کاملی روی اثرات شستشو گوشت ماهی و اثر آن بر کیفیت و مدت ماندگاری سوسیس حرارتدیده ماهی صورت نپذیرفته است.
ارزش غذایی و اقتصادی ماهی کپور نقرهای و بالا بودن سهم تولید آن در سیستمهای پرورشی ماهیان در ایران، باعث شده است تا در این تحقیق کیفیت مغذی و تغییرات کیفیت سوسیس ماهی طی نگهداری مورد بررسی قرار گیرد. با امید به اینکه در آیندهای نزدیک در ایران، فرآوردههای شیلاتی جزء لاینفک سبد تغذیهای خانوادههای ایرانی قرار گیرند.
فصل سوم
مواد و روشها
۳-۱-مواد
۳-۱-۱- مواد مصرفی
مواد مورد استفاده جهت تولید سوسیس ماهی شامل: ماهی کپور نقرهای، گلوتن گندم، شیر خشک، کازئینات سدیم، آرد گندم، پودر نشاسته، روغن مایع، نمک طعام، شکر، تریپلی فسفات سدیم، اسید آسکوربیک، سیر تازه، یخخرد شده، گشنیز، جوز، ریشه جوز، فلفل قرمز، زنجبیل، دود مایع، عصاره هل، مونوسدیم گلوتامات، سوربات پتاسیم (Sigma Chemical Company, USA)، پوشش پلیآمید سوسیس (کارخانه پوششهای مصنوعی ایران).
مواد مورد استفاده بهمنظور آزمایشات فیزیکی، شیمیایی، میکروبیولوژیک و حسی شامل:
محیط کشت باکتری [۹۳]PCA و [۹۴]YGC (Merck, Germany)، اسید سولفوریک ۱/۰ نرمال، پودر معرف [۹۵]TBA، سولفات مس، سولفات سدیم، اسید نیتریک، دی اتیل اتر، سولفات آمونیوم فریک، تیوسیانات آمونیوم (تیترازول ۱/۰ نرمال)، نیترات نقره، معرف بروموکروزول گرین، دی اکسید سلنیوم و اسید کلریدریک که همگی دارای درجه آزمایشگاهی و ساخت کشور آلمان بودند (Merck KGaA, 64271 Darmstadt, Germany)، سنگ جوش، اکسید منیزیم، اسیدبوریک (PRS, Spain)، پترولیوم اتر، معرف متیل قرمز، هیدروکسید سدیم، اسید استیک گلاسیال، الکل اتیلیک ۹۶ درصد، اسید سولفوریک غلیظ، آب مقطر، معرف فنل فتالئین، کاغذ صافی (Wathman 42)، نوک سمپلر ۱، نایلون بسته بندی (Zip lock)، پلیت یکبار مصرف ۸ سانت، ضد کف، پنبه، فویل آلومنیومی (ساخت شرکتهای مختلف معتبر ایرانی).
کلیه مواد شیمیایی با درجه آزمایشگاهی بوده و مواد خوراکی مورد استفاده در تهیه سوسیس ماهی از کیفیت مناسب خوراکی برخوردار بوده و از مارک های معتبر خوراکی داخلی تهیه شدهاند.
۳-۱-۲- وسایل غیر مصرفی
جعبه یونولیت، تخته بیومتری، ترازوی شاغولی، ترازوی بادقت ۰۰۱/۰ (BP 310P, Germany)، وزنه نیم کیلوگرمی، وزنه ۵۰ گرمی، فریزر ۱۸- درجه سانتیگراد (هیمالیا F305، ایران)، یخچال (سایوان R602، ایران)، هاون چینی، سمپلر (Eppendrof 1000, Germany)، پنس، اسکالپل، ارلن مایر ۵۰۰ سانتی متر مکعب (EM techcolor, Germany)، دستگاه تقطیر کلدال (Buchi B-324)، دستگاه هضم و تقطیر کلدال (مدل vap 40 ساخت شرکت Gerhardt)، دستگاه چرخ گوشت آشپزخانه (Bocsh Germany)، هیتر (Lab line 2093, USA)، بورت ۱۰ سانتی متر مکعب (ISO LAB, Germany)، پیپت ۲ و ۱۰ سانتی متر مکعب (W.- Germany)، پمپ پیپت، دستگاه خرد کن (Moulinex 320, Spain)، آون (WT-binder 7200, Germany)، هموژنایزر، انکوباتور (Binder, USA)، بن ماری، پتری دیش، بشر ۵۰، ۱۰۰، ۲۵۰، ۵۰۰، ۱۰۰۰ و ۲۰۰۰ میلی لیتر (SCHOTT, Germany)، دستگاه بافت سنج (LFRA, 4500, USA)، دستگاه رنگ سنج (Lovibond CAM-system, England 500) لوله آزمایش ۱۰ سی سی (SCHOTT, Germany)، هود معمولی (مارون کار، ایران)، دستگاه اسپکتروفتومتر (JENWAY 6100, England)، دسیکاتور، دستگاه سوکسله (۴۱۶ SE, Gerhardt, Germani)، ماده رطوبت گیر سیلیکاژل (Merck KGaA, 64271 Darmstadt, Germany)، استوانه مدرج ۲۵ و ۱۰۰ میلی لیتر (SCHOTT, Germany)، مگنت (HM- 101)، شیکر (TTS2, USA)، pH متر (۷۲۸ pH Lat Stirrer, Metrohm) و اتوکلاو (SA35, USA).
۳-۲ روشهای تولیدی
۳-۲-۱ تهیه مینس ماهی
بهمنظور تعیین کیفیت مغذی و مدت ماندگاری سوسیس ماهی کپور نقرهای طی نگهداری در سردخانه و مقایسه تاثیر استفاده از مینس، مینس شسته و سوریمی بر جنبهه ای حسی، فیزیکی، باکتریولوژیک و شیمیایی سوسیسهای تولیدی، در زمستان ۱۳۸۸ تعدادی ماهی کپور نقرهای با متوسط وزن ۱۲۰۰-۱۱۵۰ گرم و مجموع وزن ۵۰ کیلوگرم از مزرعه پرورش ماهی سد وشمگیر استان گلستان خریداری و سریعاً به آزمایشگاه فرآوری گروه شیلات دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان گردید. قابل ذکر است بهدلیل برودت و سرمای هوا از یخگذاری ماهیان حین حمل ونقل اجتناب ورزیده شد. پس از کامل شدن جمود نعشی ماهیان شستشو داده شده سپس مراحل پوستگیری، تخلیه امعاء و احشاء، استخوانگیری، شستشوی مجدد و بستهبندی در کیسههای نایلونی زیپدار بهترتیب صورت گرفت. با روش فراوری دستی از ۵۰ کیلوگرم ماهی کپورنقرهای، حدود ۳۰ کیلوگرم فیله و ۱۰۰/۲۱ کیلوگرم مینس بدست آمد.
۳-۲-۲ تهیه مینس شسته[۹۶]
گوشت چرخ شده ابتدا خرد و سپس شستشو گردید. برای این منظور گوشت خرد شده بهمدت ۳۰ ثانیه در معرض آب سرد قرار گرفت و سپس بهوسیلهی پارچه حریر بهصورت دستی آبگیری شد (اصلاح شده روش ایمرد[۹۷] و همکاران، ۲۰۰۵).
۳-۲-۳ تهیه سوریمی
گوشت خرد شده ماهی در ۳ دوره و هر دوره بهمدت ۵ دقیقه شستشو شدند. در آخرین دوره شستو ۳/۰ درصد نمکطعام به مخلوط آب و گوشت افزوده شد. نسبت آب به گوشت در فرایند شستشو ۱:۳ بود و همواره جهت شستشو از آب سردِ حتیالمقدور پایین ۱۰ درجهسانتیگراد استفاده گردید (روش صنعتی).
۳-۲-۴ تهیه سوسیس
سوسیس ماهی در این پروژه بر اساس فرمولاسیون و روش تولید سوسیس ماهی رحمانیفرح و شعبانپور (۱۳۸۸) تهیه گردید. فرمولاسیون بهطور کلی شامل ۷۰ درصد گوشت ماهی، روغن مایع، آبویخ و افزودنیهای دیگر شامل پلی فسفات، نمک، پرکننده، ادویهها، طعم دهنده سدیم گلوتامات و افزودنی مجاز بود. جهت تولید سوسیس گوشت (مینس، مینس شسته یا سوریمی) به مدت ۳۰ ثانیه با دستگاه کاتر خرد شد، پلی فسفات، نمک طعام و سوربات پتاسیم اضافه شده و تا مدت زمان لازم خرد کردن ادامه یافت. آبویخ و روغن بهتدریج و با فاصله ازهم افزوده شده و پرکنندهها نیز اضافه شدند. در انتهای فرایند خردکردن، ادویهها به مخلوط اضافه شدند. آخرین ماده افزودنی به خمیر سوسیس اسیدآسکوربیک بود. پس از آماده شدن خمیر، با یک پرکن دستی پوششهایی که قبلاً در آبگرم قرار گرفته بودند پُر شده و با نخ مخصوص محکم گره زده شدند. پوششهای مورد استفاده از جنس پلیاتیلن و دارای ۵ لایه بودند. سوسیسها گرهزده شدند و سوسیسهایی با قطر ۵/۲ و طول ۱۵ سانتیمتر آماده شد. سوسیسها درهر تیمار، جهت فرایند حرارتدهی و پخت در نایلونهای پلاستیکی بستهبندی و با علامت مشخص در بن ماری قرار گرفتند. سوسیسهای ماهی بهمدت ۹۰ دقیقه در حرارت ۸۵ درجه سانتیگراد بنماری قرار گرفتند. پس از اتمام مراحل پخت بلافاصله تحت جریان آب سرد (شیر آب) قرار گرفته و بهمنظور انعقاد، سوسیسها یک شب در یخچال نگهداری شدند.
تیمارهای آزمایشی در این طرح، سوسیسهای تولید شده از گوشتهای خرد شده با فرایندهای مختلف شستشو بودند. سوسیسهای ماهی در هر تیمار آزمایشی، ۳ بار تولید شدند. کیفیت مغذی سوسیسهای تولیدی در روز صفر ارزیابی شد. برای این منظور آزمایشهای مقادیر آب آزاد شده، رطوبت تحت فشار، پروتئین کل، چربی، رطوبت کل، خاکستر، نمک، ترکیبات نیتروژنه فرار، تیوباربیتوریک اسید، اسیدهای چرب آزاد، pH، شمارش باکتری و کپک و مخمر، ارزیابی حسی، رنگسنجی و بافتسنجی انجام شد. ۳ نمونه سوسیس از هر تیمار به خوبی در نایلون بستهبندی و در دمای ۸۰- درجه سانتیگراد نگهداری و برای آزمایشات سطوح و ترکیبات اسید چرب به آزمایشگاه شیمی دانشگاه رازی کرمانشاه ارسال گردید.
بهعلاوه بهمنظور تعیین مدت ماندگاری سوسیسها در یخچال و فریزر نگهداری و در فواصل زمانی مختلف مورد ارزیابی قرار گرفتند. فواصل نمونهبرداری از تیمارهای نگهداری شده در یخچال ۰، ۳، ۶، ۹، ۱۲، ۱۵، ۱۸، ۲۱، ۳۰ و ۴۰ روز پس از تولید و نمونهبرداری از تیمارهای نگهداری شده از فریزر ۱، ۲، ۳ و ۴ ماه پس از تولید سوسیسها بود. آزمایشات آب آزاد شده، رطوبت تحت فشار، چربی، رطوبت کل، ترکیبات نیتروژنه فرار، تیوباربیتوریک اسید، اسیدهای چرب آزاد، pH، شمارش باکتری و کپک و مخمر، ارزیابی حسی، رنگسنجی و بافتسنجی در هر زمان نمونهبرداری روی تیمارهای مختلف انجام گرفت. قابل ذکر است که آزمایشات رنگسنجی و بافتسنجی طی مدت نگهداری سوسیسهای ماهی در فریزر به دلیل عدم عملکرد درست تجهیزات صورت نپذیرفت.
۳-۳ روشهای اندازهگیری
۳-۳-۱ اندازه گیری رطوبت
حدود ۵ گرم نمونه سوسیس ماهی خرد شد، در داخل آون با دمای ۲±۱۰۳ درجه سانتیگراد تا رسیدن به وزن ثابت قرار گرفت و پس از آن به داخل دسیکاتور انتقال یافت، نمونه پس از سرد شدن مجددا توزین گردیده و عمل خشک شدن تا زمانی ادامه یافت که تغییر وزن محسوسی در نمونه دیده نشد. میزان رطوبت با بهره گرفتن از رابطه شماره ۳-۱ محاسبه شد (پروانه، ۱۳۸۶).
رابطهی ۳-۱
وزن اولیه نمونه/ [۱۰۰× (وزن ثانویه نمونه – وزن اولیه نمونه)] = میزان رطوبت (درصد)