هم راستا با این ، تحقیقاتی نشان دادند که تعارض می‌تواند یا رضایت رابطه ای را افزایش دهد و یا آن را فرسوده نماید، محققان حوزه ارتباطات میان فردی تعارض را به ‌عنوان عدم توافق بیان نموده اند تا پرخاشگری (کان^[۷۱]، ۱۹۹۲؛ کاناری، و دیگران، ۱۹۹۵). با وجود این توافق کمی درباره ویژگی های دقیق که تعارض را تعریف می کند و آن را از سایر انواع تعامل متمایز می سازد وجود دارد.

یکی از رایج ترین تعاریف تعارض از طرف هاکر^[۷۲] و ویلموت^[۷۳] (۱۹۹۸) ارائه شده است، این محققان تعارض را با ۵ ویژگی تعریف نموده اند: وابستگی متقابل، ناسازگاری، مداخله، کمیابی منابع، و یک کشمکش ابراز شده. بر اساس این تعریف، تعارض بین دو یا چند فرد که به هم وابستگی متقابل دارند اتفاق می افتد. به دلیل اینکه روابط نزدیک مستلزم سطوح بالای وابستگی متقابل می‌گردد، معمولاً شامل سطوح نسبتاً بالایی از تعارض به مانند رضایت خواهد شد (ارگیل^[۷۴] و فورناهم^[۷۵]، ۱۹۸۳). تعارض همچنین شامل ادراک اهداف ناسازگار می‌گردد. در سناریو ابتدای فصل، تینا ظنین بود به اینکه دیوید مایل است متفاوت از زنان دیگر به دیدار دره بزرگ برود: او خواستار آرامش یابی و داستان‌های عاشقانه بود، در حالی که او می ترسید دیوید قصد دیدن دوست دختر دیگری را داشته باشد. اهداف تینا و دیوید برای حل اختلاف برای اهداف متفاوتی بود؛ تینا می خواست درباره موضوع صحبت نماید در حالی که دیوید می خواست از تعارض اجتناب نماید.

همان‌ طور که وضعیت تینا و دیوید نشان می‌دهد، ناسازگاری به احتمال زیاد زمانی منجر به تعارض می‌گردد که دیگران حس کنند که اهداف شریک زندگی شان با اهداف خود تداخل داشته باشد (برای مثال مرخصی زمانی که یکی از شرکا به فکر فرد دیگری باشد رمانتیک نخواهد بود)، و منابع کمیاب (ارزش‌های تینا، زمان مرخصی و فکر کردن به اینکه یافتن رابطه خوب دشوار است). برای برخی زوجین که، ناسازگاری مزمن و دیرپا می‌گردد، ویژگی‌های رابطه خود را با آن تعریف می‌کنند (کان؛ ۱۹۹۲). در نهایت، مطابق دیدگاه هاکر و ویلموت، این ناسازگار بدون اینکه ابراز گردد در حد یک ادراک باقی می ماند، در اینجا در حقیقت تعارض رخ نداده است. محققان همچنین تعارض را به چندین شیوه مفهوم سازی و عملیاتی نموده اند. کان (۱۹۹۰) سه شیوه را برای مطالعه تعارض مطرح نموده است:

1. 1. به ‌عنوان عدم توافق یا بحث درباره یک موضوع خاص؛

1. 1. مباحثه حل مسأله که چانه زدن یا مصالحه را در خود دارد؛

1. الگویی از تعامل که زوجهای پریشان را از زوجهای خوشبخت متمایز می‌سازد.

از این زاویه دید، یک راهبرد تعارضی (مانند سازش و یا سازگاری) را می توان به موارد عدم توافق و یا حل مسئله محدود نمود، یا می توان آن را یک راه اصلی برقراری ارتباط در سراسر دوره های ارتباطی در نظر گرفت. کاناری و دیگران (۱۹۹۵) با بسط استدلال کان (۱۹۹۰) بین ۴ نوع از تعاریف تعارض تمایز قائل شدند:

1. 1. غیر دوره ای / غیر اختصاصی^[۷۶]

1. 1. دوره ای / غیر اختصاصی^[۷۷]

1. 1. غیر دوره ای / اختصاصی^[۷۸]

1. دوره ای / اختصاصی^[۷۹]

وقتی تعارض به صورت غیر دوره ای و غیر اختصاصی تعریف می‌گردد، “تعارض به ‌عنوان یک پدیده سیال در نظر گرفته می شود ، که به سایر انواع تعاملات در اشکال رفتاری دیگر نیز سرایت می‌کند” (کاناری و همکاران، ۱۹۹۵). ‌بنابرین‏، در این وضعیت ، محققان بیش از اینکه به بررسی یک دوره خاص یا نوع خاصی از تعامل بپردازند ، به تحلیل الگوهای عمومی تعامل در روابط و انواع رفتارهایی که در خلال تعاملات زناشویی بین زوج های خوشبخت و زوج های پریشان اتفاق می افتد می پردازند.

در مقابل، زمانی که محققان تعارض را به ‌عنوان نوع خاصی از تعامل بدون یک رفتار اختصاصی که با چنین تعاملی همراه است، آن ها تعریف دوره ای / غیر اختصاصی را می‌پذیرند. در این وضعیت محققان ممکن است تعارض را به ‌عنوان بازتاب عاطفه منفی و ناسازگاری تعریف نمایند، اما رفتارهای اختصاصی شناسایی نمی گردد.

همان گونه که کاناری و همکاران (۱۹۹۵) مطرح کردند”برای شناسایی دقیق تر تعاملات تعارضی، تعاریف تعارض به ‌عنوان یک دوره ممکن است علائمی از قبیل هیجانات منفی نشان دهد. اما این تعاریف لزوماًً بر اساس شواهد دعوای داخلی مشخص نمی کنند مردم چگونه به طور رفتاری تعارض را مدیریت کنند”. وقتی تعارض به صورت اختصاصی اما غیر دوره ای تعریف می‌گردد، محققان موضع مقابل اتخاذ می‌کنند؛ برای تعیین اینکه یک تعارض روی داده است بیش از اینکه به ویژگی دوره ای آن توجه کنند، به انواع رفتارهای خاص توجه می‌کنند. برای مثال، باولز^[۸۰]، راجرز^[۸۱] و میلار^[۸۲] (۱۹۸۵) معتقدند تعارض زمانی اتفاق می افتد که حداقل ۳ پیام تسلط به طور متوالی وجود داشته باشد. محققان دیگر تعارض را در قالب اصطلاحات رفتار غیر کلامی مانند نشان دادن اضطراب، ابراز عصبانیت، و ژست های دفاعی تعریف نموده اند (کاناری و همکاران، ۱۹۹۵).

اگر چه یک رویکرد رفتاری مانند این ممکن است برای محققان رفتار غیر کلامی جذاب باشد، تشخیص این امر مهم است که بسیاری از این نشانه های غیرکلامی در بافت هایی که تعارض آمیز هم نیست وجود دارد. بعلاوه کاناری و همکارانش خاطر نشان کرده‌اند که ” اجماع درباره رفتارهای اختصاصی که تعامل تعارض آمیز را نشان دهد وجود ندارد”.

مفهوم سازی بعدی تعارض – هم دوره ای و هم اختصاصی – شامل تحقیق در رفتارهای ارتباطی است که در یک تعامل تعارضی خاص اتفاق می افتد. تحقیق از این منظر به بررسی راهبردهای تعارض (مانند تشریک مساعی، رقابت و …) همچنین رفتارهای اختصاصی نمایش یافته در دوره تعامل تعارضی می پردازد (مانند توقف کلامی و صداهای بلند). نکته کلیدی این است که این رفتارها در بافت دوره های تعارض مطالعه شده اند؛ در این مفهوم سازی، تعارض به وسیله ویژگی‌های تعامل تعریف شده است تا به وسیله رفتارهایی که در چنین تعاملی اتفاق می افتد. بدین‌سان که، محققان ممکن است نوار ویدیویی تعارضات زوجین را بازبینی کنند و رفتارهایی را که زوجین نشان داده‌اند کد گذاری نمایند.