۸۹

۸۸

۸۷

۸۶

موانع

۶

۱

۱

۱

کمبود بودجه و منابع

۳

۳

۵

۲

ضعف ارتباطات درون بخشی

۵

۲

۳

۴

ضعف ارتباطات برون بخشی

۴

۴

۲

۳

کمبود نیروی انسانی و مشکلات انگیزشی

۲

۵

۴

۵

مشکلات اداری

۱

–

–

–

درگیری در فعالیت های روزمره

همان طور که ملاحظه می شود اولویت های مربوط به موانع تحقق اهداف طی ۳ سال اول مطالعه تغییرات چندانی نداشته و کمبود بودجه و منابع مالی همچنان جایگاه اول را به خود اختصاص داده است. این در حالی است که در سال ۸۹ طی تغییرات چشمگیر اولویت های کمتری برای موانع مربوط به تامین منابع در نظر گرفته شده به طوری که عامل کمبود منابع مالی به اولویت ششم انتقال داده شده است و مشکلاتی نظیر درگیری کارکنان در فعالیت های روزمره شان به عنوان موانع تحقق اهداف معرفی شده اند. بنابر این تدوین اهداف راهبردی در راستای ارتقای مدیریت استراتژیک دانشگاه باید بر اساس اولویت های موجود انجام گیرد همان طور که صادقی نیز طی مطالعات خود در زمینه برنامه راهبردی لزوم توجه به اولویت های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی را در تدوین برنامه راهبردی بیمارستان های دانشگاه شهید بهشتی مورد تاکید قرار داد و نتایج تحقیق وی مبنی بر تاثیر متقابل عملکرد مالی و برنامه راهبردی، یافته های پژوهش حاضر را مورد تایید قرار داد (صادقی ۱۳۷۶).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

این در حالی است که John و همکارانش نیز با بررسی تاثیر برنامه راهبردی بر عملکرد، به نتیجه مشابه دست یافتند و اظهار داشتند به کار گرفتن برنامه راهبردی نه تنها بر عملکرد فنی و ساختاری سازمان تاثیر گذار است بلکه با عملکرد مالی آن نیز رابطه مستقیم و دو طرفه دارد یعنی علاوه بر اینکه روی عملکرد مالی موثر است به شدت از آن تاثیر می پذیرد . چرا که اجرای اثربخش برنامه راهبردی و تحقق راهبردها را در وهله اول نیازمند منابع مالی کافی دانستند (John ،۲۰۰۰) . بنابراین دانشگاه علوم پزشکی قزوین باید طبق اظهارات مدیران ارشد خود به عامل کمبود بودجه به عنوان یکی از موانع اجرایی برنامه راهبردی برای سال های آتی توجه خاص داشته و برنامه ریزی مالی خود را در راستای تحقق راهبردهای تدوین شده بازبینی نماید. از طرفی دارا بودن و تخصیص منابع کافی شرط لازم برای اجرای برنامه است ولی صد در صد تضمین کننده موفقیت برنامه راهبردی دانشگاه نخواهد بود بلکه موانع جدیدی هم که برنامه با آن مواجه بوده است باید مورد توجه قرار گیرند و برای از میان برداشتن آن ها نیز برنامه ریزی گردد. به عنوان مثال موانعی نظیر ارتباطات درون و برون بخشی ضعیف یا غیر شفاف، رویکرد های جدید مدیریتی نظیر مدیریت مشارکتی را می طلبد تا با نزدیک کردن افراد درگیر در برنامه راهبردی شکاف های موجود را از میان برداشته و اثربخشی برنامه را ارتقا بخشد. چه بسا تقویت ارتباطات بین بخشی نه تنها به هدف گذاری مشارکتی و ارتقای تحقق آن ها کمک خواهد کرد بلکه در همسان سازی دیدگاه افراد به راهبردها و موانع دستیابی به آن ها نیز نقش مهمی ایفا می کند. چراکه در راستای هدف شماره ۳ و طی مصاحبه با مدیران ارشد دانشگاه بررسی مجدد موانع عدم تحقق اهداف راهبردی نشان داد که حتی در خصوص موانع تحقق اهداف و راهبرد ها ، دیدگاه مدیران ارشد با کارشناسان برنامه ریزی تا حدود زیادی متفاوت است.