(مظاهری تیرانی و منوچهری کلانتری، ۱۳۸۵) و سپس رجاسکران در سال ۲۰۰۲ و شکیروا در سال ۲۰۰۳ نشان دادند که کاربرد خارجی سالیسیلیک اسید جوانه‌زنی بذر را تحریک می‌کند. همچنین التایب (۲۰۰۵) تحریک‌کنندگی جوانه‌زنی بذر توسط سالیسیلیک اسید را تأیید کرد (التایب، ۲۰۰۵). در مقایسه‌ای که بر روی تیپ وحشی و جهش‌یافته Arabidopsis انجام گرفت، سالیسیلیک اسید را به‌عنوان برطرف‌کننده آسیب‌های اکسیداتیو در طی جوانه‌زنی بذر معرفی کردند (متوالی و همکاران، ۲۰۰۳).
پژوهش‌ها نشان داده‌اند که مقدار سالیسیلیک اسید در گیاه ذرت با کاهش رطوبت خاک، افزایش می‌یابد (حسین و همکاران، ۲۰۰۷). این موضوع به نقش سالیسیلیک اسید در شرایط تنش خشکی دلالت می‌کند. مظاهری و منوچهری (۱۳۸۵) در آزمایشی نشان دادند که اثر متقابل سالیسیلیک اسید و اتیلن خسارت ناشی از خشکی را در گیاهان زراعی جبران می‌کند. در پژوهش‌های دیگر نیز کاربرد سالیسیلیک اسید مقاومت گیاهان گوجه‌فرنگی و لوبیا را در مقابل تنش کمبود آب افزایش داده است (شکیروا و همکاران، ۲۰۰۳). افزایش پروتئین‌ها رنگیزه های فتوسنتزی و قندها نشان‌دهنده نقش سالیسیلیک اسید در افزایش مقاومت گیاه در برابر تنش خشکی می‌باشد (مظاهری و منوچهری، ۱۳۸۶).
مردانی و همکاران (۱۳۹۰) در آزمایشی بر روی دانهال های خیار تأثیر محلول‌پاشی با سالیسیلیک اسید را بر تنش خشکی موردبررسی قراردادند نتایج نشان داد که سالیسیلیک اسید میزان سطح برگ و شاخص کلروفیل را به ترتیب ۶۰ و ۱۵ درصد افزایش داد و در مقابل هدایت روزنه در تیمارهای محلول‌پاشی شده با غلظت ۱ میلی مولار سالیسیلیک اسید ۹۶ درصد کاهش یافت همچنین در این آزمایش قطر ساقه، ارتفاع، تعداد برگ، وزن خشک شاخساره و ریشه و بیوماس با کاربرد سالیسیلیک اسید نسبت به شاهد افزایش پیدا کرد. در مطالعه‌ای گزارش‌شده است که محلول‌پاشی برگی با سالیسیلیک اسید در گونه‌های مختلف گیاهی سبب افزایش رشد ریشه و شاخساره گردیده است (متوالی وهمکاران، ۲۰۰۳; خوداری، ۲۰۰۴). همچنین خان وهمکاران (۲۰۰۳) گزارش کرده‌اند که محلول‌پاشی با سالیسیلیک اسید باعث افزایش شاخص سطح برگ می‌شود. لیان و همکاران نیز در سال ۲۰۰۰ افزایش شاخص سطح برگ سویا را در اثر استفاده شاخساره ای سالیسیلیک اسید گزارش کردند.
کیارستمی و همکاران (۱۳۹۰) در پژوهشی تأثیر کاربرد خارجی سالیسیلیک اسید را در کاهش اثرات تنش شوری در گیاه کلزا مورد بررسی قرار دادند که نتایج چنین بود، میزان کلروفیل و پرولین با کاربرد سالیسیلیک اسید افزایش یافت با کاربرد سالیسیلیک اسید میزان سدیم در برگ افزایش و در ریشه کاهش یافت و در مجموع سالیسیلیک اسید با غلظت ۵/۰ میلی مولار اثرات تنش شوری را کاهش داد.
در مورد نقش سالیسیلیک اسید در تعدیل تنش‌های غیر زیستی گزارش‌های متعددی وجود دارد (سناراتنا و همکاران، ۲۰۰۰). به‌طور مثال در آزمایش‌هایی که انجام‌شده است سالیسیلیک اسید باعث افزایش مقاومت به خشکی در گوجه‌فرنگی (بروکوا و همکاران، ۲۰۰۱)، باعث افزایش مقاومت به سرما در ذرت (جاندا و همکاران، ۱۹۹۹) و همچنین باعث افزایش مقاومت به دمای پایین در لوبیا (سنارانتا و همکاران، ۲۰۰۰) شده است. سالیسیلیک اسید می‌تواند از طریق تأثیر بر آنزیم‌های کاتالاز و پراکسیدازها و تنظیم کننده‌های اسمزی مثل پرولین، گلیسین و بتائین آثار ناشی از تنش خشکی، فلزات سنگین، گرما، سرما و شوری را کاهش دهد (سنارانتا و همکاران، ۲۰۰۲). همچنین مشاهده شده سالیسیلیک اسید می‌تواند از طریق تأثیر بر سرعت جوانه‌زنی و به دنبال آن سبز شدن سریع بوته و افزایش دوام سطح برگ فتوسنتز کل گیاهی را در گیاهان در معرض تنش خشکی افزایش دهد (لارکو، ۱۹۷۹).
با توجه به افزایش جمعیت و نیاز به غذا، افزایش عملکرد در واحد سطح ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. با توجه به پژوهش‌های انجام‌شده در زمینه‌های به‌زراعی و به‌نژادی بیشتر راه‌ها در راستای افزایش عملکرد به بیشینه پتانسیل خود رسیده است. بنابراین، استفاده از تنظیم‌کننده‌های رشد که بتواند با تأثیر بر اجزای عملکرد، افزایش شاخص برداشت، طولانی کردن طول دوره رشد گیاه و به‌ویژه دوره پس از گلدهی که سبب افزایش دوره سبزمانی برگ‌ها خواهد شد، عملکرد دانه را افزایش دهد، اجتناب‌ناپذیر است.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

خشکی نیز مهم‌ترین عامل محدودکننده عملکرد گیاهان زراعی در جهان است. کمبود آب در هراندازه‌ای موجب افت عملکرد خواهد شد و پژوهش‌های متعدد این موضوع را نشان داده است. در اکثر مناطق جهان، ازجمله ایران با محدودیت منابع آبی مواجه هستیم.
بنابراین، استفاده از تنظیم‌کننده‌های رشد مانند سالیسیلیک اسید، در منطقه‌ای خشک مثل استان فارس(شهرستان داراب)، که اثرات محیطی و اقلیمی در آن غیرقابل پیش‌بینی است، برای افزایش عملکرد و جبران بخشی از افت ناشی از تنش خشکی می‌تواند مفید باشد.
فصل سوم
مواد و روش‌ها

۳-۱- شرایط اقلیمی و مشخصات محل آزمایش:

این پژوهش در سال زراعی ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳ (اواسط آبان ۱۳۹۲ تا اوایل تیر ۱۳۹۳) در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب واقع در ۷ کیلومتری شهرستان داراب با طول جغرافیایی ۵۴ درجه و ۲۰ دقیقه و عرض جغرافیایی ۲۸ درجه و ۲۰ دقیقه و ارتفاع ۱۱۵۰ متر از سطح دریا انجام شد. بر اساس اطلاعات ایستگاه هواشناسی داراب، متوسط بارندگی سالیانه منطقه ۲۷۰ میلی‌متر می‌باشد که شرایط اقلیمی منطقه در طول فصل زراعی ۹۳-۱۳۹۲ در جدول زیر (جدول ۳-۱) آورده شده است.
جدول ۳-۱- مشخصات هواشناسی شهرستان داراب در سال زراعی ۱۳۹۲-۱۹۹۳٫

ماه

میزان بارندگی (mm)

حداقل دمای هوا (ċ)

حداکثر دمای هوا (ċ)

متوسط دمای هوا (ċ)

مهر

۳/۰

۱/۱۵

۸/۲۳

۵/۲۴

آبان

۱/۳۴

۶/۱۰

۱/۲۵

۹/۱۷

آذر

۴/۲

۱/۶

۹/۲۰

۵/۱۳

دی

۴/۶۷

۱/۲

۸/۱۴

۵/۸

بهمن

۷/۲۸