پذیرش یا ادامه کار

مؤسسه‌ باید سیاست‌ها وروشهایی را برای پذیرش وادامه کار طراحی وبرقرار کند تا اطمینان معقول حاصل شود که مؤسسه‌ تنها پس از احراز شرایط زیر کار قبول می‌کند یا ادامه می‌دهد:

الف- نبود اطلاعاتی حاکی از درستکار نبودن صاحبکار با توجه به ارزیابی‌های انجام شده.

ب- برخورداری از صلاحیت، توانایی، زمان ومنابع لازم برای انجام کار

پ-امکان رعایت الزامات اخلاقی

۲-۱۱-ارزیابی رعایت قوانین ومقررات در حسابرسی صورت‌های مالی :

حسابرس هنگام برنامه ریزی واجرای روش های حسابرسی وهمچنین، ارزیابی وگزارشگری نتایج حاصل از رسیدگی ها باید توجه داشته باشد که عدم رعایت قوانین ومقررات توسط واحد مورد رسیدگی ممکن است به گونه ای با اهمیت بر صورت های مالی اثر گذارد. اما از حسابرس انتظار نمی رود تمام موارد عدم رعایت قوانین ومقررات را کشف کند. کشف هر گونه عدم رعایت قوانین ومقررات، صرفنظر از اهمیت آن ، مستلزم ارزیابی دوباره میزان درستکاری مدیران ویا کارکنان ونیز ارزیابی اثر احتمالی آن برسایر جنبه‌های حسابرسی است.

شناخت واحد مورد رسیدگی ومحیط آن ‌و برآورد خطر تحریف با اهمیت

حسابرس به منظور تشخیص ‌و برآورد خطرهای تحریف با اهمیت ناشی از تقلب یا اشتباه در صورت‌های مالی وطراحی واجرای روش های حسابرسی لازم باید شناخت کافی از واحد موردرسیدگی ومحیط آن، شامل کنترل‌های داخلی، کسب کند.برآورد خطر های تحریف با اهمیت حسابرس را به تشخیص ‌و برآورد خطرهای تحریف با اهمیت در سطوح صورت‌های مالی وادعاها ملزم می‌کند. برای این منظور حسابرس اقدامات زیر را انجام می‌دهد:تشخیص خطر ها از طریق بررسی واحد موردرسیدگی ومحیط آن، شامل کنترل‌های مربوط، وهمچنین بررسی ‌گروه‌های معاملات، مانده حساب‌ها وموارد افشا در صورت‌های مالی

تعیین ارتباط خطرهای مشخص شده با مواردی که می‌تواند در سطح ادعاها، نادرست باشد( نحوه ارائه صورت های مالی ،استانداردشماره ۱)

بررسی احتمال خطرها واهمیت آن.

روش های برآورد خطر

حسابرس برای کسب شناخت از واحد مورد رسیدگی ومحیط آن، شامل کنترل‌های داخلی، باید روش های برآورد خطر ‌زیر را اجرا کند:

الف.پرس وجو از مدیریت وسایر کارکنان واحد موردرسیدگی

ب-روش های تحلیلی

پ-مشاهده ووارسی

حسابرس لازم نیست همه روش های برآورد خطر یادشده دربالا را برای شناخت اجرا کند.اماهمه روش های برآورد خطر در طول کسب شناخت لازم، توسط حسابرس اجرا می شود.

اشخاص وابسته

حسابرس باید روش‌هایی را اجرا کند که برای کسب شواهد کافی وقابل قبول درباره اقدامات مدیریت به منظور شناسایی ‌و افشای روابط با اشخاص وابسته واثر آن گروه از معاملات با اشخاص وابسته به گونه ای با اهمیت برصورتهای مالی مؤثر است، طراحی شود.اما از حسابرسی نمی توان انتظار داشت کلیه معاملات با اشخاص وابسته را کشف کند.

تعریف شخص وابسته و معاملات با اشخاص وابسته

شخص وابسته اشخاصی نسبت به هم وابسته تلقی می‌شوند که یکی از آنان بتوانند به طور مستقیم یا غیر مستقیم بر تصمیم گیری های عمده مالی وعملیاتی طرف دیگر، کنترل ویا نفوذ قابل ملاحظه ای اعمال کند یا هردو تحت کنترل مشترک یا نفوذ قابل ملاحضه مشترک (در حدی که درانجام یک معامله منافع مستقل یکی از آن ها تحت الشعاع منافع دیگری قرار گرفته باشد)شخص ثالثی باشند. معاملات با اشخاص وابسته یعنی انتقال منابع یا تعهدات بین اشخاص وابسته، صرفنظر از به حساب گرفتن یا نگرفتن کل یا بخشی از ما به ازای آن ها مسئولیت شناسایی ‌و افشای روابط با اشخاص وابسته ومعاملات انجام شده با آنان به عهده مدیریت واحد مورد رسیدگی است. مدیریت برای ایفای این مسولیت باید سیستم های حسابداری وکنترل داخلی مناسبی رابکار گیرد تا از شناسایی صحیح معاملات با اشخاص وابسته درمدارک حسابداری ‌و افشای کافی آن ها در صورت‌های مالی،اطمینان یابد.

رسیدگی به معاملات شناسای شده با اشخاص وابسته

حسابرس در رسیدگی به معلات شناسایی شده با اشخاص وابسته باید شواهد کافی وقابل قبولی را درباره درستی ثبت ‌و کفایت افشای این معاملات به دست آورد.

تداوم فعالیت

حسابرس در جریان برنامه ریزی واجرای روش های حسابرسی وارزیابی نتایج حاصل از آن باید مناسب بودن استفاده مدیریت را از فرض تداوم فعالیت در تهیه ی صورت های مالی بررسی کند

(استاندارد های حسابداری مالی، ۱۳۸۵)

مسئولیت مدیران

فرض تداوم فعالیت، یک اصل بنیادی در تهیه صورت‌های مالی است. طبق فرض تداوم فعالیت واحد مورد رسیدگی معمولاً به عنوان واحدی فرض می شود که درآینده قابل پیش‌بینی به فعالیت خود ادامه دهد وقصد یا الزامی برای انحلال، توافق فعالیت، یا کاهش قابل توجه در حجم عملیات را ندارد. ‌بنابرین‏ داراییها وبدهیها ‌بر مبنای‌ توانایی واحد مورد رسیدگی دربازیافت داراییها وتصفیه بدهیها در جریان عادی فعالیت‌های تجاری ثبت می شود.(بند ۲۰ استاندارد های حسابداری مالی ،۱۳۸۵)

نحوه ارائه صورت‌های مالی مقرر می‌کند:

مدیریت در زمان تهیه ی صورت‌های مالی باید توان فعالیت واحد تجاری را ارزیابی کند. صورت‌های مالی باید ‌بر مبنای‌ تداوم فعالیت تهیه شود، مگر اینکه مدیریت قصد انحلال یا توقف عملیات واحد تجاری را داشته باشد، یا عملاً ناچار به انجام این امر شود.در مواردی که مدیریت از رویداد ها ‌و شرایطی آگاهی یابد که ممکن است ابهام با اهمیت نسبت به توانایی تداوم فعالیت واحد تجاری ایجاد کند این ابهام باید افشا شود. چنانچه صورت‌های مالی بر مبنای تداوم فعالیت تهیه نشود این واقعیت باید همراه با مبنای تهیه ی صورت های مالی واینکه چرا واحد تجاری فاقد تداوم فعالیت تلقی شده است افشا شود.کیفیت حسابرسی :کیفیت حسابرسی، یکی از موضوعات بااهمیت در حوزه حسابرسی وبازار سرمایه است. به منظور شناخت مفاهیم وابعاد مختلف کیفیت حسابرسی، مطالعات گوناگونی توسط محققان انجام شده است، تارابطه بین کیفیت حسابرسی ومتغیر های دیگر کشف شود.به هر حال از آنجا که کیفیت حسابرسی ومتغیر های دیگر کشف شود. به هر حال از آنجا که کیفیت حسابرسی در عمل به سختی قابل مشاهده است تحقیقات در این زمینه همواره با مشکلات زیادی روبرو بوده است .(دی آنجلو ،۱۹۸۱)

توانایی حسابرس مستقل جهت کشف تقلبات گزارشگری مالی با کیفیت حسابرسی ارتباط مستقیم دارد. این کمیسیون همچنین چندین گام را که می توان از آن طریق کیفیت حسابرسی را بهبود بخشید پیشنهاد نمود. یکی از این گامها که از حساسیت ویژه ای در مؤسسات حسابرسی برخوردار می‌باشد شناسایی و کنترل فشار هایی است که کیفیت حسابرسی را تحت تاثیر قرار می‌دهد ممکن است به دلیل فشار هایی که بر اثر عوامل مختلف به حسابرسان وارد می شود، کیفیت حسابرسی کاهش یابد ویا از طریق، لطمات جبران ناپذیری به استفاده کنندگان وحتی مؤسسه‌ حسابرسی وارد شود.(گزارش کمسیون تریدوا ی، ۱۹۸۷)

۲-۱۲-حسابرسی چیست ؟