خشکسالي ضعيف

31/1-

34

نرمال

37/0

35

با توجه به آنکه در سال­های تر و نرمال معمولاً مشکلی در تأمین نیازها وجود ندارد، سیاست تخصیص در این سال­ها برمبنای ذخیره­سازی آب جهت سال­های خشک می­باشد. در صورتی که در سال­های خشک تأمین نیازهای آببران و نیاز زیست­محیطی در اولویت می­باشد. براساس سیاست­های ذکر شده و سعی و خطا ضرایب وزنی مناسب برای تابع هدف در مدل تخصیص کمی و کیفی اولیه و مدل ردیاب انتخاب شد. در سناریوهای تیپ خشک نیز جهت افزایش پایداری سیستم، حداقل تأمین نیاز زیست­محیطی، برابر با شصت درصد نیاز زیست محیطی قرار داده شد. در شکل 6-1 الی 6-3 عملکرد مخزن، در سه تیپ سناریو ارائه شده است. با بررسی نمودارها می‌توان دریافت با افزایش آورد به مخزن مقدار آب رها شده و درصد تأمین نیاز افزایش می­یابد. در سال­های تر و نرمال، براساس سیاست اعمال شده، سیستم به گونه ­ای عمل می­ کند تا حجم مخزن به حجم حداکثر خود برسد. در نمودار سال‌های خشک به خوبی می‌توان عملکرد مخزن را مشاهده نمود. برای نمونه در ماه مهر سال دوم با توجه به کاهش آورد رودخانه مقدار تأمین نیاز و حجم مخزن نیز کاهش یافته است. البته از آنجایی که برنامه به صورت چند دوره‌ای عمل می‌کند -مقدار بهینه رها شده را به گونه‌ای انتخاب می‌کند که در سال‌های بعدی نیز سیستم دچار کمترین مشکل شود- هیچگاه جهت تأمین نیازها حجم مخزن به مقدار حداقل نمی‌رسد مگر در ماه‌های پایانی افق طرح.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

شکل 6-1: عملکرد مخزن در سناریو ترسالی
شکل 6-2: عملکرد مخزن در سناریو نرمال
شکل 6-3: عملکرد مخزن در سناریو خشک
در شکل‌های 6-4، 6-5، 6-6 و 6-7 مقدار تأمین نیاز آببران یک تا چهار ارائه گردیده است. تخصیص کمی و کیفی اولیه نشان می­دهد سیستم در تأمین نیاز آببران در سال­های تر و نرمال مشکلی ندارد. در سال­های خشک که سیستم با کمبود آب مواجه است تخصیص آب بین آببران براساس شاخص عدالت و بهره­وری به گونه ­ای صورت می­گیرد که تأمین نیاز آببری که دارای زمین کشاورزی و ضریب سود بیشتر نسبت به سایر آببران است در اولویت قرار بگیرد. شکل­ها نیز گویای این امر هستند و می­توان دید که سیستم، تأمین نیاز آببران را با اولویت آببر یک (شبکه آبیاری)، چهار، سه و دو به ترتیب انجام می­دهد.
شکل 6-4: نسبت مقدار آب تخصیص داده شده به نیاز آبی (آببراول)
شکل 6-5: نسبت مقدار آب تخصیص داده شده به نیاز آبی (آببردوم)
شکل 6-6: نسبت مقدار آب تخصیص داده شده به نیاز آبی (آببرسوم)
شکل 6-7: نسبت مقدار آب تخصیص داده شده به نیاز آبی (آببرچهارم)
در شکل 6-8 می­توان مقدار TDS در سه نقطه کنترلی در سناریو خشک را مشاهده نمود. همانگونه که انتظار می‌رفت، مقدار TDS کنترل شده و کمتر از مقدار مجاز می­باشد. نقطه سوم در محلی قرار گرفته است که تمام زه‌آب بازگشتی وارد رودخانه می‌شود و با توجه به آنکه مقدار TDS موجود در آب وابسته به غلظت بار آلودگی وارد شده می‌باشد این نقطه از حساسیت بالاتری برخوردار است و غلظت TDS در این نقطه نسبت به سایر نقاط بالاتر است. در سایر نقاط در ماه‌هایی که مقدار TDS در زه‌آب بازگشتی و بالادست سیستم بیشتر است مانند فروردین، مقدار TDS بحرانی می‌باشد.
شکل 6-8: تغییرات TDS در نقاط کنترل کیفی در حالت خشکسالی
در ادامه نتایج مربوط به مدل تخصیص کمی و کیفی همکارانه ارائه شده است. به عنوان نمونه، مقدار تخصیص داده شده به هر یک از آببران در حالتی که همه آببران با یکدیگر همکاری می‌کنند (ائتلاف کل^[46]) در سناریو خشک در جدول 6-2 ارائه شده است. همانطور که می­توان مشاهده کرد، در حالت همکارانه، به آببری که دارای سود بیشتر است آب بیشتر تعلّق می­گیرد تا سود ائتلاف، حداکثر شود. برای مثال در ماه مهر سال اول به آببر اول و دوم که سود بیشتری ناشی از کشت