نمودار ۴-۴ تغییرات سطح مقطع پراکندگی بر حسب طول موج برای ذره نقره به شعاع r=45nm در دماهای مختلف

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

در نمودار بالا ( نمودار ۴-۴ ) برای طول موج ۳۰۰ nm همان روند افزایش سطح مقطع پراکندگی را نسبت به شعاع های پایین تر شاهد هستیم و فاصله نقاط هم در دماهای متفاوت بیشتر شده یعنی در هر دمایی سطح مقطع پراکندگی مقداری متمایز با دمای بعدی دارد. تا طول موج ۳۲۰ nm از این میزان کاسته میشود. شیب کاهش در مقایسه با نمودارهای قبل باز هم تندتر شده است و از ۳۲۰ nm – 330 nm مقداری افزایش پیدا کرده تا در ۳۳۰ nm که دوباره کاهش اندکی مشاهده می شود. در طول موجهای بعدی سطح مقطع پراکندگی بیشتر و بیشتر می شود تا در طول موجهای ۳۴۴ nmو۳۴۲ nm قله تشدید بصورت تقریباً مشترک صورت می گیرد، از طول موج ۳۴۶ nm به بعد از شدت تشدید کاسته می شود و این روند کاهش تا پایان بازه طول موجی مورد نظر یعنی تا ۴۰۰ nm، هر چند با شیب کم ادامه دارد. در مقایسه با سه نمودار گذشته محدوده رزونانسی هنوز هم گسترده شده است و اختلاف نقاط قله باز هم نسبت به قبل کمتر شده است بطوریکه قله ها در اختلاف دماهای صفر و سی درجه کلوین تقریباً روی هم قرار گرفته اند و همانند هر سه نمودار قبل، پراکندگی با افزایش دما، افزایش می یابد.
اندازه نقره را باز هم پله پله در هر مرحله زیادتر می کنیم تا ببینم اندازه ذره تا چه اندازه در تحریک الکترونهای رسانش نقش دارد ؟
نمودار ۴-۵ تغییرات سطح مقطع پراکندگی بر حسب طول موج برای ذره نقره به شعاع r=50nm در دماهای مختلف
در نمودار (۴-۵) روند افزایش سطح مقطع پراکندگی با افزایش شعاع ذره نقره، باز هم دیده می شود یعنی در طول موج ۳۰۰ nm، پراکندگی از حالتهای قبل بیشتر شده و در محدوده ۳۰۰ nm – ۳۲۰ nm افت پیدا می کند. شیب کاهش در مقایسه با نمودارهای قبلی باز هم بیشتر شده است. در محدوده ۳۲۰ – ۳۳۰ نانومتر افزایش سطح مقطع پراکندگی داریم تا دوباره در طول موج ۳۳۰ nm که کاهش پیدا می کند و میزان کاهش نسبت به حالتهای قبل بیشتر است.
بعد از این طول موج شدت رزونانس زیادتر می شود تا در ۳۴۴ nm که بیشترین میزان تشدید صورت می گیرد و در طول موجهای بعدی تا ۴۰۰ nm از شدتش کاسته می شود و نمودار روندی نزولی دارد.
از نکات قابل ذکر در این شعاع می توان گفت که در مقایسه با نمودارهای قبل، در نقاطی غیر از محدوده تشدید، فاصله نقاط سطح مقطع پراکندگی در دماهای مختلف، بیشتر است، ولی در محدوده تشدید و نزدیک به قله تشدید این فاصله ها خیلی کمتر شده بطوریکه برای برخی دماها، قله های پراکندگی روی هم قرار گرفته است.
نکته دیگر اینکه در محدوده طول موجی قبل از nm 320، سطح مقطع پراکندگی با افزایش دما، کاهش دارد. بین ۳۲۰nm-330nmاختلاف چندانی در این کمیت دیده نمی شود، در بازه ۳۳۰ nm – ۳۴۰ nm روند بر عکس شده و در دماهای بالاتر، سطح مقطع پراکندگی بیشتری صورت گرفته است. در قله تشدید برای اختلاف دمای صفردرجه کلوین بیشترین میزان رزونانس صورت گرفته و بعد از آن برای اختلاف دمای ۳۰ درجه و۶۰ درجه ولی برای بقیه دماها اختلاف چندانی در این کمیت دیده نمی شود و قله ها از اختلاف دمای ۹۰ درجه کلوین تا ۲۱۰ درجه کلوین خیلی بهم نزدیک هستند. بعد از قله تشدید در طول موجهای بعدی، سطح مقطع پراکندگی با افزایش دما، بیشتر شده است. همچنین پهنای نمودار در این شعاع اندکی کمتر شده است.
همانطور که در نمودار میبینیم برای این شعاع نقره تغییراتی اساسی در رزونانس صورت گرفته و به نظر می رسد که این اندازه ذره سر آغاز یک دگرگونی برای شعاعهای بالاتر باشد.