کمتر از ۵/.

غیرقابل پذیرش

آزمون بارتلت: این آزمون بررسی می‌کند چه هنگام ماتریس همبستگی، شناخته شده (از نظر ریاضی ماتریس واحد و همانی) است و بنابراین برای شناسایی ساختار (مدل عاملی) نامناسب می‌باشد. زمانی‌که ماتریس همبستگی بین متغیرها یک ماتریس واحد و همانی نباشد، که در این صورت ارتباط معنی داری بین متغیرها وجود داشته و بنابراین امکان شناسایی و تعریف عامل‌های جدیدی بر اساس همبستگی متغیرها وجود دارد. اگر مقدار معناداری آزمون بارتلت کوچکتر از ۵ درصد باشد تحلیل عاملی برای شناسایی ساختار (مدل عاملی) مناسب است [۱۲۴].

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۲٫۶٫۳٫ فرایند تحلیل شبکه‌ای^[۷۳]
فرایند تحلیل سلسله مراتبی تصمیم‌گیری دارای رویکرد سلسله مراتبی نسبت به فرایند تصمیم‌گیری است، یعنی یک تصمیم به صورت سلسله مراتبی بررسی می‌شود. اما بسیاری از مسائل تصمیم‌گیری را نمی‌توان به صورت سلسله مراتبی ترسیم کرد، چون شامل ارتباطات و وابستگی‌ها بین عناصر سطوح بالاتر و سطوح پایین‌تر سلسله مراتب است.در حل این مسائل روش تحلیل سلسله مراتبی پاسخ مناسبی برای مسئله ارائه نمی‌دهد. فرایند تحلیل شبکه‌ای راه‌حلی برای این مشکل است. به کمک فرایند تحلیل شبکه‌ای می‌توان این گونه مسائل را (مسائلی را که به علت ساده‌سازی بیش از حد، فرایند تحلیل سلسله مراتبی پاسخ مناسبی برای آن‌ ها ارائه نمی‌کند) حل نمود[۱۲۶].
در واقع، فرایند تحلیل سلسله مراتبی یک رویکرد خطی از بالا به پایین دارد ولی فرایند تحلیل شبکه‌ای باعث می‌شود که بتوان یک رویکرد غیرخطی به فرایند تصمیم‌گیری داشت فرایند تحلیل شبکه‌ای نیز توسط توماس ال ساعتی در دهه ۱۹۸۰ به عنوان ویرایش جدید یا پیشرفته‌ای از فرایند تحلیل سلسله مراتبی برای استفاده در فرایند تصمیم‌گیری چندمعیاره ارائه شده است. فرایند تحلیل سلسله مراتبی این عیب را داراست که از یک ساختار بسیار ساده برای نشان دادن ارتباط بین معیارها و گزینه‌های تصمیم استفاده می‌کند. اما فرایند تحلیل شبکه‌ای کمک می‌کند که پیچیدگی‌های موجود در دنیای واقعی بهتر نشان داده شوند[۱۲۶].
۱٫۲٫۶٫۳٫ جایگزینی شبکه به جای سلسله مراتب
همان‌گونه که گفته شد فرایند تحلیل شبکه‌ای این مزیت را دارد که امکان درنظر گرفتن روابط مختلف میان عوامل تصمیم‌گیری (به عنوان نمونه، روابط میان معیارها یا تاثیر گزینه‌های تصمیم روی معیارها و یا روابط میان گزینه‌های تصمیم) را فراهم می‌کند. هنگامی که تصمیم‌گیرنده قصد داشته باشد که یک مسئله تصمیم‌گیری را به صورت شبکه مدل کند، نیازی به مشخص کردن سطوح مختلف (همانند فرایند تحلیل سلسله مراتبی) نیست. در کل می‌توان گفت که یک شبکه از خوشه‌ها^[۷۴] و عناصر موجود در این خوشه‌ها تشکیل می‌شود. در واقع در فرایند تحلیل شبکه‌ای یک سیستم وجود دارد که این سیستم از زیرسیستم‌هایی تشکیل شده است که هر یک از این زیرسیستم‌ها خود از اجزایی تشکیل شده‌اند. می‌توان تفاوت بین یک شبکه تصمیم‌گیری و یک سلسله مراتب تصمیم را به صورت زیر نشان داد:
شکل ۱۳: شبکه و سلسله مراتب تصمیم‌گیری
همان‌گونه که در شکل فوق مشاهده می‌شود در یک سلسله مراتب ارتباطات می‌تواند فقط از جانب سطوح بالای سلسله مراتب به سمت سطوح پایین باشد، ولی در فرایند تحلیل شبکه‌ای تمام اجزای شبکه می‌توانند با یکدیگر ارتباط داشته باشند و همان‌گونه که گفته شد در فرایند تحلیل شبکه‌ای سطوح تصمیم دیگر معنی ندارد. می‌توان گفت که سلسله مراتب تصمیم یک نوع از شبکه تصمیم است که در آن ارتباطات فقط به صورت خطی از سمت بالا به پایین وجود دارد این موضوع باعث تبدیل شدن یک شبکه تصمیم به سلسله مراتب تصمیم شده است. حلقه‌ای که در سلسه مراتب تصمیم در خوشه گزینه‌ها قرار دارد، نشان‌دهنده این است که هر یک از این اجزا فقط به خودشان وابسته هستند[۱۲۷].
باید توجه شود که در یک شبکه تمام اجزا شبکه باید به هم متصل باشند و نمی‌توان یک شبکه را به دو یا چند بخش مجزا تقسیم نمود. در یک شبکه تصمیم‌گیری خوشه‌های مختلفی می‌توانند وجود داشته باشند. بعضی از خوشه‌ها، خوشه‌های مبدأ یا منبع^[۷۵] هستند، به این معنی که ارتباطات از این خوشه‌ها به سمت خوشه‌های دیگر است، یعنی هنگام ترسیم شبکه هیچ پیکانی به این خوشه وارد نشده است. خوشه‌های مقصد^[۷۶]، خوشه‌هایی هستند که هیچ پیکانی از این خوشه‌ها خارج نشده است و جهت تمام پیکان‌های متصل به این خوشه به سمت خود خوشه است. خوشه‌های واسطه، خوشه‌هایی هستند که هم پیکان‌هایی به آن‌ ها وارد شده و هم پیکان‌هایی از آن خارج شده است.
ارتباط بین خوشه‌های موجود در یک شبکه تصمیم‌گیری به دو دسته تقسیم می‌شوند. ارتباطات (وابستگی‌های) بیرونی زمانی وجود دارد که اجزاء موجود در یک خوشه روی اجزاء موجود در خوشه دیگر تاثیر داشته باشند. ارتباطات درونی زمانی بوجود می‌آیند که اجزاء موجود در یک خوشه روی یکدیگر تاثیرگذارند. در شکل زیر می‌توان انواع خوشه‌ها و همچنین انواع ارتباطات بین خوشه‌ها در یک شبکه تصمیم‌گیری را مشاهد نمود.
شکل ۱۴: انواع خوشه‌ها و انواع ارتباطات در یک شبکه تصمیم‌گیری
تقسیم‌بندی زیرمعیارهای مختلف به خوشه‌ها (معیارهای کلی) و نشان دادن ارتباطات و تاثیرات هر یک از این خوشه‌ها و عناصر آن‌ ها با توجه به تجربه تصمیم‌گیرنده و همچنین هم‌خوانی معیارها با یکدیگر انجام می‌شود. به عنوان نمونه، برای تصمیم درمورد خرید یک ماشین در خط تولید می‌توان زیرمعیارهای مربوط به هزینه‌های مختلف ماشین مربوطه را در یک خوشه، زیر معیارهای مربوط به مسائل ایمنی را در یک خوشه، و زیرمعیارهای مربوط به مسائل ارگونومیک را در یک خوشه قرار داد. معمولاً تلاش می‌شود زیرمعیارهایی که با یکدیگر رابطه نزدیک دارند و تا حدودی ریشه در مسائل مشترک دارند در یک خوشه قرار داده شوند[۱۲۷]. اگرچه رویکرد فرایند تحلیل شبکه‌ای کلاسیک دارای عملیات ساده و آسان است و نظرات متخصصان مختلف را تلفیق می کند، اما این رویکرد نمی‌تواند به‌گونه کامل منعکس کننده تفکر واقعی انسان باشد. سنجش کیفیت خدمت یک مسئله پیچیده و گسترده بوده، و فرایند تحلیل شبکه‌ای فازی از فنونی است که قابلیت حل و توجیه این مسئله را دارا می‌باشد[۱۲۷].
فرایند حل مدل تصمیم‌گیری تحلیل شبکه‌ای به‌کار رفته در این پژوهش در بردارنده ۴ گام می‌باشد که در زیر ارائه شده است.
تشکیل شبکه:
به منظور تشکیل شبکه، با توجه به معیارها و زیرمعیارهای پالایش شده سنجش کیفیت خدمات خود پرداز که در فصل چهارم به آن‌ ها پرداخته خواهد شد، شبکه مورد نظر تشکیل می‌گردد.
تعیین روابط:
در این گام اقدام به تعیین روابط دورنی معیارها و زیرمعیارها می‌گردد. بدین منظور دو ماتریس که در ستون یکی تمام معیارها و در سطر و ستون دیگری تمامی زیر معیارها داشتند تهیه شد و از کارشناسان خواسته شد تا روابط میان معیارها و زیر معیارها تعیین گردد. اگر بیشتر از ۵۰ درصد کارشناسان معتقد باشند که بین دو معیار و یا زیرمعیار رابطه وجود داشته باشد در جدول نهایی روابط درونی عدد ۱ گذاشته می‌شود.
انجام مقایس های زوجی بدون در نظر گرفتن روابط درونی
در فرایند تحلیل شبکه‎ای می‎توان ارتباطات مختلفی را بین اجزاء مختلف تصمیم‎گیری که همان معیارها (خوشه‎ها)، زیرمعیارها (عناصر) و گزینه‎های تصمیم‎گیری است مشخص کرد و این ارتباطات را در یک سوپرماتریس نشان داد. در واقع هنگام حل یک مسئله تصمیم‎گیری چندمعیاره به‎وسیله فرایند تحلیل شبکه‎ای، تصمیم‎گیرنده نیازمند شبکه و همچنین سوپرماتریس است و با داشتن این دو می‎تواند مسئله تصمیم مربوطه را حل کند و گزینه‎های تصمیم‎گیری را رتبه‎بندی نماید.
در این مرحله از پاسخ­ دهندگان خواسته می­ شود تا میزان اهمیت هر یک از عوامل را به صورت دو به دو (زوجی) مورد ارزیابی قرار دهند. از این طریق ماتریس­های قضاوت فردی تشکیل می­ شود. به منظور تلفیق نظرات پاسخ دهندگان از خانه­های متناظر در ماتریس­های قضاوت فردی میانگین هندسی گرفته می­ شود، از این طریق ماتریس قضاوت گروهی بدست می ­آید. ماتریس­های قضاوت فردی عامل­های اصلی و ماتریس قضاوت گروهی آنها در بخش پیوست نشان داده شده است. گاهی اوقات تصمیم‌گیری به وسیله فرد خاصی انجام نمی‌شود بلکه ممکن است در هنگام تصمیم‌گیری نیاز به تلفیق نظر چندین نظر وجود داشته باشد. زمانی که تعداد افراد تصمیم‌گیرنده بیش از یک نفر باشد، می‌تواند از هر یک افراد تصمیم‌گیرنده بیش از یک نفر باشد، می‌توان از هر یک از افراد به صورت جداگانه نظر خواهی کرد، سپس با بهره گرفتن از رابطه زیر عناصر ماتریس مقایسه‌های زوجی را محاسبه کرد:

۳-۱

در رابطه فوق، A ماتریس مقایسه زوجی تلفیق شده از نظر افراد، A ماتریس‌های نظرات افراد و Wk وزنی است که نظرات هر یک از افراد داده می‌شود. به عبارت دیگر باید از ماتریس مقایس‌های زوجی مربوط به افراد میانگین هندسی گرفت.
پس از مقایس‌های زوجی انجام شده، از طریق فرمول اقدام به وزن‌دهی معیارها و زیر معیار خواهد شد. بنابراین برای هرکدام از مقایس‌های زوجی یک مدل نوشته شده و در برنامه لینگو اجرا می‌گردد. نتایج حاصل به عنوان وزن مقایس‌های زوجی مورد استفاده قرار می‌گیرد. از آنجایی که سه دسته کلی وجود دارد، برای تعیین وزن معیارهای هرکدام از دسته‌ ها یک مدل غیر خطی نوسته شده که با احتساب سطح هدف در کل باید چهار مدل مختلف نوشته ‌شود. خروجی مقایسات زوجی معیارها نسبت به سطح هدف تشکیل بردار وزنی W21 و خروجی مقایسات زوجی زیرمعیارها نسبت به معیارها تشکیل ماتریس وزنی W32 می‌باشد.
انجام مقایسات زوجی با در نظر گرفتن روابط درونی
در این در گام روابط درونی معیارها و زیرمعیارها در نظر گرفته شده و ماتریس‌های مقایسات زوجی تشکیل می‌گردد. سپس با بهره گیری از نظر کارشناسان مانند گام قبل محاسبات صورت گرفت. بردارهای ویژه بدست آمده از ماتریس مقایسات زوجی روابط درونی معیارها، ماتریس و W22 و بردارهای ویژه بدست آمده از ماتریس مقایسات زوجی روابط درونی زیرمعیارها، ماتریس W33 را تشکیل می‌دهند. مقادیر صفر در بردارهای ویژه مربوط به معیارهای مستقل می‌باشند.
تشکیل ابر ماتریس:
مهم‌ترین تفاوتی که فرایند تحلیل شبکه‌ای با فرایند تحلیل سلسله مراتبی دارد در ترکیب نمودن مقایسات زوجی و بردارهای وزن‌ها می باشد. در واقع در فرایند تحلیل شبکه‌ای اولویت‌های نسبی نهایی یا همان بردار وزن نهایی مورد نظر از نسبت خطی استفاده نمی‌گردد. بدین منظور از ابرماتریس برای ترکیب وزن‌های نسبی استفاده می‌کنند. در ابرماتریس هر کدام از مقایسات نسبی بصورت یک ستون در ماتریس برای نشان دادن تاثیر اجزا موجود در یک خوشه روی اجزای موجود در خوشه دیگر نشان داده می‌شوند.
در واقع در در ابرماتریس ارتباطات بیرونی و ارتباطات درونی خوشه‌های تصمیم‌گیری به صورت ستونی نشان داده می‌شوند. شکل نمای کلی ابر ماتریس را نشان می‌دهد.

شکل ۱۵: نمای کلی ابرماتریس
ابرماتریس تشکیل شده را ابرماتریس ناموزون نامیده می‌شود. بنابراین با تقسیم نمودن همه درایه هر ستون بر جمع آن ستون ابرماتریس موزون بدست می‌آید. در فرایند تحلیل شبکه‌ای باید ابرماتریس موزون را آن قدر به توان رساند که تمام ستون‌های آن همگرا شود، بدین ترتیب وزن هر کدام از معیارها بدست می‌آید. در واقع این وزن‌های نسبی همان عناصر روبروی هر یک از اجزای شبکه تصمیم‌گیری در ماتریس نهایی است. به ابرماتریس نهایی که از به توان رساندن ابرماتریس موزون بدست می‌آید، ابرماتریس محدود شده گفته می‌شود.