تیم مقابل: بعد بعدی تقاضای بازار تیم مقابل است و به صورت کیفیت درک شده از تیم مقابل تعریف می­ شود. تیم مقابل نیز شامل متغیر­های کیفیت فنی تیم مقابل، رتبه تیم مقابل در جدول، شهرت تیم مقابل، کیفیت کلی بازیکنان تیم مقابل و بازی هیجان انگیز تیم مقابل می­ شود
(بیون و همکاران، ۲۰۱۰).
ملاحضات اقتصادی: به عنوان نگرانی از مسائل اقتصادی از جمله متغیر­های قیمت بلیط تعریف
می­ شود. توانایی شما در خرید بلیط، قیمت بلیط و تخفیف در قیمت بلیط متغیر­های مربوط به ملاحضات اقتصادی می­باشند (بیون و همکاران، ۲۰۱۰).
ترویج بازی: ترویج بازی به عنوان مخلوط خاص از ابزار­هایی که توسط یک سازمان ورزشی برای ترغیب استفاده می­ شود. مصرف کننده برای حضور در ورزشگاه استدلال می­ کند که یکی از ابزار­های بازاریابی که توسط بازاریابان ورزشی استفاده می­ شود ترویج فروش است زیرا اغلب به آن­ها کمک می­ کند توجه مصرف کننده، علاقه آن­ها و در نهایت فروش محصول را بیشتر کند

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

(بیون و همکاران، ۲۰۱۰). بازاریابی مستقیم استراتژی موثر تبلیغاتی است که یک رابطه مستقیم با مصرف کننده ایجاد می­ شود. (فولرتون و مرز، ۲۰۰۸). (سی و گرین، ۲۰۰۸) دریافتند که اینترنت یک ابزار مهم تبلیغاتی میباشد. متغیر­های ترویج بازی شامل فعالیت­های ترویج فروش، تبلیغات و اطلاع رسانی مستقیم به مصرف کننده می­ شود.
برنامه ریزی مناسب: آخرین بعد تقاضای بازار که به عنوان زمان و روز اختصاص داده شده برای برگزاری بازی بیان می­ شود. (ژانگ، ۱۹۹۵) نشان داد که برنامه ریزی مناسب باعث حضور بیشتر می­ شود. (ژانگ، ۱۹۹۸) در تحقیقی در لیگ هاکی به این نتیجه رسید که تماشاگران ساعت ۷ در روز شنبه و ساعت ۲ را برای روز دو شنبه برای تماشای مسابقات انتخاب کردند. در مطالعات مختلف برنامه مناسب یک بعد موثر در رفتار مصرف کننده و حضور تماشاگران است (بران استاین و همکاران ۲۰۰۵) متغیر­های برنامه ریزی شامل برگزاری بازی در روز مناسب، برگزاری بازی در ساعت مناسب و برنامه مناسب کل فصل می­باشد.
۴٫۲٫ محصول ورزشی:
۱٫۴٫۲٫ محصول ورزشی چیست؟
محصول و خدمات چیز­هایی هستند که افراد به وسیله آن­ها نیاز­ها و خواسته­ های خود را تامینمی­کنند. محصول چیزی است که برای تأمین یک نیاز یا خواسته به بازار عرضه می­ شود.
معمولاً مفهوم محصول تنها به اشیاء فیزیکی محدود نمی­ شود و به چیزی اطلاق می­ شود که بتواند نیازی را ارضاء کند. علاوه بر کالا­های قابل لمس، محصول شامل خدمت هم می­ شود، یعنی فعالیت­ها یا فایده­هایی که به بازار عرضه می­شوند، ولی اصولاً غیر قابل لمس می­باشند و نمی­ توان آن­ها را به تملک خود درآورد. نمونه­های آن عبارتند از خدمات بانکی، میهمان پذیر­ها، مسابقه بین استقلال و پرسپولیس، اظهارنامه مالیاتی و تعمیرات وسایل منزل(پارسائیان، ۱۳۷۹).
ورزش بعنوان محصول بخودی خود یک بازار است. ورزش دارای عناصر قابل لمس و غیر قابل لمس می­باشد که آن را برای بازاریابی، محصولی منحصر به فرد می­سازد. عناصر قابل لمس شامل نوع ورزش، یا هر کس که بدان می ­پردازد ورزشکار، ساختار تیم و نوع مسابقه است. احساسات، تجارب، ذهنیت­ها و تفاسیر، عناصر غیر قابل لمس ورزش می­باشند. ورزش با توجه به مصدومیت­ها، احساسات، تعداد تحرکات و آب و هوا، ناهمگون و غیر قابل پیش بینی است، به عبارت دیگر هر آنچه خروجی را ایجاد می­ کند غیر مطمئن است. عناصر غیر قابل لمس که ورزش را تحت تأثیر قرارمی­دهند، اطمینان می­ دهند که رقابت و تمرین هر بار متفاوت خواهد بود، محصول ورزش موضوعی فردی و مبتنی بر تجربه فرد است. مردم چیز­های مختلفی را می­بینند و تفسیر می­ کنند، محصولات دیگر تا بدین حد از گستره تفاسیر مخاطبان برخوردار نیستند. ورزش محصولی زودگذر و از بین رونده است و در یک لحظه تولید و مصرف می­ شود. بازیکنان، طرفداران، مسئولان، مربیان و اعضا ورزشی همگی به ساخت بازی و رویداد مورد مصرف خود کمک می­ کنند. روزنامه­ها و فیلم­های ویدئویی، به ورزش زندگی دیگری می­بخشند. ولی به هر حال ورزش زود گذر است و زود از بین می­رود. بازی دیروز و مسابقه هفته پیش می­گذرند در این بین پیش فروش بلیت، حداقل درآمد را ضمانت می­ کند. بخش عملیات ورزشی ویژگی­های خدمت را دارد. یک خدمت عبارتست از هر گونه فعالیت یا منافعی که یک طرف می ­تواند برای طرف مقابل خود ایجاد نماید. بدون آنکه جنبه محسوس داشته باشد و یا مالکیت چیزی را برای او بوجود آورد. تولید خدمت الزاماً به یک کالای فیزیکی نمی­انجامد. شرکت مردم در دو همگانی و یا تماشای رقابت­های تنیس یک خدمت می­باشد. کیفیت­های ویژه و بی نظیر خدمات، می ­تواند به ورزش ارتباط داشته باشد (حسن زاده، ۱۳۸۴).
مولین (۱۹۸۵) مسابقه را محصولی اساسی میداند و تمام فعالیت­های مربوط به آن رامثل: غذا و نوشیدنی غیرآب، تبلیغات فروش، سرگرمی نیمه وقت، فیلم ویدئویی و امکانات را عواملی می­داند که در توسعه این محصول ایفای نقش می­ کند.
شرکت در یک مسابقه ورزشی با خرید یک وسیله یا کالای ورزشی متفاوت است اما هر دو محصول ورزشی به حساب می­آیند. مزایای محصول جنبه­هایی از محصول هستند که نیاز­های مصرف کننده را برآورده می­ کنند. محصول ورزشی بسته­ای از خواص ملموس و منافع ناملموس است که خریداران اگر وارد معامله شوند آن را به دست خواهند آورد. بسته محصول ورزشی شامل موارد مطلوب و نامطلوب می­ شود.
۲٫۴٫۲٫ پیوستار محصول ورزشی:
اگرچه محصول ورزشی ممکن است مشخصا ترکیبی از عناصر مملموس و ناملموس باشد، اما برخی از محصولات ورزشی عمدتا ملموس و برخی ناملموس هستند.
همانطور که در شکل ۳٫۲ می­بینید برخی محصولات مثل تجهیزات ورزشی و توپ ورزشی ملموس هستند در مقابل مربیگری ورزشی ناملموس می­باشد و در نهایت رویداد ورزشی یک مثال خوب از محصولاتی که ترکیبی از محصولات ملموس و ناملموس را دارد. تماشاگران معمولا به دنبال همه آن­ها هستند و وجود یک یا دوتا از آن­ها موجب رضایت تماشاگران نمی­ شود (کشکر، ۱۳۹۰).
شکل ۳٫۲٫ پیوستار محصول ورزشی
۳٫۴٫۲٫ متغیر­های کلیدی محصول ورزشی:
مزیت اصلی: بیانگر مزیت و امتیازی است که مشتری از خرید و استفاده از یک محصول به دست می ­آورد برای مثال اگر فردی تی شرتی را بخرد مزیت آن پوشیدن است. اگر فردی برای یک رویداد ورزشی بلیتی بخرد مزیت اصلی آن ارزش، تجربه و سرگرمی است که در اثر حضور مشتری است. درک اهمیت اصلی یک محصول و تمرکز بر دیگر متغیر­ها مانند ویژگی­ها (محصول ماقعی) یا الحاقیات (افزوده محصول) آسان است. اما مزیت اصلی مهمترین مزیت محصول است. اگر مزیت اصلی نتواند نیاز مشتری را برآورده کند، پس نمی­تواند موفقیتی به وجود آورد. درک نیاز اصلی مشتریان یا مزیت اولیه که آن­ها در پی استفاده از محصول به دست می­آورند همیشه مهم است. اگر محصولی در وهله اول نیاز­های اصلی مشتریان را برطرف نکند افزودن تزئینات به محصول فایده­ای ندارد(کشکر، ۱۳۹۰)
محصول واقعی: محصول واقعی به ویژگی­های محصول اشاره دارد. ویژگی­های یک تی شرت
می ­تواند برای مثال رنگ، اندازه وپارچه باشد. ویژیگی­های رویداد ورزشی می ­تواند شامل مکان برگزاری، بازیکنان و ورزشکاران باشد. توجه به ویژگی­های محصول می ­تواند یک راه مقابله با رقبا باشد. تا زمانی که مزیت اصلی محصول چیز­هایی باشد که مردم خواهان آن هستند بهبود صحیح ویژگی­های محصول می ­تواند به تقویت تاثیرگزاری آن نماید و یا اینکه محصولات بر اساس نیاز­های خاص مشتریان تولید شود (کشکر، ۱۳۹۰).
محصول افزوده شده: به معنای بهبود مزیت اصلی محصول است. وقتی که یک محصول افزوده
می­ شود از بعضی جهات بهتر می­ شود. افزودن محصول به هر بخش اضافی اطلاق می­ شود که به ویژگی­های واقعی محصول اضافه شده است. این موضوع ممکن است مزیت­های اصلی، پاداش اضافی یا حتی تصویر یک محصول باشد، در کنار یک رویداد ورزشی می­توان بخش­های اضافی به مشتریات ارائه کرد مثل کالا­ها، مجله ورزشی و ایجاد فرصت برای گرفتن امضا. مفهوم افزوده محصولات در بازار­هایی که رقابتی قابل توجه و مهم در آن وجود داشته باشد یا جایی که محصولاتی متفاوت و مزیت­های اصلی و ویژگی­های مشابهی دارند (کشکر، ۱۳۹۰).
افزوده های محصول
افزوده محصول
محصول واقعی
مزیت محوری
شکل ۴٫۲٫ متغیر­های کلیدی محصول ورزشی
۴٫۴٫۲٫ طبقه بندی محصولات ورزشی:
درک دقیق از محصول شرکت، شناخت امکانات فعلی و کسب آگاهی در زمینۀ محصولات تولیدی و محصولاتی شبیه به آن می ­تواند تصمیم گیری­هایی در ارتباط با توسعه و تنوع محصول، استراتژی­ های قیمت گذاری، تاکتیک­های توزیع و استراتژی­ های ترویجی را با اثربخشی بالاتری همراه سازد (شانک، ۱۹۹۹؛ حسن زاده، ۱۳۸۴). این چنین اطلاعاتی به سازمان­های ورزشی کمک می­نماید تا بتوانند محصولات خویش را به درستی تعریف نماید. در ارتباط با فرصت­ها و تهدیدات پیش رو تصمیمات بهتری اتخاذ نمایند، برنامه ­های بازاریابی مناسبی ارائه دهند، آمیختۀ بازاریابی مناسبی را تدوین نمایند و در نهایت بتوانند زمان مناسبی را برای ارائه و اتمام ارائه محصولات خویش در نظر بگیرند (کاظمی، ۱۳۸۶).
یک روش برای طبقه بندی محصولات ورزشی، طبقه بندی بر مبنای مشتریان است. در این روش، محصولات به طور سنتی به دو دستۀ بسیار گسترده طبقه بندی می­شوند. محصولات مصرفی و محصولات تجاری. محصولات مصرفی شامل محصولاتی است که به مصرف کننده فردی و خانگی نهایی ارائه می­گردد (کاظمی، ۱۳۸۶). و محصولات تجاری محصولاتی هستند که شرکت­ها و سازمان­ها برای استفاده در تولید کالا­ها و یا ارائه خدمات و یا انجام کسب و کار و یا فروش مجدد به سایر مصرف کنندگان فروخته می­ شود (استانتن و همکاران، ۱۹۹۱).
در هر طبقه محصول می ­تواند شامل کالا، خدمات، افراد، مکان­ها، و ایده­ ها باشند. در ارتباط با محصولات خدماتی می­توان یکسری طبقه بندی­های جزیی­تر را نیز لحاظ کرد: محصولات خدماتی با کالا­های کرایه­ای، محصولات خدماتی با کالا­های شخصی (مالک) و خدمات بدون کالا خدمات با کالا­های کرایه­ای شامل کرایه محصولات در یک دورۀ زمانی معین می­باشد. و به عنوان مثال مؤسسه آموزشی تنیس که می ­تواند راکت­های تنیس را به مشتریان خود کرایه دهد.
خدمات با کالا­های اختصاصی (شخصی)، که در این صورت خدماتی در ارتباط با محصولات با مالکیت سازمان صورت می­گیرد به عنوان مثال برگزارکنندۀ مسابقات فوتبال امور مربوط – نگهداری از چمن ورزشگاه­ها را به شرکت ارائه کننده خدمات بسپارند.
خدمات بدون کالا، شامل خدماتی است که در آن­ها به هیچ عنوان از کالا استفاده نمی­گردد. این طبقه از خدمات شامل خدمات شخصی است که فروخته می­ شود. در صنعت ورزش برای این نوع محصولات می­توان مثال­هایی شامل کلاس­های آموزشی رشته­ های مختلف ورزشی و یا کمک گرفتن از مشاوران متخصص ورزشی در ارتباط با برنامه ریزی، مدیریت و یا بازاریابی ورزش برای مؤسسه یا سازمان مربوطه. محصولات تجاری در صنعت ورزش شامل محصولاتی می­ شود که هم برای کسب وکار­های ورزشی در جهت استفاده در تولید محصولات ورزشی مورد استفاده قرار می­گیرد و هم برای فروش مجدد توسط موسسات ورزشی. ورزش فرعیاتی را شامل می­ شود که از آن جمله می­توان به امکانات ورزشی، سهامداران و شرکاء و مواردی از قبیل مربیان و مسئولان ورزشی اشاره کرد. مدیران می­بایست با توجه به منابع مورد انتظار مشتریان ورزشی و نیز کیفیت ارائه شده از سوی رقبا، ویژگی­های اصلی محصول و نیز مجموعه عناصر اضافی خدمات که آنرا احاطه می­ کنند را انتخاب نمایند (کاظمی، ۱۳۸۶).
۵٫۲٫ مشتریان:
۱٫۵٫۲٫ انواع مصرف کننده ورزشی:
مصرف کنندگان ورزش انواع مختلفی دارند که عبارت انداز تماشاچیان، شرکت کنندگان، هواداران پرشور و حامیان مالی تجاری. راه­های بسیاری برای تعریف مصرف کنندگان ورزش وجود دارد که همگی با تعریف محصولات و خدمات ورزش به این مهم دست می­یابند.
اولین نکته مهم این است که مصرف کننده با سهام دار فرق دارد. یک مصرف کننده ورزشی کسی است که از کالا­ها و خدمات ورزشی در ازای پرداخت مستقیم ( مثل خرید بلیط) و غیر مستقیم (مثل خرید تلویزیون و تماشای ورزش در آن) پول استفاده می­ کند. سهام دار کسی است که دارای سهم و منفعتی در محصول ارائه شده است مصرف کنندگان ورزش به ۴ گروه تقسیم می­ شود.
مصرف کنندگان محصولات ورزشی: این گروه، محصولاتی ازقبیل وسایل ورزشی، پوشاک، کالای تجاری و یادبودهارا می­خرند. این گروه از مصرف کنندگان کالا­های ملموسی را خریداری می­ کنند که در رابطه با ورزش هستند.
مصرف کنندگان خدمات ورزشی: این گروه محصولات غیرملموس ورزش یعنی خدمات وابسطه به ورزش را می­خرند. از قبیل آموزش، مربیگری تخصصی و فعالیت­های تفریحی
شرکت کنندگان در ورزش و داوطلبان: این گروه فعالانه در فعالیت­های ورزشی شرکت می­ کنند و یا بدون دریافت دستمزد در مدارس، سازمان­های ورزشی و باشگا­ها در توسعه ورزش همکاری
می­ کنند.
هواداران، تماشاچیان و حامیان ورزش: این گروه به عملکرد ورزشی علاقه دارند ولی به ورزش نخبگان یا ورزش حرفه­ای محدود نمی­شوند. فعالیت­های این گروه شامل حضور در محل برگزاری، تماشااز تلویزیون واینترنت است(کشکر، ۱۳۹۰)
۲٫۵٫۲٫ تماشاچی:
در سرتاسر جهان میلیون­ها نفر زمان انرژی و پول خود را برای مصرف ورزش هزینه می­ کنند. برای برخی از این افراد تماشای یک رویداد ورزشی نیازمند تلاش است، مانند زمانی که باید مسافتی را تا محل برگزاری مسابقه طی کرده (گاهی مسافت­های طولانی)، بخش زیادی از درآمد خود را صرف اقامت، تهیه بلیط، غذا، و هزینه پارکینگ کنند تا اشتیاقشان به ورزش را صرف کنند.
ون (۱۹۹۵) بین طرفداران و تماشاچیان ورزشی تمایز قائل شد، به عقیده او طرفداران ورزشی افرادی هستند که به یک ورزش، تیم و یا ورزشکار علاقه دارند و آن را دنبال می­ کنند. تماشاچیان ورزشی آنهایی هستند که عملاً یک رویداد ورزشی را به طور مستقیم یا از طریق رسانه ­ها (رادیو، تلویزیون، و اینترنت) تماشا می­ کنند. متأسفانه طرفداران ورزشی و تماشاچیان ورزشی حتی توسط برخی از نویسندگان ورزشی نیز به جای یکدیگر به کار برده می­شوند. این دو واژه نباید به جای هم به کار برده شوند زیرا برخی از طرفداران ورزشی به ندرت یک رویداد ورزشی را از نزدیک تماشا می­ کنند در حالی که برخی تماشاچیان علاقه­ای به این ندارند که با تیم یا بازیکن خاصی شناخته شوند. همچنین فردی که بخاطر همراهی دوستان به تماشای مسابقه خاصی آمده و هیچ علاقه­ای به خود مسابقه ندارد را نمی­ توان طرفدار به حساب آورد، هر چند که این فرد را می­توان در گروه تماشاچیان قرار داد. ون و همکاران (۲۰۰۱) برای تمایز قایل شدن بین طرفداران ورزشی و تماشاچیان ورزشی، طرفداران ورزشی را برای توصیف افرادی با علاقه پایدار در یک ورزش به کار می­برند در حالی که تماشاچیان ورزشی را برای توضیح افرادی که عملاً شاهد یک رویداد هستند به کار می­برند. به طور حتم اکثریت افرادی که به تماشای یک مسابقه یا رویداد می­روند، طرفدار آن ورزش، یا یکی از تیم­ها یا بازیکنان درگیر در آن مسابقه هستند در حالی که اکثر طرفداران به ندرت به تماشای یک رویداد ورزشی می­پردازند (ون و همکاران، ۲۰۰۱).