شکل۳-۳- گیاه میزبان سرخرطومیL. nidificans (اصل)

Larinus onopordi (Fabricius, 1787)
طول بدن این سرخرطومی ۹/۱۱ و عرض آن ۴/۶ میلی­متر می­باشد. بدن حشرات کامل جوان این سرخرطومی در ابتدا پوشیده از یکسری مواد مومی به رنگ قهوه­ای روشن است (شکل۳-۴) که این مواد به تدریج پاک شده به طوری که در حشرات مسن رنگ بدن خاکستری تیره است (شکل۳-۵). سر در حشرات کامل مسن به رنگ خاکستری و دارای خرطومی است که به سمت جلو رشد کرده است. شاخک­ها چماقی و توسط موهای ریز سفیدرنگ پوشیده شده ­اند. بند اول شاخک قرمز رنگ و درون شیار شاخکی در خرطوم قرار گرفته است. شیار شاخکی تا انتهای خرطوم نمی­رسد. خرطوم به طول ۴/۲ میلی­متر بوده و پوشیده از موهای سفید می­باشد. پیش­گرده ذوزنقه­ای شکل و دارای دو نوار طولی پهن قهوه­ای تیره­رنگ می­باشد که در طرفین آنها دو نوار طولی پهن سفیدرنگ (که از تمرکز موهای سفید در این قسمت به وجود آمده­اند) وجود دارد (شکل۳-۴). طول پیش­گرده ۳/۴ میلی­متر می­باشد. روی هر بالپوش حدود شش خط طولی که از نقاط فرو رفته تشکیل شده ­اند وجود دارد. همچنین روی هر بالپوش لکه­های گرد سفیدرنگ وجود دارد که از تراکم موهای سفیدرنگ به وجود آمده­اند (شکل۳-۴)؛ پاها به رنگ سیاه بوده و در انتهای ساق دارای یک خار بزرگ سیاه­رنگ هستند.

شکل۳-۴- حشره­کامل جوان L. onopordi (اصل)

شکل۳-۵- حشره­کامل مسن L. onopordi (اصل)

این سرخرطومی به طور عمده روی گیاه میزبان E. lalesarensis فعالیت دارد. این سرخرطومی از منطقه­ بافت (با ارتفاع ۱۸۰۰ تا ۲۳۱۶ متری از سطح دریا) جمع­آوری شد. فعالیت تغذیه­ای و تکمیل چرخه زیستی این سرخرطومی روی طبق گل گیاه میزبان صورت می­گیرد. پراکنش این گونه در ایران از اردبیل، بوشهر، آذربایجان شرقی، فارس، گیلان، کرمانشاه، خراسان، کهکیلویه و بویراحمد، خوزستان، لرستان، مرکزی، مازندران، قم، سمنان، تهران و آذربایجان غربی و در جهان از مناطق غربی پاله‌آرکتیک گزارش شده است (ادنانی و همکاران، ۱۳۸۳؛ گولتکین، ۲۰۰۶ و لگالو و همکاران، ۲۰۱۰). گیاهان میزبان این گونه سرخرطومی متعلق به جنس‌های Onopordun و Echinops می‌باشند (ترمیناسین، ۱۹۶۷).
Larinus affinis Fremuth, 1987
طول بدن این سرخرطومی ۸/۸ و عرض آن ۱/۴ میلی­متر می­باشد؛ بدن حشرات کامل جوان این سرخرطومی با یکسری مواد مومی قهوه­ای رنگ پوشیده شده است (شکل۳-۶) که به تدریج این مواد پاک شده و رنگ بدن حشرات مسن خاکستری متمایل به سیاه است (شکل۳-۷)؛ بند اول شاخک درون شیار شاخکی روی خرطوم قرار دارد، در قاعده این بند یک نوار قرمز طولی دیده می­ شود؛ سایر بند­های شاخک که چماق را تشکیل می­ دهند، پوشید از موهای سفید متراکم هستند به طوری که قسمت چماقی شاخک سفیدرنگ دیده می­ شود؛ طول خرطوم ۲ میلی­متر بوده و روی آن سه نوار طولی تیره قابل مشاهده است؛ پیش­گرده دارای نقاط فرو رفته است که در طرفین آن دو نوار طولی پهن سفیدرنگ مشاهده می­ شود که از تراکم موهای سفیدرنگ در این قسمت به وجود آمده است؛ روی هر کدام از بالپوش­ها یک نوار طولی سفیدرنگ وجود دارد (شکل ۳-۶)؛ پاه­ها پوشیده از موهای سفید هستند.

شکل ۳-۶-­ حشره کامل جوان سرخرطومی L. affinis
روی گیاه میزبان (اصل)

شکل ۳-۷-­ حشره کامل L. affinis از نمای پهلویی (اصل)

این سرخرطومی به طور عمده روی گیاه میزبان E. aucheri از تیره Asteraceae فعالیت دارد (شکل۳-۸). این سرخرطومی از دو منطقه دلفارد و دهسرد ( به ترتیب با ارتفاع ۱۶۵۷ و ۱۸۲۴ متری از سطح دریا) جمع­آوری شد. این گونه اولین­بار توسط فرموس (۱۹۸۷) به صورت تک نمونه از چشمه سرجاز ایران گزارش گردید و در جهان هم فقط از ایران گزارش شده است. تاکنون گیاه میزبان آن شناخته نشده بود که با بررسی‌هایی که طی این تحقیق انجام شد، برای اولین‌بار در جهان مشخص شد که گیاه میزبان این سرخرطومی از جنس Echinops، با نام علمی E. aucheri می­باشد. نام فارسی این گونه شکرتیغال بوته­ای است که در استان یزد نیز پراکنش دارد (زارع زاده و همکاران، ۱۳۸۶).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

شکل۳-۸- گیاه میزبان سرخرطومی L. affinis (اصل)