۳-۴- ابزار جمع‌ آوری اطلاعات و اندازه‌گیری ۴۹
۳-۵- روش اجرای پژوهش ۵۰
۳-۶- روش تجزیه و تحلیل داده‌ها ۵۲
فصل چهارم یافته های پژوهش
۴-۱- مقدمه ۵۴
۴-۲- توصیف داده ها ۵۴
۱-مرحله پیش آزمون ….. ۵۴
۲-مرحله پس آزمون ……… ۵۵
۴-۳- تحلیل داده‌ها ۵۶
فصل پنجم بحث و نتیجه‌گیری
۵-۱- بحث و نتیجه گیری ۶۰
۵-۲- محدودیت پژوهش ۶۳
۵-۳- پیشنهادهای پژوهشی ۶۴
۵-۴-پیشنهادهای کاربردی ۶۴
منابع…………………………………………………………………………………………………………………………………………………۶۶
پیوست ۷۱
فصل یکم
مقدمه پژوهش
مقدمه
ازدواج به عنوان مهمترین و عالیترین رسم اجتماعی برای دستیابی به نیازهای عاطفی افراد همواره مورد تایید بوده‌است. رابطه زناشویی می‌تواند دستمایه و در غیر این صورت منبع تالم باشد.

مشکلات مربوط به صمیمیت، اغلب دلیل اصلی روابط شکست خورده به شمار می‌روند. در بسیاری از موارد ممکن است مشکل اصلی مراجعان اشتغال ذهنی با صمیمیت باشد که فرد مساله خود را به صورت مشکل در روابط نزدیک یا تعهد در روابط بیان می کند.
اگرچه برخی از زوج‌ها ممکن است اختصاصا صمیمیت را به عنوان آماج درمان ذکر نکنند، اما وقتی همین زوج‌ها ابزارهای سنجش مربوط به کیفیت، رضایت یا سازگاری زناشویی را تکمیل کنند، اغلب یک یا چند مولفه از نیاز به صمیمیت را برای خودشان مشکل‌زا تشخیص می‌دهند(باگاروزی^[۱]، ۲۰۰۱).
صمیمیت در ازدواج باارزش است، زیرا تعهد زوجین نسبت به ثبات ارتباط را محکم می‌کند و به طور مثبتی با سازگاری و رضایت زناشویی همراه است(هلر^[۲] و وود^[۳]، ۱۹۹۸).
مطالعات و تجارب بالینی نشان می‌دهدکه در جامعه معاصر، زوج‌ها مشکلات شدیدی را در هنگام برقراری و حفظ روابط صمیمانه و ارضا انتظارات و نیازهای یکدیگر تجربه می‌کنند(باگازوری، ۲۰۰۱).
از طرفی امروزه عوامل شناختی از مهمترین عوامل در فهم پویایی‌های زندگی زناشویی و تفسیر روابط زناشویی به شمار می‌روند(باوکم^[۴] و اپشتاین^[۵]، ۱۹۹۶).
برنشتاین(۱۹۸۶)، تاکید می‌کند، شواهد بسیاری نشانگر این واقعیت است که مکانیسم‌های شناختی بر سازگاری و رضایت زناشویی اثرگذارند و به همین دلیل معتقد است که زندگی زناشویی از گزند تفکرات غیر منطقی در امان نمی‌باشد.
تحریفات شناختی از برجسته‌ترین عواملی هستند که در پردازش فرآیندهای شناختی همچون انتظارات، برداشت‌ها، قالب‌ها و الگوهای ذهنی که هر فرد از همسر خود دارد، تاثیرگذار است. این تحریف شناختی باعث می‌شود افراد حساسیت ویژه‌ای نسبت به تغییر الگوهای کهنه ذهنی خود داشته‌باشند و هر حادثه‌ای را مساوی حادثه‌ای دیگر بدانند.
همچنین، الیس(۱۹۹۷) معتقد است که تفکرات غیر منطقی و انعطاف پذیری تفکر، عامل اصلی اختلافات در روابط اجتماعی و بخصوص در روابط همسران می‌باشد. ایجاد و حفظ روابط صمیمانه و ارضا نیازهای عاطفی و روانی در جریان ازدواج، یک مهارت و هنر است که علاوه بر داشتن سلامت روانی و تجارب سالم اولیه، نیازمند داشتن نگرش‌های منطقی و کسب مهارت‌ها و انجام وظایف خاصی است(باگازوری، ۲۰۰۱ ترجمه نظری، ۱۳۸۴).

شکل۲-۱: بانک خازنی نصب‏شده در سیستم توزیع
۲-۳- تأثیرات مثبت خازن‏های متوالی و موازی در شبکه قدرت
وظیفۀ اصلی خازنها، خواه متوالی باشند یا موازی و چه به صورت گروهی نصب شوند یا به صورت واحد جداگانه، عبارت از تنظیم ولتاژ و گذر توان راکتیو در محل نصب آنها است. خازن موازی، این کار را با تغییر ضریب توان بار انجام می‏دهد، در حالی که خازن متوالی با جبران کردن بی‏واسطۀ راکتانس القایی مداری که در آن به کار گرفته شده، این عمل را انجام می‏دهد.
۲-۳-۱- خازن‏های متوالی
این خازن‏ها که بصورت متوالی با خط بسته می‏شوند، به میزان بسیار محدودی در مدارهای توزیع به کار می‏روند، زیرا از انواع وسایل بسیار تخصصی‏اند و دامنه کاربرد کمی دارند. همچنین، به علت مسائل خاص مربوط به هر کاربرد، باید تحقیقات مهندسی پیچیدۀ فراوانی صورت گیرد. بنابراین، عموماً شرکتهای برق‏رسانی نسبت به نصب خازنهای متوالی، به ویژه در اندازه‏های کوچک، بی‏میل‏ هستند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۲-۳-۲- خازن‏های موازی
خازن‏های موازی که به موازات خطوط بسته می‏شوند بطور وسیعی در سیستم‏های توزیع به کار می‏روند. خازنهای موازی، توان یا جریان نوع راکتیو را تأمین می‏کنند تا مولفۀ ناهمفاز جریان مورد نیاز یک بار القایی را جبران کنند. از جهتی، خازنهای موازی با جذب جریان پیش‏افتی که بخشی یا همۀ مؤلفۀ پس‏افتی جریان بار القایی را در نقطه نصب، خنثی می‏کند، مشخصۀ آن را اصلاح می‏کنند در ادامه به فواید نصب خازن بصورت موازی در شبکه اشاره می‏شود.
۲-۳-۲-۱- تصحیح ضریب‏توان
در بارهای توزیع نوعی، جریان نسبت به ولتاژ پس فاز است. کسینوس زاویه بین جریان و ولتاژ ارسالی را ضریب توان مدار می‏گویند. خازن‏ها توان راکتیو پیش‏فازی را از منبع می‏کشند، یعنی توان راکتیو پیش‏فازی برای بار فراهم می‏کنند. اگر یک بار با توان اکتیو P، توان راکتیو پس‏افتی Q₁ و توان ظاهری S₁ که در ضریب_‏توان پس‏افتی معادل تغذیه می‏شود در نظر گرفته شود. هنگامی که خازنی با ظرفیت Q_c KVA موازی با بار نصب شود ضریب‏توان از cosθ_۱ به cosθ_۲ بهبود می‏یابد که در آن:

(۲-۱)

۲-۳-۲-۲- کاهش تلفات
یکی از مهمترین مزایای نصب خازن در شبکه کاهش تلفات است. با نصب خازن در یک پست، جریان عبوری از فیدرها، پست‏ها، ترانسفورماتورها و کلیه المانهای قبل از محل نصب خازن تا ژنراتور کاهش می‏یابد. بدنبال کاهش تلفات توان، سه مزیت دیگر حاصل می‏شود که مربوط به کاهش تلفات بار حداکثر (تقاضا)، صرفه‏جویی در انرژی بخاطر کاهش انرژی تلفاتی و کاهش حداکثر بار راکتیو است.
۲-۳-۲-۳- آزادسازی ظرفیت
با نصب خازن در یک پست، توان راکتیو انتقالی از پست توزیع به محل بار کاهش می‏یابد و مقداری از ظرفیت فیدرها آزاد می‏شود. آزادسازی ظرفیت فقط محدود به فیدر نیست و شامل کلیه المانهای سیستم بین خازن و منبع شامل پست توزیع، فیدرهای فوق‏توزیع، پستهای انتقال، خطوط انتقال، ترانسفورماتورهای توزیع، فوق‏توزیع و انتقال تا ژنراتور می‏شود. آزاد شدن ظرفیت در سیستم قدرت باعث تأخیر در نصب و توسعه سیستم می‏گردد و سود قابل توجهی نیز به‏همراه خواهد داشت.
۲-۳-۲-۴- اصلاح ولتاژ
خازنها دارای دو فایده از نظر اصلاح ولتاژ هستند خازنهای قابل قطع و وصل بعنوان وسیله‏ای بجای تنظیم‏کننده‏های ولتاژ در فیدرها، پست‏ها و ترانسفورماتورهایی با نسبت تبدیل متغیر بکار می‏روند. خازنهای ثابت، ولتاژ متوسط سیستم را بالا می‏برند و همچنین باعث کم‏کردن تغییرات ولتاژ در طول فیدر نیز می‏شوند که در نهایت منجر به بهبود پروفیل سراسری ولتاژ سیستم خواهد شد.
۲-۳-۲-۵- بهبود قابلیت اطمینان سیستم با افزایش ظرفیت بارگیری خطوط
سیستم توزیع و انتقال در بعضی از گره‏ها یا نقطه‏بارها می‏تواند به خازنهای موازی برای کنترل توان راکتیو در جهت کاهش تلفات، بازیابی حد پایداری و بهبود کیفیت تغذیه متصل شود. این خازنها با افزایش توانایی بارگیری خطوط دچار قطعی شده، موجب افزایش سطح امنیتِ^[۷] سیستم می‏شوند [۳]. نویسنده در [۳] امنیت سیستم را توانایی سیستم در پاسخگویی مناسب به اختلالات بوجود آمده در سیستم همچون خرابی ژنراتور یا ترانسفورماتور تعریف کرده است. بکارگیری خطوط اضافی (رزرو)^[۸] یکی از روش های حفظ سیستم در یک سطح بخصوصی از امنیت است، در زمانی که قطعی اتفاق می‏افتد. در حقیقت خازنهای موازی قابل‏وصل به شبکه، می‏توانند نقشی همانند خطوط اضافی (رزرو) بازی کرده و به بهبود سطح امنیت کمک کنند [۳].
۲-۴- توجیه اقتصادی خازنها
به طور کلی منافع اقتصادی حاصل از نصب خازن را می‏توان چنین خلاصه کرد:
آزادسازی ظرفیت تولید
آزادسازی ظرفیت انتقال
آزادسازی ظرفیت پست توزیع
مزایای اضافی در سیستمهای توزیع:
الف) کاهش اتلاف انرژی (در مس)
ب) کاهش افت ولتاژ و به تبع آن بهبود پروفیل ولتاژ
ج) آزادسازی ظرفیت فیدر و تجهیزات وابسته به آن
د) تعویق یا حذف هزینه‏ های سرمایه‏گذاری ناشی از بهبود و یا توسعه سیستم
ه) افزایش سود ناشی از بهبود ولتاژ.
۲-۵- روش های جایابی خازن
روش های اصلی در موضوع جایابی بهینه خازن را می‏توان به چهار گروه عمده تقسیم نمود:
روش های تحلیلی^[۹]
برنامه‏نویسی ریاضی^[۱۰]
روش های ابتکاری^[۱۱]
روش های مبتنی بر هوش مصنوعی^[۱۲]
۲-۵-۱- روش های تحلیلی
روش های تحلیلی از ابتدایی‏ترین روش های مورد استفاده در مسئله جایابی خازن بودند این روشها بیشتر زمانی متداول بودند که واحدهای محاسباتی و رایانه‏هایی با سرعت بالا در دسترس نبودند. روش های تحلیلی با محاسبه یک تابع صرفه‏جویی در ظرفیت سر و کار داشتند که اغلب بصورت رابطه (۲-۲) داده می‏شد:

(۲-۲)

۱۰۰

۱۰۰

توصیف جدول: بر اساس جدول شماره ۴ -۳۴، ۶۰ درصد از متخصصان و صاحبنظران، به این سوال که رسانه­های نوین (وبلاگ­ها، تالارهای گفتگو و شبکه ­های اجتماعی و …) چه نقشی در دیپلماسی شهروندی دارند، پاسخ داده­اند این رسانه ­ها دارای «نقش کلیدی» هستند. ۴۰ درصد از آنان نیز ارتباطات چهره به چهره را در این زمینه موثرتر دانسته ­اند، هرچند معتقدند رسانه­های نوین برای برقراری ارتباط میان شهروندان کشورهای مختلف کم­هزینه­تر و کارآمدتر هستند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

فصل پنجم
جمع­بندی، نتیجه ­گیری و ارائه پیشنهادها
۵ – ۱ جمع­بندی یافته­های تحقیق
۵- ۱- ۱ سیمای پاسخگویان
پس از بررسی ۳۸۴ پرسشنامه، مشخص گردید تعداد ۱۹۸ نفر (۶/۵۱ درصد) از پاسخگویان را مردان و تعداد ۱۸۶ نفر (۴/۴۸ درصد) از آنان را زنان تشکیل می­ دهند.
همچنین تعداد ۱۹۲ نفر (۵۰ درصد) از پاسخگویان در سنین «۲۵ سال وکمتر» و تعداد ۱۱۰ نفر (۶/۲۸ درصد) از آنان در سنین «۲۶ الی ۳۰» سال، تعداد ۵۸ نفر (۱/۱۵ درصد) در سنین «۳۱ الی ۳۵ سال» و بالاخره تعداد ۲۴ نفر (۲/۶ درصد) در سنین «۳۶ سال و بیشتر» قرار دارند.
از مجموع ۳۸۴ نفر پاسخگو نیز، ۶۲ نفر (۱/۱۶ درصد) دانشجوی مقطع کاردانی و یا تحصیلات کمتر از آن داشتند، ۲۰۸ نفر (۲/۵۴ درصد) دارای مدرک کارشناسی و دانشجوی مقطع کارشناسی بوده ­اند، ۹۹ نفر (۸/۲۵ درصد) دارای مدرک کارشناسی ارشد و یا دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد و بالاخره ۱۵ نفر (۹/۳ درصد) دانشجوی مقطع دکتری بوده ­اند.
۵- ۱- ۲ نتایج حاصله در خصوص میزان فعالیت شهروندان ایرانی در چهارچوب دیپلماسی شهروندی در فضای مجازی
در ارتباط با پاسخگویی به سوال ۶ تحقیق در خصوص وضعیت فعالیت شهروندان در فضای مجازی، شهروندان، به طور کلی فعالیت خود را در چهارچوب دیپلماسی شهروندی، «زیاد» (۵/۴۴) توصیف کرده ­اند. ۵/۳۷ درصد از آنان فعالیت «متوسط» و بالاخره کمترین نسبت، یعنی۱۸ درصد نیز در این ارتباط، فعالیت «کمی» دارند.
از جمله مسائل حائز اهمیت در میان مجموع فعالیت­های آنان، استفاده از اطلاعات ارائه شده در وب است، بر اساس پاسخهای پاسخگویان، تعداد ۳۱۵ نفر، یعنی ۱/۸۲ درصد از آنان، زیاد از اطلاعات ارائه شده در وب استفاده می­ کنند. از سویی «استفاده از آموزشهای آنلاین» و نیز «مشارکت در گفتگوهای آنلاین» نیز از جمله فعالیت­هایی است که کمتر توسط پاسخگویان مورد انجام قرار گرفته است. به طور مثال، تنها ۳/۲۶ درصد از پاسخگویان در «مشارکت در گفتگوی آنلاین» و ۳/۲۰ درصد از آنان در «استفاده از آموزشهای آنلاین»، گزینه­ «زیاد» را انتخاب کرده ­اند. همچنین «ارائه راه­حل» نیز از جمله مواردی است که کمتر توسط شهروندان ایرانی در فضای مجازی تجربه شده است به طوری که در حدود نیمی از آنان (۷/۴۷ درصد) در این زمینه فعالیت «کمی» داشته اند. از جمله موارد قابل توجه دیگر در این خصوص، اهتمام پاسخگویان نسبت به ارائه تصویر مثبت و مطلوب از ایران (شاخص اول) است که بیش از نیمی از آنان، فعالیت­های خود در ارتباط با این مولفه­ها (چهار سوال اول)، «زیاد» عنوان کرده ­اند. این در حالی است که در مورد شاخص سوم و چهارم فعالیت در چهارچوب دیپلماسی شهروندی یعنی، «مشارکت در فعالیت­های صلح­طلبانه و حل تعارضات» و «تبادل و تسهیم اطلاعات در فضای مجازی»، پاسخ­ها به طور قابل توجهی در گزینه­ های دیگر توزیع می­گردد و از تعداد پاسخها به گزینه­ «زیاد» در خصوص این دو شاخص کاسته می­ شود.
همچنین بر اساس نتایج به دست آمده از بررسی دیدگاه پاسخگویان درباره تاثیرگذاری دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی، بیشترین نسبت پاسخگویان یعنی ۷/۴۸ درصد، معتقدند تاثیرگذاری فعالیت­های دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی، «زیاد» است، ۵/۴۳ درصد از آنان، مقدار تاثیرگذاری را «متوسط» دانسته ­اند و ۸/۷ درصد معتقدند فعالیت­های دیپلماسی شهروندی تاثیر کمی بر سیاست خارجی دارد.
در خصوص پاسخگویی به سوال ۸ تحقیق، یعنی محدودیتهای فعالیت در چهارچوب دیپلماسی شهروندی از نظر پاسخگویان، با بررسی جداول فصل چهار، مشخص گردید پاسخگویان، معتقدند «محدودیتهای سیاسی-اجتماعی»، به عنوان مهمترین مانع برقراری ارتباط میان شهروندان کشورهای مختلف است. «عدم آشنایی با زبانهای بین ­المللی» و «عدم آشنایی با شبکه ­های تسهیل­کننده ارتباط» از نظر آنان در درجه دوم و سوم اهمیت واقع شده ­اند.
و بالاخره در ارتباط با سوال ۹ تحقیق یعنی میزان آشنایی شهروندان تهرانی با وبسایتها و مراکز تسهیل­کننده ارتباط، پاسخ غالب یعنی ۸۲ درصد از پاسخگویان با هیچکدام از وب­سایتها و مراکز تسهیل­کننده ارتباط آشنایی نداشته و گزینه «هیچکدام» را به عنوان پاسخ انتخاب کرده ­اند.
۵ -۱ -۳ تحلیل یافته­های حاصله از روش تحقیق کمی
۵ – ۱ – ۳ – ۱ نتایج حاصله از آزمون خی دو
بر اساس جداول حاصله از آزمون خی‌دو و با در نظر گرفتن خطای ۰۱/۰ (Sig=0/000) و درجه اطمینان ۹۹/۰ بین میزان فعالیت شهروندان ایرانی در چهارچوب دیپلماسی شهروندی و سه متغیر جنس، سن و تحصیلات آنها رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بر اساس دسته­ دیگری از جداول حاصله از آزمون خی‌دو، بین دیدگاه شهروندان راجع به میزان تاثیرگذاری دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی و سه متغیر جنس، سن و تحصیلات آنها رابطه معناداری وجود دارد.
۵ – ۱ – ۳ – ۲ نتایج حاصله از آزمون t
نتیجه مقایسه میانگین فعالیت شهروندان ایرانی در چهارچوب دیپلماسی شهروندی در دو گروه زنان و مردان نشان می­دهد طبق مقدار آزمون t (412/1) و با توجه به درجه آزادی ۳۷۵=d.f، با قبول خطای بیش از ۰۵/۰ و درجه اطمینان کمتر از ۹۵/۰ بین این دو گروه از نظر میزان میانگین فعالیت شهروندان ایرانی در چهارچوب دیپلماسی شهروندی تفاوت معناداری وجود ندارد.
همچنین مقایسه میانگین دیدگاه پاسخگویان نسبت به تاثیرگذاری دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی برای دو گروه زنان و مردان، حاکی از آن است طبق مقدار آزمون t (1/742) و با توجه به درجه آزادی ۳۷۳=d.f، با قبول خطای بیش از ۰۵/۰ و درجه اطمینان کمتر از ۹۵/۰ می­توان نتیجه گرفت بین این دو گروه از نظر دیدگاهی که نسبت به تاثیرگذاری دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی دارند، تفاوت معناداری وجود ندارد.
۵- ۱- ۳- ۳ نتایج حاصله از همبستگی پیرسون و رگرسیون
با توجه به نتایج بدست آمده از انجام تکنیک همبستگی و تحلیل رگرسیون، میان متغیرهای مستقل (سن، تحصیلات) و متغیر وابسته (وضعیت فعالیت شهروندان) رابطه وجود دارد. بیشترین مقدار همبستگی (۶۸۱/۰) به متغیر «سن» تعلق دارد و پس از آن «تحصیلات» با مقدار همبستگی ۵۲۱/۰ در اولویت بعدی قرار دارد. شدت رابطه میان متغیرهای مستقل با متغیر وابسته نیز با محاسبه رگرسیون به دست آمده است. بر اساس نتیجه حاصله، در مجموع شدت رابطه هر دو متغیر مستقل با متغیر وابسته ۷۰/۰ می­باشد. با بهره گرفتن از جدول ANOVA، معنی­دار بودن رگرسیون و رابطه خطی بین متغیرها به اثبات رسید. بر اساس این جدول، F برابر با ۴۵۱/۱۸۳ می­باشد و با توجه به اینکه F محاسبه شده بزرگتر از F جدول با درجات آزادی (۲و۳۸۱) است، فرض صفر یعنی فرض عدم وجود رابطه میان متغیرهای مستقل و وابسته، رد می­ شود و سطح معناداری به دست آمده (۰۰۰/۰)، معنی­دار بودن آن را در سطح ۹۹ درصد تایید می­ کند. با بهره گرفتن از نتایج اصلی رگرسیون نیز، اهمیت نقش متغیرهای مستقل در پیش ­بینی متغیر وابسته مشخص گردید. با بهره گرفتن از مقادیر بتا، متغیر «سن» سهم بیشتری در پیش ­بینی متغیر وابسته دارد. مقدار این سهم برابر با ۵۶۷/۰ است. این مقدار برای متغیر «تحصیلات» ۲۰۰/۰ می­باشد.
همچنین، با انجام تکنیک همبستگی و تحلیل رگرسیون، مشخص گردید میان متغیرهای مستقل (سن و تحصیلات) و متغیر وابسته (دیدگاه پاسخگویان نسبت به تاثیرگذاری فعالیتهای دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی) رابطه وجود دارد. بیشترین مقدار همبستگی (۶۷۰/۰) به متغیر «سن» تعلق دارد و پس از آن «تحصیلات» با مقدار همبستگی ۵۲۴/۰ در اولویت­ بعدی قرار دارد. شدت رابطه میان متغیرهای مستقل با متغیر وابسته نیز با محاسبه رگرسیون به دست آمده است. بر اساس نتیجه حاصله، در مجموع شدت رابطه هر دو متغیر مستقل با متغیر وابسته ۶۹۳/۰ می­باشد. با بهره گرفتن از جدول ANOVA، معنی­دار بودن رگرسیون و رابطه خطی بین متغیرها به اثبات رسید. بر اساس این جدول، F برابر با ۵۵۱/۱۷۵ می­باشد و با توجه به اینکه F محاسبه شده بزرگتر از F جدول با درجات آزادی (۲و۳۸۱) است، فرض صفر یعنی فرض عدم وجود رابطه میان متغیرهای مستقل و وابسته، رد می­ شود و سطح معناداری به دست آمده (۰۰۰/۰)، معنی­دار بودن آن را در سطح ۹۹ درصد تایید می­ کند. با بهره گرفتن از نتایج اصلی رگرسیون نیز، اهمیت نقش متغیرهای مستقل در پیش ­بینی متغیر وابسته مشخص گردید. با بهره گرفتن از مقادیر بتا، متغیر «سن» سهم بیشتری در پیش ­بینی متغیر وابسته دارد. مقدار این سهم برابر با ۵۴۹/۰ است. این مقدار برای متغیر «تحصیلات» ۲۱۳/۰ می­باشد.
۵- ۱- ۴ تحلیل یافته­های حاصله از روش تحقیق کیفی
در این قسمت، تحلیل نهایی یافته­­های کیفی با بهره گرفتن از محتوای مصاحبه های انجام شده با صاحبنظران و محققان و همچنین بر اساس جداول بخش کیفی در فصل چهار ارائه می­گردد.
سوال اول: بیش از نیمی از متخصصان و صاحبنظران با پذیرش و تایید مفهومی به نام دیپلماسی شهروندی، به عنوان یکی از ابزارهای سیاست خارجی، موافق هستند. صاحبنظران سه حوزه روابط بین­الملل، علوم سیاسی و علوم ارتباطات معتقدند دیپلماسی شهروندی می ­تواند همچون سایر انواع دیپلماسی به عنوان ابزار سیاست خارجی مورد استفاده قرار گیرد. آنان همچنین، پیدایش و به­ کارگیری چنین مفاهیمی را با توجه به ظهور بازیگران جدید بین ­المللی و نیز نظام متحول جهانی کاملا محتمل دانسته و با توجه به گسترش تکنولوژی های نوین ارتباطی و اطلاعاتی، بر بکارگیری گسترده این مفهوم در آینده تاکید نموده ­اند.
البته تعدادی از موافقان طرح مفهوم دیپلماسی شهروندی به عنوان ابزار سیاست خارجی، آن را به عنوان «زیرمجموعه­ای برای انواع دیگر دیپلماسی به ویژه دیپلماسی عمومی» مورد تایید قرار داده­اند. همانطور که تعدادی از تعاریف موجود راجع به دیپلماسی شهروندی، از جمله تعریف میلیسن (۲۰۰۵)، دیپلماسی شهروندی را یکی از حلقه­های کوچک در زنجیره پیرامون سیاست خارجی دانسته است که از یک­سو با دیپلماسی عمومی و از سوی دیگر با دیپلماسی رسانه­ای در ارتباط است. در عین حال، کمتر از نیمی از آنان، این ایده را در معنای دیپلماسی و به عنوان یکی از ابزارهای سیاست خارجی، قابل قبول ندانسته­اند چرا که عقیده دارند «نمی­ توان تعامل شهروندان با یکدیگر را یک رابطه دیپلماتیک دانست». آنان معتقدند فعالیتهای دیپلماتیک تنها به رابطه رسمی میان دولتها اطلاق می­گردد. سلیمی معتقد است: «از دید ادبیات کلاسیک روابط بین­الملل، ارتباط شهروندان با همدیگر، مستقل از دولتها دیپلماسی محسوب نمی­ شود ولی می ­تواند بر فضای دیپلماسی تاثیر بگذارد یا می­­تواند دیپلماسی را تسریع کند یا شرایط دیگری به آن ببخشد.»
سوال دوم: بیش از نیمی از متخصصان و صاحبنظران آنان با تفکیک دیپلماسی شهروندی به دو گونه وابسته و مستقل مخالف بودند. دلایل آنها در خصوص پاسخ منفی خود، اغلب حول این محور «چنانچه تعامل شهروندان در راستای اهداف ملی باشد، نمی­تواند از دستگاه دیپلماسی کشور مستقل تلقی گردد.» است. سلیمی در این رابطه چنین توضیح می دهد: «اساسا هدف از سیاست خارجی تلاش برای تامین اهداف و منافع ملی است و دیپلماسی به عنوان ابزار سیاست خارجی نیز این وظیفه را بر عهده دارد. لذا اگر بپذیریم هدف از اجرای دیپلماسی شهروندی، تلاش برای تامین اهداف و منافع ملی باشد، لذا نمی­توانیم آن را از دستگاه دیپلماسی کشور مستقل بدانیم.» لازم به ذکر است قوام (۱۳۸۱) در خصوص اهداف و منافع ملی می­نویسد: در برخی موارد رفتارهای واحدهای سیاسی در صحنه سیاست بین­الملل، ارتباطی به منافع ملی آنها ندارد؛ بلکه اقدامات مزبور، صرفاً از خواسته ­ها و منافع گروهی از اقلیت سرچشمه می­گیرد که برای حفظ موقعیت خویش، آن را براساس منافع ملی توجیه می­ کند.» تعدادی از صاحبنظران نیز (کمتر از نیمی از آنها)، این تقسیم ­بندی را قابل قبول دانسته­ و معتقدند «هر مفهوم جدیدی که در حوزه روابط بین­الملل و علوم سیاسی تولید شود، ممکن است در فضای فکری جهانی پذیرفته شود». افروغ با تاکیدی ویژه بر انجام این تقسیم ­بندی، معتقد است: «دیپلماسی شهروندی را تنها زمانی می­توان به رسمیت شناخت که کاملا مستقل از نظارت و کنترل دولت باشد، در غیر اینصورت طرح چنین مفهومی ضرورتی نخواهد داشت.» آنا داوسون می­نویسد: (۲۰۱۱) «دیپلماسی شهروندی می ­تواند کاملا مستقل از فعالیت­های دیپلماسی رسمی باشد» همچنین بر اساس تعریف دیگری در فصل دوم، «دیپلماسی شهروندی زمانی به اجرا درمی­آید که کانالهای رسمی قابل اعتماد و یا مطلوب شناخته نشوند؛ به طور مثال، هنگامی که دو کشور، دولتهای یکدیگر را به رسمیت نمی­شناسند، دیپلماسی شهروندی می ­تواند ابزار مطلوبی برای سیاست خارجی باشد.» به عبارت دیگر، در چنین شرایطی دیپلماسی شهروندی می ­تواند بدون توجه به اهداف و منافع ملی مورد نظر دولت به اجرا درآید و اهداف تعیین­شده خود را دنبال کند.
سوال سوم: اکثر متخصصان و صاحبنظران، فعالیت شهروندان در چهارچوب دیپلماسی شهروندی را بر سیاست خارجی کشور موثر می­دانند. هر چند که تعدادی از آنها، تاثیرگذاری دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی را «مشروط به خواست و اراده دولتها» و یا تعدادی نیز تاثیرگذاری آن را «غیرمستقیم» دانسته ­اند. شهیندخت خوارزمی با طرح موضوع نامه جمعی از نخبگان ایرانی برای کاهش تحریمها به مجامع بین ­المللی و نیز باراک اوباما، آن را اقدامی در چهارچوب دیپلماسی شهروندی معرفی کرده و معتقد است: انجام چنین اقداماتی، قطعا تاثیرگذاربوده و راه را برای از سرگیری مذاکرات و طرح راه­حلهای جدید سیاسی هموار می­سازد.» حسین سلیمی با اشاره به موضوع فلسطین به تفصیل توضیح می­دهد: «در فضای خشک دیپلماسی دولتی، اسرائیل به یک فعال مایشاء در منطقه خاورمیانه مبدل شده بود. به طوری که دیپلماسی دولتی اسرائیل توانسته بود فلسطینیان را تروریست­های خشنی جلوه دهد که اسرائیلی­های مظلوم را دائما تحت تهدید و فشار قرار می­ دهند. با پیشرفت تکنولوژی­های ارتباطی و رشد رسانه­های نوین و در نتیجه برقراری ارتباط میان شهروندان در کشورهای مختلف، بخش عمده­ای از تصاویر تغییر یافت و دولت اسرائیل تحت­تأثیر چنین روابطی که در فضای جهانی، بین شهروندان برقرار گردیده، به دولتی خشن و اشغالگر مبدل شد که حتی آمریکا و متحدان استراتژیک­اش نمی ­توانند بی­چون و چرا از آن حمایت کنند و حتی ناگزیرند بسیاری از اقدامات اسرائیل در فضای دیپلماسی دولتی را محکوم کنند.» زیباکلام نیز به تاثیر بی­چون و چرای دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی معتقد است و شاکری ضمن تایید تاثیرگذاری دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی، معتقد است: اگر چنانچه فعالیتهای و اقدامات دیپلماسی شهروندی در راستا با منافع و اهداف دولتها باشد، این تاثیرگذاری با شدت بیشتر همراه خواهد بود. در غیراینصورت، میزان تاثیرگذاری به میزان تلاش شهروندان، میزان وفاق عمومی میان آنان و نیز نوع مسئله متفاوت خواهد بود. موسویان نیز اعتقاد دارد: «راه های دیگری غیر از دیپلماسی متعارف وجود دارد که می ­تواند ملتها را به هم نزدیک کند و در نتیجه بین کشورها در نهایت اعتمادسازی به وجود آید تا برای رسیدن به صلح با هم همکاری کنند. شهروندان و گروه های مختلف باید با هم وارد گفتگو شده تا درک متقابل طرفین رشد یابد.» همچنین بر اساس نمونه­ها و مواردی که در فصل دوم معرفی شده است، همگی این تاثیرگذاری را مورد تایید قرار داده­اند. برگس (۲۰۱۳)، معتقد است: «مدیریت تعارضات رسمی، گاهی اوقات غیرقابل انجام و اجراست؛ زیرا مباحثه­کنندگان کاملا با هم بیگانه هستند، رهبران تمایلی به تغییر شرایط ندارند و مباحثه ممکن است با منازعات بیشتری درهم تنیده شود. در چنین شرایطی، اگر میانجی­گران غیررسمی، در یک زمینه غیررسمی با یکدیگر ملاقات (دیدار) داشته باشند، می ­تواند سودمند واقع گردد؛ چنین گفتگوهایی گاهی می ­تواند منجر به توافقات جدیدی شود و رویکردهای ابتکاری تولید کند که در فرآیندهای رسمی مذاکرات، مورد اقتباس قرار گیرد.» هنگامی که بی ­اعتمادی و بدگمانی دوطرفه بین دو کشور شایع و غالب است، بکارگیری دیپلماسی شهروندی، فضای مساعدی به وجود می ­آورد که در آن تصمیمات رسمی میان دولتها منجر به پیامدها و نتایج مثبتی می­گردد چرا که با برقراری ارتباط مردم با مردم، بسیاری از تعصبات، سوگیری­ها و عقاید قالبی منفی هر دو ملت نسبت به یکدیگر کمتر می­ شود و زمینه برای اعتماد متقابل فراهم آید. حتی بیش از نیمی از شهروندان تهرانی که پاسخگویان به پرسشنامه این تحقیق بوده ­اند، معتقدند تاثیرگذاری فعالیت­های دیپلماسی شهروندی بر سیاست خارجی، «زیاد» است. و بالاخره اینکه اقلیتی از متخصصان و صاحبنظران نیز، این تاثیرگذاری را نفی کرده ­اند.
سوال چهارم: نیمی از متخصصان و صاحبنظران معتقدند دستگاه سیاست خارجی ایران به استفاده از پتانسیل شهروندان برای پیشبرد اهداف و تامین منافع ملی تمایل دارد. البته بخشی از این تعداد، استفاده از پتانسیل شهروندان در سیاست خارجی را منوط به این دانسته ­اند که «فعالیتها و اقدامات دیپلماسی شهروندی در راستای سیاستگذاری دستگاه سیاست خارجی کشور باشد» و یا تنها زمانی استفاده از آن را ممکن می­دانند که «دستگاه سیاست خارجی برای تامین اهداف خود، به بسیج افکار عمومی نیاز داشته باشد». افروغ، استفاده سیستمیک و نظامند از پتانسیل شهروندی در سیاست خارجی ایران را رد می­ کند و عقیده دارد استفاده از این پتانسیل به صورت موردی و در ارتباط با بعضی موضوعات صورت می­گیرد. قشقاوی، معتقد است: «باید از پتانسیل شهروندان در سیاست خارجی استفاده نمود. به ویژه هموطنان ما در خارج از کشور، هم می­توانند به عنوان فرصتها مهم عرصه دیپلماسی شناخته شوند و هم سفیران خوبی به منظور ارائه تصویر درست و حقیقی از ایرانیان باشند.» هادوی نیز در پاسخ به این سوال اظهار داشته است: «دیپلماسی شهروندی قادر به شکستن تبلیغات مخرب سایر کشورها علیه حقیقت صلح­دوستی ملت ایران است. این امر با گفتگو بین گروه ها و طبقات مختلف مردم این کشورها با سایر مردم دنیا قابل انجام است. در بسیاری از موارد در افکار عمومی ملتها، دیپلماسی شهروندی، موثرتر از دیپلماسی رسمی دولتی است. لذا شهروندان می­توانند در این شرایط حساس دیپلماتیک، موتور دیپلماسی شهروندی صلح­جویانۀ ملت ایران باشند. ملت ایران دارای پتانسیل بالایی برای بهبود چهرۀ ایران در افکار عمومی جهان است؛ که دیپلماسی ذاتا بستۀ دولتی، قادر به استفاده از این قدرت عظیم نیست.»
شاملو در بحث دلایل اهمیت دیپلماسی شهروندی در راستای دیپلماسی رسمی یا دولتی می­گوید: «پس از تحولات در ساختار نظام بین‌الملل و فروپاشی سیستم دوقطبی که با فرایند جهانی شدن همراه بوده، این موضوع در حوزه سیاسی به تحدید حاکمیت دولت‌ها به عنوان کنشگران اصلی نظام بین‌الملل انجامیده است. از سوی دیگر، فعالیتهای عرصه دیپلماسی پررنگ‌تر شده است. همچنین واگذاری‌ مسئولیت‌های دولت‌ها به بخش‌های خصوصی و نهادهای غیردولتی در کشورهای مختلف شتاب بیشتری به خود گرفته است، به طوری که دولت‌ها در این کشورها به سوی کوچک‌تر شدن پیش می‌روند و تصمیم‌گیری‌ها هم به نوعی تحت تأثیر همین مولفه‌ها از پائین به بالا اعمال می‌شود. از این رو شهروندان می­توانند در تعاملات و روابط انسانی به جایگاه شایسته‌ای دست یابند.» البته نیمی از پاسخگویان نیز استفاده از پتانسیل شهروندان در سیاست خارجی ایران را نفی کرده ­اند چرا که معتقدند نگرانی دولت از «تخریب چهره نظام و کاهش اعتبار آن» و یا «ایجاد بحرانها و آشوبهای داخلی» باعث می­گردد نسبت به استفاده از دیپلماسی شهروندی بی­میل باشد. در این میان تعدادی از صاحبنظران نیز، از جمله، زیباکلام، استفاده از پتانسیل شهروندان در سیاست خارجی را منتفی دانستند چرا که به نظر آنان «اهمیت و نقش آن در پیشبرد اهداف سیاست خارجی، بر مسئولان دستگاه سیاست خارجی کشور روشن نیست».
سوال پنجم: بیش از نیمی از متخصصان و صاحبنظران، رسانه­های نوین را (وبلاگ­ها، تالارهای گفتگو و شبکه ­های اجتماعی و …) دارای «نقش کلیدی» در دیپلماسی شهروندی می­دانند. نوروزپور معتقد است: «رسانه­های نوین، گستره دیپلماسی و سیاست خارجی را وسیع­تر ساخته است. امروزه پیش­برد سیاست خارجی و دیپلماسی بیش از پیش به میزان استفاده از رسانه ­ها بستگی دارد و اگر چنانچه شهروندان بتوانند به طور موثری از آنها استفاده نمایند، با قدرت بیشتری در عرصه سیاست خارجی ظاهر خواهند شد.» خوارزمی با اشاره به دو ویژگی مهم رسانه­های نوین یعنی، هزینه کمتر و انعطاف­پذیری معتقد است: «این رسانه ­ها در همه جنبه­ های زندگی حضور داشته و به طور طبیعی بر توانایی افراد در برقراری ارتباطات بین ­المللی، تاثیر گذاشته­اند.» ناصر و تاتووسیان نیز بر این عقیده­اند دیپلماسی شهروندی مستلزم برقراری ارتباط است و مبتنی بر گسترش و اشاعه منافع مشترک میان فرهنگ­ها، زبانها و ملیت­های مختلف است. ظهور اینترنت، امکان برقراری ارتباطات را فراهم آورد و پیدایش جوامع جدیدی را امکان­ پذیر ساخت و بدین وسیله فرصت­های جدیدی برای شهروندان ایجاد نمود تا به عنوان دیپلمات به ایفای نقش بپردازند. رسانه­های نوین به ویژه برای تلاش­ های دیپلماسی شهروندی بسیار مناسب بوده؛ چرا که به مردم سراسر دنیا اجازه می­دهد در یک زمان واقعی، پیام­ها و گفتگوها را به طور مشترک تولید، منتشر و مورد استفاده قرار دهند. تعدادی از متخصصان و صاحبنظران نیز ارتباطات چهره به چهره را، ابزار موثرتری برای دیپلماسی شهروندی معرفی کرده ­اند. آنان هرچند معتقدند رسانه­های نوین برای برقراری ارتباط میان شهروندان کشورهای مختلف کم­هزینه­تر و کارآمدتر هستند، اما تاثیرگذاری ارتباطات چهره به چهره، تنوع برنامه­ ها و فعالیتهای حضوری، ایجاد میزان بالاتری از اعتماد متقابل را دلیل انتخاب خود می­دانند.
۵-۲ جمع­بندی مباحث نظری
امروزه شهروندان به عنوان بازیگران جدید عرصه سیاست خارجی، در کنار سایر بازیگران یعنی دولت­ها، سازمان بین ­المللی، شرکت­های فراملیتی و گروه ­های تروریستی قرار ­گرفته­اند تا ارائه­کننده تاثیرگذاری­های مختلف در نظام بین­الملل باشند و حتی تاثیرات نامطلوب ناشی از سیاست­های نادرست داخلی دولت متبوع خود و یا سیاست­های خارجی نادرست برخی دولت­ها را از بین ببرند. دیپلماسی شهروندی می‌تواند بواسطۀ ایجاد تعامل سازنده میان ملتها در سطح بین‌المللی، در کسب دستاورد لازم برای تحقق صلح و تامین منافع ملی به روش مسالمت­آمیز، مفید و موثر واقع شود. کشمکش­ها و تعارضات ناشی از تضاد منافع گروه های ذینفوذ و اولیگارشی­های قدرت در کشورهای مختلف، باعث شده است که دیپلماسی رسمی به ابزاری ناکافی برای کنش و واکنش بازیگران بین‌المللی تبدیل شود. در چنین شرایطی، دیپلماتهای مکتب دیپلماسی رسمی با مشکلات و چالش‌های عمده‌ای در انجام ماموریت‌های خود مواجه هستند. این در حالی است که دیپلماسی شهروندی با بهره گرفتن از بازیگران جدید غیردولتی و نیز رسانه­های نوین، ابزار مناسبی جهت تحقق منافع ملتها در سطح بین‌المللی فراهم می‌آورد. محقق بر این عقیده است اصولاً ملت‌ها با یکدیگر مشکل ندارند و بر این اساس، و جهت تامین منافع بین ­المللی شهروندان جهانی، ورود آنان به عرصۀ دیپلماسی شهروندی یک ضرورت انکارناپذیر به‌نظر می‌رسد. برای این منظور، ارتقا توانمندیهای آنها برای تبدیل به دیپلمات‌های شهروند و همچنین پرورش نسل جدیدی از دیپلمات‌ها برای پیشبرد دیپلماسی شهروندی حائز اهمیت است.
دیپلماسی شهروندی به دنبال برقراری روابط دوطرفه سودمند، میان ملت­هاست؛ در حالی که بازیگران اصلی دیپلماسی سنتی، دولتها هستند و بازیگران عرصه دیپلماسی عمومی نیز، دولتها و ملت­ها هستند. این وجه به ویژه یکی از مهمترین تمایزات دیپلماسی عمومی و دیپلماسی شهروندی است. محقق معتقد است بازیگران اصلی دیپلماسی شهروندی، شهروندان یک کشور هستند که قادرند با بهره گرفتن از ابزار رسانه­های نوین، بر رفتار و سیاست­های یک کشور تاثیر بگذارند؛ گرچه تاثیرگذاری شهروندان در این زمینه گاهی به صورت مستقیم و گاهی نیز غیرمستقیم است. به عبارتی، در جایی که سیاست­ها و رفتار یک دولت، نشات گرفته از نگرش شهروندان آن باشد، تاثیرگذاری دیپلماسی شهروندی به طور مستقیم و اگر چنانچه نگرش شهروندان هیچگونه تاثیری بر سیاست­ها و رفتارهای دولت نداشته باشد، تاثیرگذاری این نوع دیپلماسی به طور غیرمستقیم خواهد بود.
شکل شماره ۵ – ۱ بازیگران اصلی در دیپلماسی سنتی، دیپلماسی عمومی و دیپلماسی شهروندی
دیپلماسی سنتی دیپلماسی عمومی دیپلماسی شهروندی
دولت
شهروند
دولت
شهروند
با توجه به پتانسیل­های قابل­توجه دیپلماسی شهروندی، دولت­های زیادی از جمله ایالات متحده درصدداند از آن در جهت پیش­برد دیپلماسی عمومی رسمی کشور استفاده کنند. اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده، در همین خصوص اظهار می­دارد: «ما باید با مردم بر اساس احترام و درک متقابل تعامل کنیم؛ کاری که در پیش رو داریم، بسیار سنگین است و کاری نیست که دولت باید و به تنهایی انجام دهد. اگر ما می­خواهیم این کار را به درستی انجام دهیم، به کمک و پشتیبانی شهروندان نیازمندیم».
دیپلماسی شهروندی از رسانه­های نوین به عنوان کانال ارتباطی خود بهره می­برد و به برقراری ارتباط مردم با مردم می ­پردازد. این رسانه ­ها در اختیار تعداد زیادی از شهروندان کشورهای مختلف می­باشد که با بهره­ گیری از آن و شرکت در فعالیتها و برنامه ­های مختلف، دسترسی به اهداف دیپلماسی شهروندی میسر می­گردد. جودیت مک­هیل، معاون دیپلماسی عمومی وزیر امور خارجه ایالات متحده، با اشاره به رسانه­های نوین معتقد است: «امروزه دیپلماسی شهروندی، بیش از هر زمان دیگری در تاریخ، ابزارهای لازم برای برقراری ارتباط و تعامل با سایر فرهنگ­ها را در اختیار دارد». لذا رسانه­های نوین را می­توان مهمترین ابزار دیپلماسی شهروندی دانست، به ویژه آن دسته از رسانه­های نوین که مشارکت و تعامل افراد در فضاهای مجازی را امکان­ پذیر می­سازند. بدیهی است دیپلماسی شهروندی به مدد استفاده از رسانه­های نوین که هزینه کمتر و کارآیی بیشتری نسبت به سایر انواع رسانه ­ها دارند، می ­تواند جایگاه بهتری در میان انواع دیگر دیپلماسی در قرن بیست­ویکم داشته باشد. البته در دیپلماسی عمومی نوین و دیپلماسی دیجیتال بر این جنبه از ویژگی­های تکنولوژی­های نوین اطلاعاتی و ارتباطی تاکید شده و آن را در جهت پیش­برد دیپلماسی­های فوق­الذکر موثر دانسته ­اند.
در دیپلماسی شهروندی، هزینه فعالیت­های مختلف توسط بخش خصوصی به ویژه شهروندان تامین می­گردد. این در حالی است که در انواع دیگر دیپلماسی، تامین هزینه برنامه ­های مختلفی که در دستگاه سیاست خارجی و در چهارچوب دیپلماسی انجام می­گیرد، بر عهده دولت است. در فصل دوم، در مبحث دیپلماسی عمومیِ خصوصی شده که در حقیقت طبق استدلال محقق، دیپلماسی شهروندی وابسته تلقی می­گردد، دولت مقتدری همچون ایالات متحده آمریکا، برای رهایی از هزینه­ های وزارت امور خارجه در این بخش (دیپلماسی عمومی)، از بخش خصوصی دعوت به همکاری نموده و ورود آن را به این عرصه خواستار شده است تا علاوه بر استفاده از نیروی کارآمد بخش خصوصی، هزینه­ های بسیار بالای مربوط به این فعالیت­ها را نیز کاهش دهد. به طور مثال، در همین ارتباط، در قطعنامه ۶۰۳ سنای آمریکا آمده است: «تک­تک شهروندان آمریکایی وظیفه دارند با پیوند زدن فرهنگ­ها، روابط سودمندی به واسطه تبادلات بین ­المللی ایجاد کنند و به توسعه روابط خارجی سازنده آمریکا کمک نمایند.»
دیگر ویژگی دیپلماسی شهروندی، که البته مورد مناقشه صاحب­نظران عرصه روابط بین­الملل نیز هست، فعالیت مستقل بازیگران دیپلماسی شهروندی از دولت­ها و دستگاه سیاست خارجی است به طوری که گاهی اقدامات آنها در تعارض با سیاست­ها و رفتار یک دولت است. در دیپلماسی شهروندی، دولتها می­توانند نقش تسهیل­کننده داشته باشند، یعنی می­توانند تسهیلاتی فراهم ­کنند که این تسهیلات به شهروندان کشورهای مختلف کمک می­ کند با هم ارتباط داشته باشند و در نتیجه ارتباط بین شهروندان، شرایط برای برقراری ارتباط بهتر بین دولتها فراهم می­گردد. این ویژگی، در مورد انواع دیگر دیپلماسی مطرح نیست؛ چرا که انواع مختلف دیپلماسی، به نوعی درصدد مدیریت فضای بین ­المللی از سوی دولت­ها هستند. این تفاوت اساسی، می ­تواند دیپلماسی شهروندی را به عنوان عرصه ­ای مستقل، در عین حال مرتبط با سایر انواع دیپلماسی­ها معرفی کند.
در عین حال دیپلماسی شهروندی اشتراکاتی نیز با انواع دیگر دیپلماسی­ دارد. اکثر صاحب­نظران حوزه روابط بین­الملل معتقدند، دیپلماسی عمومی و انواع دیگر دیپلماسی، به استثنای دیپلماسی سنتی، در بسیاری از جنبه­ها با هم همپوشانی­هایی دارند. بطوریکه، یکی را زیرمجموعه دیگری دانسته ­اند. دکتر سلیمی می­گوید این همپوشانی به ویژه در رابطه با ابزار مورد استفاده و یا روش­های اجرای انواع دیپلماسی­، بسیار عمیق­تر می­گردد. دیپلماسی شهروندی نیز از این مقوله مستثنی نیست. بسیاری از ابزارها و روش­های مورد استفاده در دیپلماسی شهروندی، در انواع دیگر دیپلماسی­ نیز، توسط مجریان سیاست خارجی به کار برده می­شوند؛ به طوری که هیچگونه تمایز قابل توجهی از این حیث میان انواع دیپلماسی مشاهده نمی­ شود. به طور مثال، برنامه­ ها و روش­های مورد استفاده در دیپلماسی عمومی با روش­های دیپلماسی فرهنگی در اغلب موارد یکسان است؛ به طوری که تفکیک این روش­ها در دو مجموعه جداگانه برای هر کدام از این دو نوع دیپلماسی امکان­ پذیر نیست، مگر آنکه متولیان انجام برنامه­ ها در دیپلماسی عمومی و دیپلماسی فرهنگی با یکدیگر تفاوت داشته باشد. به طور مثال، بخش اعظمی از فعالیت­های مربوط به دیپلماسی عمومی در ایران، در سازمان فرهنگ و ارتباطات انجام می­گیرد که البته با نام دیپلماسی فرهنگی نیز شناخته می­ شود.
شکل شماره ۵ – ۲ : همپوشانی انواع دیپلماسی­ها در سیاست خارجی
رسانه ­ها
عرصه سیاست خارجی
در ارتباط با انجام این تحقیق، تفاوت­ها و شباهت­های دیپلماسی شهروندی با توجه به شاخص­ های ارائه شده از سوی ایتان گیلبوا، با سه نوع دیپلماسی دیگر به ویژه دیپلماسی عمومی مقایسه شده است. دیپلماسی شهروندی در مواردی مشابه دیپلماسی عمومی است؛ این موارد عبارتند از: دوره زمانی، مقاصد و شیوه ­ها. اما در مواردی نیز تفاوت­های بسیاری وجود دارد، مانند زمینه، آغازگران، گروه ­های درگیر و رسانه.

– حمایت کننده­ها
(اسپانسرها)
– صحه گذاری در ورزش
تقسیم بازار ورزش بر اساس تابع تولید
منبع: (پیتز و استوتلار،۲۰۰۲)
علاوه بر موارد یاد شده، صنعت ورزش را می­توان بر اساس فعالیت­های مربوط به زمینه کاری و حرفه­ای، تقسیم نمود. در این تقسیم بندی، ورزش­های حرفه­ای به لحاظ ماهیت حرفه­ای بودن در یک دسته قرار می­گیرند. به عبارت دیگر ورزش­هایی مانند فوتبال حرفه­ای، بسکتبال حرفه­ای و سایر ورزش­هایی که به منظور کسب درآمد انجام می­شوند دارای بازار مخصوص به خود و ویژگی­های مشترکی هستند. همچنین ورزش­هایی که با ماهیت تفریحی و فراغتی انجام می­گیرند، علیرغم تنوع در یک دسته دیگر قرار می­گیرند (یوسفی، ۱۳۸۹، ص ۳).
نوع دیگری از تقسیم بندی صنعت ورزش را می­توان بر مبنای زنجیره فعالیت­های مرتبط با ورزش انجام داد. در این تقسیم بندی، فعالیت­های مقدماتی برای ورزش به عنوان زنجیره فعالیت­های پیشین در نظر گرفته می­ شود، مانند ساخت اماکن و تأسیسات ورزشی.

فعالیت­های مرتبط با ورزش در حلقه میانی است که شامل انجام ورزش یا تماشای ورزشی خواهد بود. و در نهایت زنجیره فعالیت­های پسین در ورزش مانند بازتوانی ورزشکاران آسیب دیده یا فعالیت­های تحلیلی خبرنگاران در خصوص رویدادهای ورزشی اشاره خواهد داشت (همان، ص ۴-۳). نمودار (۲-۳) این تقسیم بندی را نشان می­دهد:
فعالیت­های پیشین:
– ساخت اماکن
– حمایت از رویدادها
فعالیت­های اصلی:
– تماشای ورزش
– شرکت در ورزش
فعالیت­های پسین:
– بازتوانی ورزشکاران آسیب دیده
– تحلیل رویدادها
تقسیم بازار ورزش بر اساس زنجیره فعالیت­ها
منبع: (یوسفی و حسنی، ۱۳۸۹)
گرایش روبه رشد مردم به ورزش و نیاز به مصرف کالاها و خدمات ورزشی باعث شده تا صنعت ورزش روند درآمدزایی بی­سابقه­ای را تجربه کرده و سهم بسزایی در اقتصاد کشورها ایفا کند. برخی پژوهش­های علمی نشان می­دهد که همبستگی مستقیم بین توسعه اقتصادی و ورزش در کشورهای مختلف وجود دارد (آندرف‌،۲۰۰۰). همچنین سهم قابل توجه صنعت ورزش در تولید ناخالص داخلی کشورها موجب ارتقاء جایگاه این صنعت در بین صنایع دیگر شده است. مطالعات مختلف نشان می­ دهند که سهم صنعت ورزش از GDP کشورها بین ۰٫۵ تا ۲ درصد می­باشد (نانا و همکاران، ۲۰۰۲).
با توجه به گردش مالی در حوزه ورزش، در دهه ۱۹۹۰، ورزش هفدهمین صنعت برتر کشوری مثل آمریکا بوده و در سال ۲۰۱۲ توانسته است بین صنایع آمریکا رتبه پنجم را بدست آورد. این صنعت پس از خرید و فروش املاک، رایانه، بهداشت و امور نظامی با حدود اقتصاد۴۷۰ میلیارد دلاری در سال ۲۰۱۲، از صنایع بزرگی مثل خودروسازی، موتورسازی و حتی صنعت هالیوود پیشی گرفته است، از این رو یکی از صنایع پر سود محسوب می­ شود (www.plunkettresearch.com).
ورزش مخلوطی از سه بخش دولتی، داوطلبانه و تجاری است. دولت در مواقعی (در کشورهای کمتر توسعه یافته در بیشتر موارد) از ورزش حرفه­ای نیز حمایت می­ کند. ولی در عین حال دولت باید بر بخش حرفه­ای مالیات وضع نماید تا از این مالیات برای بهبود ورزش همگانی و حتی ورزش حرفه­ای استفاده نماید زیرا ورزش همگانی در درازمدت فواید بیشتری برای بخش عظیمی از جامعه به دنبال خواهد داشت، در حالی­که سرمایه ­گذاری در بخش حرفه­ای برای بخش محدودی از جامعه سود می­رساند. این نکته را باید در نظر داشت که حامیان مالی بخش خصوصی در بیشتر موارد در سطح نخبگان ورزشی (ورزش حرفه­ای) سرمایه ­گذاری می­ کنند و خیلی کم در سطح ورزش همگانی سرمایه وارد می­ کنند.
شرکت­های تجاری حامی ورزش دو گونه­اند: الف) شرکت­های تجاری تولیدکننده کالای ورزشی که به تولید کالای ورزشی مشغول بوده و کالای آنها مستقیم به مصرف بخش خصوصی می­رسد که بخشی از آن سرمایه ­گذاری، با مصرف کالای ورزشی توسط ورزشکاران دوباره به خود آنها بر می­گردد و بخش دیگری از سود نیز از طریق مصارف کالاهای ورزشی تولیدی این شرکت­های تجاری توسط مردم و هواداران تیم­ها یا طرفداران ورزشکاران محبوب که تبلیغ کننده کالاهای این شرکت­ها هستند به آنها بر می­گردد ( مثل شرکت آدیداس، نایک و…).
ب) بیشتر حامیان مالی ورزش­ها از شرکت­هایی هستند که در زمینه اقتصادی دیگر یا غیر ورزشی فعالیت دارند. در اینجا انگیزه برای فروش کالا به کسانی که در ورزش مشارکت می­ کنند کمتر است و هدف آنها بدست آوردن بازارهای بسیار وسیع­تر از بازارهای مربوط به ورزش می­باشد و برای نیل به این هدف از ورزش به عنوان یکی از ابزارهای مفید که می ­تواند زمینه را برای فروش بیشتر کالاهای آنها فراهم آورد، سود می­برند (گراتون و تیلور، ۲۰۰۲). ورزش حرفه­ای از این طریق، در بسیاری از جوامع به یک صنعت پر رونق تبدیل شده و از زیر چتر حمایت دولت­ها خارج شده است مگر در کشورهایی جهان سوم یا در حال توسعه که دولت بیشترین حمایت مالی را از ورزش می­ کند. دولت­ها در کشورهای جهان، از گسترش ورزش همگانی حمایت می­ کنند. می­توان با بررسی و تحلیل­های علمی، برنامه­ ریزی­های اقتصادی دقیقی برای این صنعت درآمدزا ایجاد کرد. ایران برای رسیدن به اقتصاد بدون نفت باید بتواند از استعدادهای این صنعت بالقوه استفاده نماید.
عوامل مؤثر بر توسعه صنعت ورزش
میزان علاقه مردم به فعالیت ها و رویدادهای ورزشی
مردم دلیل اصلی وجود صنعت و تجارت ورزشی هستند. اگر علاقه یا تقاضا برای ورزش وجود نداشته باشد، امکان تداوم فعالیت­های مرتبط با توسعه تندرستی و تفریحات
مرتبط با ورزش وجود نخواهد داشت، به عبارت دیگر، اندازه بازار ورزش کاملاً مرتبط با میزان و نرخ مشارکت مردم در ورزش است. مردم به دلایل مختلفی مانند حفظ و ارتقاء سلامتی، کاهش وزن، یادگیری مهارت­ های جدید، ماجراجویی، بودن با دوستان، رهایی از یکنواختی زندگی و کاهش فشارهای روانی و سایر دلایل به ورزش می­پردازند. آنان از طریق شرکت در فعالیت­های ورزشی و صرف هزینه برای ورزش که شامل مواردی مانند پرداخت شهریه و حق عضویت در باشگاه­های ورزشی و یا خرید لوازم و تجهیزات ورزشی است که موجب رونق بازار ورزش می­گردند. تماشای رقابت­های ورزشی و هزینه­ های انجام شده از سوی مردم برای حضورو تماشای مسابقات زنجیره­ای از فعالیت­های مختلف و مشاغل گوناگون را ایجاد می­ کند. به طور مثال، برای برگزاری مسابقات لیگ، فعالیت­های مربوط به ساخت و آماده سازی استادیوم­ها و سالن­های ورزشی، سازماندهی مسابقات و برگزاری آن، خدمات مربوط به بلیط فروشی و تسهیلات جنبی مانند ترافیک و پارکینگ، فعالیت­های مربوط به رسانه ­ها اعم از خبر رسانی یا تحلیل رویدادهای انجام شده الزامی خواهد شد و این مجموعه عوامل به گسترش صنعت و بازار ورزش منجر خواهد شد (یوسفی و حسنی، ص۵).
توسعه بخش های تجاری در صنعت ورزش
همراه با تحولات اجتماعی و دگرگونی در نیازها و ایجاد خواسته­ های جدید، بازار ورزش امکان گسترش در قلمروهای جدید را خواهد داشت. بطور مثال، توجه به ایجاد فرصت­های برابر برای ورزش زنان و مردان، زمینه­هایی را برای توسعه بازار در ورزش زنان ایجاد کرده است. اقدام به برگزاری مسابقات جام جهانی فوتبال زنان از سوی فیفا از سال ۱۹۹۱ به بعد با استقبال گسترده­ای همراه بوده است. همچنین برگزاری مسابقات جهانی معلولان در رشته­ های مختلف، بخصوص مسابقات پارا المپیک، از دلایل قابل توجه در توسعه صنعت ورزش بوده است (پیتز و استوتلار، ۲۰۰۲).
افزایش فرصت های انجام ورزش
امروزه در بسیاری از کشورهایی که صنعت ورزش در آن رشد یافته است، فرصت­های پرداختن به ورزش روندی افزایشی داشته است. بسیاری از اماکن ورزشی، پارک­ها و تفریحگاه­ها زمینه ­های انجام فعالیت­های ورزشی را فراهم ساخته­اند. در برخی کشورها طبقه ­بندی مسابقات لیگ در گروه ­های سنی، امکان مشارکت حداکثری اقشار مختلف را فراهم کرده است. مسابقات مربوط به پیشکسوتان و یا گروه ­های سنی خرد سال و یا مسن دامنه مخاطبین ورزش را گسترده کرده و فرصت­های انجام ورزش را افزایش داده است (یوسفی و حسنی، ص۶).
معرفی ورزش های جدید
نوآوری یکی از عوامل حیاتی در کسب موفقیت در محیط رقابتی و دنیای کسب و کار می­باشد. سازمان­های نوآور از طریق ارائه کالاها و خدمات جدید، بازار خود را گسترش و یا تقاضاهای جدید را در بازار هدف ایجاد می­ کنند، ورزش نیز از این قاعده مستثنی نیست، به طور مثال از زمانی که تمرینات آیروبیک در اواخر دهه ۱۹۷۰، مورد توجه قرار گرفت تا به امروز ده­ها نوع از این تمرینات طراحی و معرفی گردیده است (پیتز و استوتلار، ۲۰۰۲).
افزایش تعداد و تنوع ورزش های حرفه ای
ورزش­های حرفه­ای را می­توان کانون بازار ورزش و نقطه اتکاء توسعه صنعت ورزش دانست. بدین لحاظ در سال­های اخیر هم تعداد مسابقات حرفه­ای و هم تنوع آن به نحو چشم­گیری افزایش یافته است (همان).
ورزش­هایی مانند بولینگ، بیلیارد، مسابقات آیروبیک، پرورش اندام و… هریک امروزه در سطوح حرفه­ای (به مفهوم ورزش برای کسب و درآمد) در حال انجام است. افزایش مسابقات و تنوع مسابقات حرفه­ای در پیوند با صنعت رسانه­ای و حمایت­گری (اسپانسر) زمینه ­های مناسبی برای تزریق منابع مالی قابل توجه در ورزش­ها را فراهم کرده ­اند و چرخه فعالیت­های مالی و داد و ستدهای اقتصادی ورزش را گسترده ساخته­اند. در عین حال گسترش ورزش، بصورت حرفه­ای زمینه ساز فرصت­هایی گردیده است تا فعالیت­های بازاریابی در ورزش بطور جدی­تری مورد توجه قرار گیرد.
رشد گردشگری در ورزش
هر ساله میلیون­ها نفر برای شرکت در ورزش موردنظر خود یا تماشای مسابقات مختلف، به کشورهای مختلف مسافرت می­ کنند. برخی از این مسافرت­ها در درون کشورها و بسیاری از آن بین کشورهاست. گردشگری ورزشی توانسته در سال ۲۰۰۹ میلادی با وجود رکود بسیار سنگین مالی در سطح جهان حدود ۶۰۰ میلیارد دلار گردش مالی در سراسر جهان داشته باشد (www.plunkettresearch.com). طبق همین ارقام بیشترین درآمد در کشورهای میزبان بازی­های بین ­المللی بوده و در واقع این کشورها به تناسب توانمندی و امکانات خود توانسته ­اند سهمی از این رقم را جذب کنند. رشد گردشگری به نوبه خود، زمینه ساز رونق فعالیت­ها و مشاغل وابسته به آن می­گردد. مؤسساتی که خدمات مربوط به مسافرت­های ورزشی را تدارک و انجام می­ دهند. این مؤسسات امروزه در کشورهای مختلف، تورهای مسافرتی را برای شهروندان مشتاق به انجام فعالیت­های تفریحی- ورزشی یا هوادارن و تماشاچیان تیم­های ورزش در سطوح مختلف رقابت در میادین جهانی، المپیک و بین ­المللی فراهم می­سازند. همچنین گردشگری ورزشی بازار ورزش را با صنعت حمل و نقل و هتل­داری مرتبط ساخته و زنجیره­ای از مشاغل و فعالیت­های گوناگون در این زمینه­ ها را فعال می­سازد.
تنوع در رشد کالاها و تجهیزات ورزشی
بازار ورزش به لحاظ گستردگی مخاطبان، کالاهای ورزشی را ترکیبی و ناهمگون ساخته است. امروزه بسیاری از کالاهای تولید شده در زمینه فعالیت­های ورزشی بر اساس نیازهای مخاطبان و
یا کاربردهای متفاوت تولید و عرضه می­گردد، به طور مثال شرکت­های تولیدکننده کفش­های ورزشی، با شناسایی نیازها و تقاضای بازار هدف به تولید کفش­هایی با کاربری راهپیمایی، کوه پیمایی یا دویدن اقدام می­ کنند و یا راکت­های تنیس در اندازه­ها، شکل­ها، رنگ­ها، مواد اولیه متفاوت و وزن­های مختلف تولید و عرضه می­گردد. خدمات قابل ارائه در باشگاههای ورزشی گسترده و متنوع گردیده است. برای افراد خاص مانند معلولان، تجهیزاتی متناسب با ویژگی­های آنان طراحی و ساخته می­ شود.
محوریت فناوری در ساخت تجهیزات و ابزارهای ورزشی
رشد فناوری و استفاده از آن در ساخت ابزار و لوازم ورزشی، از طریق افزایش رضایت­مندی مشتریان ورزش در استفاده از وسایل و ابزارهای مناسب­تر منجر به گسترش بازار ورزش می­گردد. استفاده از فناوری در تولید پوشاک و البسه ورزشی، کفش­های ورزشی، تأسیسات و اماکن ورزشی از ویژگی­های ورزشی در دوران معاصر می­باشد.
افزایش تعداد و تنوع تأسیسات و اماکن ورزشی
یکی از راهبردهای گسترش مشارکت مردم در ورزش، افزایش فرصت­های ورزش از طریق توسعه زیرساخت­های ورزش است. این زیرساخت­ها شامل فضا و اماکن ورزشی سرپوشیده و روباز، استادیوم­ها و سالن­های ورزشی است. از طریق افزایش سرمایه ­گذاری­های بخش­های دولتی و خصوصی برای توسعه اماکن و تسهیلات ورزشی، علاوه بر ایجاد فرصت­های ورزشی، می­توان زمینه ­های برگزاری مسابقات و رویدادهای ورزشی را فراهم ساخت. این موضوع علاوه بر ایجاد ارزش افزوده حاصل از خدمات قابل ارائه برای شهرها، فرصت­های کسب و کار در قلمرو ورزش و فعالیت­های وابسته به آن را افزایش می­دهد. در حال حاضر، اماکن ورزشی موجود کشور ۱۹۲۸۲ مکان و اماکن در حال احداث، ۲۸۴۵ مکان ورزشی می­باشد که توسط ادارات دولتی، بخش خصوصی و وزارت ورزش و جوانان ساخته شده یا در حال ساخت می­باشد (آمار و اطلاعات شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور، ۱۳۹۱).
حرکت از سوی تسهیلات تک منظوره به سوی تسهیلات چند منظوره
امروزه ساخت تسهیلات و اماکن ورزشی با اهداف چندگانه و به منظور ارائه خدمات متنوع صورت می­پذیرد. بسیاری از اماکن ورزشی به گونه ­ای طراحی و ساخته می­شوند که امکان پوشش حداکثری تقاضاهای متنوع مشتریان خود را داشته باشند. اماکنی که علاوه بر ارائه خدمات متنوع ورزشی، خدمات جنبی مانند رستوران، سالن اجتماعات و یا محل نگهداری کودکان را نیز دارا می­باشند (یوسفی و حسنی، ص۹).
افزایش خدمات مربوط به توسعه تندرستی و طب ورزشی

۱- ابتدا بال را مانند یک باد بزن باز کنید
۲- به پرهای مفصل خارجی بال نگاه کنید، ردیف زیرین A ) (بنام پرهای تحتانی و ردیف بالائی بنام پرهای فوقانی نامیده میشوند.
۳- وقتی که پرهای تحتانی(زیرین) بلند تر از پرهای فوقانی باشند، جوجه مرغ است.
۴- وقتی که پرهای تحتانی برابر و یا کوتاه تر از پرهای فوقانی باشند، جوجه خروس است.
۱-۲۱ پنجره هچ (The Hatch Window)
Hatch Window بیانگر تعدادجوجه های از تخم بیرون آمده بعد از انتقال تخم مرغها از ستر به هچر می باشد. اگر جوجه ها خیلی زود از تخم بیرون بیایند، احتمال بروز دهیدراتاسیون (از دست دادن آب بدن) در آنها افزایش می یابد. دهیداتاسون در سنین پایین، منجر به افزایش تلفات ۷ تا ۱۴ روزگی و عملکرد ضعیف گله گوشتی می گردد. از طرف دیگر چنانچه جوجه ها خیلی دیرتر از موعد از تخم خارج شوند، اثرات آن به صورت قابلیت پایین جوجه درآوری، کاهش کیفیت جوجه تولیدی، افزایش تخم های نوک زده و تخم مرغهای هچ نشده حاوی جنین زنده بروز خواهد کرد.
۱-۲۱-۱ عواملی که منجر به هچ زودتر از موعد می شوند عبارتند از:

• • پیش گرم کردن طولانی مدت تخم مرغها قبل از خواباندن.

• • خواباندن تخم مرغها خیلی زودتر از موعد مقرر . افزایش طول مدت انکوباسیون

• • دما و رطوبت نامناسب ماشین ستر و هچر

• • وجود نقاط با دمای بالا در ستر و هچر

• • تهویه نامناسب

• • تغییرات فصلی دماکه بر روی درجه حرارت محیط کارخانه جوجه کشی تاثیر گذار می باشد.

• • قرار دادن تعداد زیادی تخم مرغ نطفه دار در هچر

• • اندازه تخم مرغ

۱-۲۱-۲ عواملی که منجر به هچ دیر هنگام یا با تاخیر می شوند عبارتند از:

• • خواباندن دیرتر از موعد مقرر تخم مرغها

• • دما و رطوبت نامناسب ماشین ستر وهچر

• • تهویه نامناسب

• • تغییرات فصلی دما که بر روی درجه حرارت محیط کارخانه تاثیر گذار می باشد.

• • تخم مرغهایی که به مدت طولانی ذخیره شده اند.

• • تخم مرغهایی که در دماهای پایین ذخیره شده اند.

• • روش چیدمان غیر اصولی در ماشینهای جوجه کشی چند مرحله ای

• • مشکلات باروری و بیماری

(پیشنمازی،سید علی۱۳۸۶) (سیگارودی وهمکاران۱۳۷۸)
۱-۲۲ از بین بردن ضایعات کارخانه جوجه کشی
در یک کارخانه جوجه کشی با متوسط جوجه درآوری ۸۵ % ، حدود ۱۵ %از تخم مرغها فاقد نطفه و یا دارای جنین تلف شده میباشند. این دسته از تخم مرغها به همراه پوسته های تخم مرغهای باقیمانده پس از خروج جوجه ها و همچنین تخم مرغهای نوک زده و جوجه های وازده به عنوان ضایعات کارخانه جوجه کشی محسوب میشوند . دربرخی از کشورها استفاده از این مواد در کارخانجات تهیه پودر مازاد کارخانه های جوجه کشی به دلیل احتمال انتقال عوامل بیماریزا ممنوع اعلام شده است. از آنجاییکه مضرات استفاده از پودر ضایعات جوجه کشی بیش از مزایای آن است، لذا در اغلب کارخانجات جوجه کشی ضایعات مذکور را منهدم می کنند.
۱-تخم مرغهای هچ نشده باقیمانده در سینی های هچر باید به منظور از بین بردن هرگونه جنین خارج نشده خردو پرس شوند. تخم مرغهای نوک زده و جوجه های وازده نیز به وسیله گاز دی اکسید کربن و یا هر وسیله مجاز دیگری باید در جوجه کشی معدوم شوند.
۲-تمام مواد پرس شده و ضایعات باید بوسیله اوگر(auger) به یک تریلی و یا مخزن مخصوص منتقل شوند و یا توسط پمپ مکش وارد مخازن سرپوشیده مخصوص گردند . این مواد با توجه به موقعیت و قوانین محلی بایستی معدوم شوند. (سیگارودی وهمکاران۱۳۷۸)
۱-۲۳ حمل و نقل جوجه
در زمان حمل جوجه از کارخانه به فارم پرورشی محیط اطراف جوجه باید کاملا تحت کنترل باشد.
۱-تهویه حداقل مورد نیاز برای تامین اکسیژن کافی به ازای هر۱۰۰۰ جوجه در هوای زمستان ۳۴ متر مکعب درساعت و در تابستان دو برابر این میزان می باشد.تمام کامیونهای حمل باید به سیستم گرم کننده کمکی یا تامین جریان هوای تازه کافی به منظور گرم کردن و یا خنک کردن مجهز باشند. اگر در تابستان درجه حرارت از ۳۰ درجه سانتیگراد تجاوز نماید باید از سیستم های خنک کننده استفاده شود.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

۲- کامیون حمل جوجه باید مجهز به وسائل نشان دهنده درجه حرارت در قسمت بار باشد تا راننده بتواند میزان هوای ورودی را جهت خنک کردن جوجه ها تنظیم نماید.
۳- درجه حرارت در داخل جعبه های جوجه باید حدود ۳۲ درجه سانتیگراد و درجه حرارت داخل ماشین حدود ۲۴ درجه سانتیگراد باشد. اگر از جعبه های پلاستیکی جهت حمل جوجه استفاده میشود، درجه حرات داخل کامیون حمل باید حدود ۲۰ درجه سانتیگراد باشد.
۴- استفاده از جعبه های پلاستیکی برای حمل جوجه در مقایسه با جعبه های مقوایی ، احتمال گرمازدگی یا سرمازدگی جوجه ها را بیشتر می کند، بنابر این در موقع حمل با جعبه های پلاستیکی باید از مجهز بودن کامیون به وسائل گرم کننده و خنک کننده مطمئن بود.
۵- جعبه های جوجه باید به درستی در داخل کامیون چیده شده ،به طوریکه فضای کافی جهت برقراری هوای مورد نیاز بین جعبه ها موجود باشد. بعد از چیده شدن هر ردیف از جعبه ها باید به وسیله یک میله که به طور عرضی در کامیون نصب می شود جعبه ها را مهار کرد تا از هر گونه حرکت اضافی و یا افتادن آنها در طول زمان حمل جلوگیری به عمل آید .
۶- می توان کامیون را با پرده پلاستیکی که در پشت کامیون نصب می شود مجهز نمود تا در زمان بارگیری جوجه ها، گرمای داخل کامیون حفظ شود.
۷- رانندگان کامیونهای حمل جوجه باید تعلیم دیده و وظیفه شناس باشند. رانندگان باید هر روز با لباس و کفش تمیز به سر کارآمده و برای بارگیری روپوش و چکمه خود را تعویض نمایند . ترجیح داده میشود که راننده ها در هنگام تحویل جوجه وارد سالنهای پرورشی فارم مربوطه نشوند.
۸- کامیونهای حمل باید بعد از هر سرویس تحویل جوجه، به وسیله آب و مواد ضد عفونی کننده، شستشو و ضدعفونی شوند. اگر کامیون در یک سرویس به دو فارم مختلف جوجه تحویل دهد، باید دارای یک دستگاه اسپری کننده مواد ضد عفونی کننده باشد که در فواصل بین دو فارم ماده ضدعفونی بر روی چرخهای کامیون اسپری شود.
۹- در صورتی که جعبه های جوجه از فارم پرورشی به کارخانه جوجه کشی عودت داده میشوند باید جهت جلوگیری از احتمال انتقال هر گونه آلودگی به دقت شسته و ضدعفونی گردند. (سیگارودی وهمکاران۱۳۷۸)
۱-۲۴تاثیر ارتفاع بر جوجه کشی ها